Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 92

Wat is dat met verjaardagen? Het ene jaar haal je 20 pakken sap, gaat iedereen aan de cola. Het jaar erop haal je 20 flessen cola, wil iedereen opeens weer sap. Haal je vier grote taarten, blijkt iedereen plots op dieet. Maar als je er maar twee haalt? Dan hebben de laatste gasten pech.  

Elk jaar weer is het een gedoe. Komen ze met het hele gezin of blijft de helft thuis? Normaliter heb ik dan ook nog eens de pech dat iedereen spontaan rond dezelfde tijd komt, waardoor ik feitelijk stoelen tekort kom. Vervolgens ben ik de hele verjaardag aan het rennen, springen en vliegen om iedereen van een hapje en een drankje te voorzien. Geen seconde kan ik rustig op m’n kont zitten. Kort gezegd, ik ben geen fan van verjaardagen. Het is leuk om iedereen weer te zien, maar het hele gedoe eromheen, dat kan me gestolen worden.

Tot dit jaar. Ik zag er als een berg tegenop. Naast alle standaard verjaardag-stress kwam er ook nog eens een hele planning aan te pas. Door Corona moest ik nu vooraf inventariseren wie er zouden komen. Daarnaast moesten ze een tijd toegewezen krijgen. Allemaal om niet boven het maximale aantal te komen. Ik maakte me enorm druk wat iedereen daarvan zou vinden. Je mag komen, cadeautje afgooien, taartje eten, kopje koffie drinken en weer wieberen. Niet echt het toppunt van gastvrijheid.

En zo ging het ook. Bij binnenkomst een stukje taart en chips op tafel. Dan de drankjes. En vervolgens niks… Ik kon gewoon gaan zitten en kletsen tot het weer tijd was voor ze om te gaan. Om bij de volgende ronde het hele riedeltje te herhalen. Ideaal. Het was gewoon mogelijk om met iedereen een gesprek te voeren. Echt even kletsen, in plaats van de veredelde ober te spelen. Het scheelde me ook uren in de keuken voor hapjes. Nu was het gewoon een stuk taart en een zak chips. Al met al de meest relaxte verjaardag in jaren.

En de gasten? Die vonden het helemaal niet erg. Misschien zelfs ook wel fijn. Er zijn er immers maar weinig die staan te springen om hun hele zaterdag op te geven voor gillende en rennende kinderen die allemaal hyper zijn van alle suikers. Misschien moet ik het maar elk jaar zo doen? Of zou er nu alleen begrip zijn vanwege Corona. Zal volgend jaar alles weer “normaal” zijn? Dit jaar was ik de regering in ieder geval dankbaar voor deze nieuwe normaal!

Hoe dan ook, mijn dochter en ik hebben genoten. Vooraf had ik nog steeds de stress van de taart, huis opruimen en de boodschappen. Alleen was het dit keer veel beter te doen omdat ik vooraf precies wist wie er allemaal zouden komen. Dus minder frisdranken die na de verjaardag in de kast stof staan te vergaren. Minder taart over, maar genoeg voor iedereen. Nu alleen nog iets verzinnen op mijn obsessie om vooraf mijn huis aan kant te krijgen. Elk jaar trap ik er weer in. Vooraf moet alles schoon en opgeruimd zijn om aan het einde van de dag weer opnieuw te kunnen beginnen. Hoe schoon en netjes het van te voren ook was. Na afloop kan ik altijd weer opnieuw beginnen. Nu in ieder geval eerst even bijkomen. Want ondanks dat dit de meest relaxte verjaardag ooit was, ben ik nog steeds gesloopt. Gelukkig heeft mijn dochter weer genoeg speelgoed om zich de komende tijd te vermaken. Kan ik even rustig met de voetjes omhoog.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 269 lezers

Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    28 september 2020 at 09:16

    “Ik heb dit jaar mijn verjaardag laten vieren!”