column nr: 9
SCHOONHEID KÚN JE ZIEN, TENZIJ MEN DIE ONTWRICHT
We bewegen ons ruimtelijk (s)hoppend door de grote stad, gaan met de trein de wereld in of maken een droomreis. En, we zoeken het ‘mooie kleine’ meer binnen in ons met de beleving van een theatervoorstelling, een museumbezoek, een heel fijn gesprek of dialoog, het genieten van een inspirerende cursus of tijdens het luisteren naar een gave lezing of speech.
Hoe zien en beleven we dan de schoonheid?
Al hoewel schoonheid zich lastig laat definiëren, zijn er aanknopingspunten: ten eerste ‘het schoon-zijn in zedelijk zin’, ten tweede de schoonheidsdorst als ‘verlangen naar schoonheid: de bevrediging van den schoonheidsdorst in het kunstwerk en in het leven zelf (Huizinga)’ en ten derde schoonheidswaarde als ‘esthetische waarde’.
Met ‘naar elkaar omkijken’ pakken we al gelijk een grote taartpunt en misschien wel dé taartpunt, want in een theater, een museum, bij een dialoog, met iets wat ons inspireert en met open mond niet kunnen stoppen met luisteren, worden we onvermijdelijk verbonden met onze omgeving. Immers dergelijke schoonheid wil je delen, je wilt op herhaling en er wat aan doen om je innerlijke betovering van het schone in jezelf en samen niet meer te laten uitdoven.
De voorbeelden van (s)hoppen, treinen en reizen boren weer op andere wijze het ‘schoon-zijn in zedelijke zin en het esthetische’ aan. Het is dat wat ons tijd en ruimte geeft voor overdenking, bezinning, een besluit, het ontdoen van een duivels dilemma. Maar, uiteindelijk (her)vatten we gelukzalig onze weg wetende wat we willen en kunnen. Zo danst het leven ongestoord voort en zien wij haar schoonheid welke onvermijdelijk bij onszelf hoort!
Wat zou dan minder schoonheid kunnen inhouden en wat overschrijdt grenzen?
Er zijn ook zaken die ons naar de keel grijpen en die schoonheid doen verstikken. Zo kent de maatschappij helaas slopers daarvan, mensen die wellicht op een revolutionaire wijze iets willen bewerkstelligen maar geheel niet begrepen hebben dat je individuele waarden niet mag vermorzelen.
Velen hebben begrepen dat een aanstaand nieuw jaar telkens een beroep doet om de schoonheid in ons dichter bij de zin van het bestaan te houden. De opening van het Vredespaleis in 1913, de oprichtingen van de Verenigde Naties in 1945 en de Europese Unie in 1993 (met de Europese Economische Gemeenschap in 1958 aan de basis) geven aan dat we iets heel te houden hebben om slopers geen kans te geven. De EU wiebelt momenteel in haar aantal lidstaten, straks zijn het er 27 na de Brexit. Gelukkig overheerst het besef ‘Wat we in het groot heel te houden hebben, heeft alles te maken met ons dagelijks gedrag voor onderlinge welzijn’.
Zo biedt de mogelijkheid om wakker te kunnen worden van het betoverende gezang van een roodborstje ons nu nog de juiste achtergrond om uit het bestuurlijke gesteggel te komen over de grootte van een luchthaven.
De goede toon en geest in Maassluis! Na 400 jaar Verlichting is humanisering dichterbij dan ooit . Veel jongeren springen op de bres voor hun toekomst met onder andere aandacht voor het klimaat van zowel vandaag als dat van morgen.
Het nieuwe jaar moet dan toch een jaar worden waarin individuele waardigheid veel meer dan gemiddeld geëerd wordt. Het moet lukken in onze 24uurs-economie meer rustpunten te creëren om mensen met elkaar te verbinden. Ik zie niet gebeuren dat er een kleine ontmanteling van ons neo-liberale tijdperk komt met een paar feestdagen waarop er geen winkels open zijn.
Anderzijds lijkt mij het een mooi verlangen dat er een verdieping komt van de geweldige Kindermonumentendag. Dit dan vanuit het besef dat kinderen de samenleving doen sprankelen met hun nieuwsgierigheid. Ja, als de winkels dan toch open zijn, laat kinderen dan ook wat kleinschalige winkels bezoeken die een waar monument zijn voor het ambacht en kleinschalige bezieling voor ondernemerschap. We verloren dit jaar qua historie een paar van dergelijke winkels in het Stadshart. Hoe leuk kan het zijn om een ondernemersverhaal te horen waarin de tijd even stil staat, vanuit verwondering daarover.
De Maassluise Courant en ander lokale media laten zien dat Maassluis als stad haar goede wil en positieve geest toont, met onder andere De Buurtcirkel (met bewoners voor elkaar), het Vrijwilligersontbijt, het Actieplan Armoede en Schulden, de Voedselbank die van geen ophouden weet en niet te vergeten de unieke Kerstnachtzang met bezoekers uit de hele regio!
Hiermee hebben we dan een sociale mix van zowel te behouden als zich noodzakelijkerwijs aandienende schoonheid. Zo zorgt het oog hebben voor het onderlinge, voor een humaniserend effect. Het boort zowel het genoemde ‘naar elkaar omkijken’ als ‘schoon-zijn in het zedelijke en esthetische’ aan.
Lokaal geven we dan het voorbeeld ‘als spiegel voor de esthetische waarde’, aan anderen hoe ook zij buiten stads- en landsgrenzen de boel bij elkaar kunnen houden!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 162 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.