Column(9): Uit de kast gekomen

Het komt haar goed uit; Miranda maakt deze week eerbiedig plaats voor een oude bekende. Alhoewel… bekend…

Redactie  

Column nr: 9

(eerder verschenen als column 8 op 19-9-19)

Maassluis, ik heb u heel wat uit te leggen. Mijn Gouden Tijd is voorbij. Pardon, ik wilde niet de liefhebbers van edelmetaal voor het hoofd stoten: Mijn tijd is voorbij.

Na de ontluisterende ontmaskering van mijn helpende handen is er geen houden meer aan. Ik moet u ook bekennen dat de meeste pieten eigenlijk grieten zijn. Dat laatste is een bewuste keuze van mijn zijde. U snapt dat ik met mijn ogenschijnlijk celibataire leven wil voorkomen, dat ik moet opbiechten dat ik net als mijn collega’s meer houdt van … u snapt mij  #BishopToo

Of dat ik zelfs door de hoogste baas ontslagen zou worden. Excuus, we praten natuurlijk niet meer over bazen. We leven in tijden van nivellering en er wordt niemand meer boven een ander gesteld. Ik bedoel dus Broeder Franciscus, een bijzóóónder aardige man al zeg ik het zelf. Bijzonder aardig, ik houd van hem als was hij … nu ja u snapt me wel.

In uw land waait de wind uit een gure hoek. Hij is ijskoud, het lijkt wel een poolwind en ik verdenk mijn grote goedlachse concurrent met zijn rendieren – mag dát nog wel van uw PVDD – dat hij aanstuurt op een alleenheerschappij in de december maand.

Ik mag met mijn diesel gestookte stoomboot uw land niet meer in. Met dank aan de klimaatgekkies onder u. Zelfs als ik vanaf de grens verder zou reizen per paard, zult u mij tegenhouden. Omdat Amerigo geen tachograaf heeft, zou u mij verplichten altijd een smartphone met runtracker bij mij te dragen. Dat u mijn kilometers wilt weten, is nog tot daaraan toe. Maar dan ziet u ook de route die ik afleg. Mijn avondlijke tochten door de rose buurten en langs dark rooms zouden u niet aanstaan.

Zou ik al in staat zijn mijn dagen bij u door te brengen dan zou u een hekje om mij heen plaatsen om de kinderen te verhinderen bij mij op schoot te klimmen. Ik snap uw punt, maar het maakt mijn ouwe dag wel saai.

Ik vrees trouwens dat ik dan gedwongen wordt om per metro naar uw stad te reizen. En dáár heb ik nu net helemaal geen fiducie in. Weet u hoeveel kleine crimineeltjes straks daarmee naar uw stad reizen? Ik zou niet kunnen uitstappen, omdat ik al die gastjes vermanend moet toespreken. Weet u hoe oersaai dat is? En er is maar één remedie: een flink pak rammel met de roe. Maar ja dat mag natuurlijk weer niet vanwege de tere zieltjes.

Ik zie het somber in voor uw stad voor wat betreft mijn aanwezigheid, maar niet getreurd. Heer Haan uw burgervader – mag je dat nog zeggen – is er als de kippen bij. Hij trommelt metroladingen studenten op die uw stad zullen opvrolijken en nodigt God’s  eigen omroep uit. U weet wel de EO als woordvoerder van mijn allerhoogste baas. De EO zorgt straks voor een flinke portie EO-kerst-emo-promotie. Dat doen ze door uw eenzame ouderen in de aandacht te brengen.

Ik hoop wel dat men mij daarbij dan niet vergeet. Dan kan ik ook eens mijn hart luchten. U zult mij hopelijk herkennen. Ik ben die oude ontluisterde man zonder baard, staf, mijter en tabberd. En ik ben dan te gast bij het Leger des Heils,

Ik ben Klaas. Een grijze niemand.