Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 95

Kent u ze ook, eigenwijze mensen? Sommige mensen vinden het fijn om te zorgen voor anderen, sommige mensen zijn meer pleasers en dan heb je bijvoorbeeld ook mensen die eigenwijs zijn. Eigenwijze mensen doen wat zij zelf willen, luisteren niet naar een ander maar gaan hun eigen weg. Als ze eenmaal een mening hebben dan veranderen ze die ook niet meer. Niemand weet het immers beter dan zij. Het is best moeilijk omgaan met eigenwijze mensen. Het kost vaak enorm veel energie en stress.

Toch zijn dit soms ook de pareltjes, de mensen die bereid zijn om tegen de stroom in te zwemmen, risico`s te nemen en hun nek durven uit te steken omdat zij achter hun eigen overtuiging staan. Daar kan ik dan ook wel weer respect voor opbrengen. De vastberadenheid die deze mensen laten zien, de passie waarmee zij zich ergens in kunnen vastbijten en er dan ook voor gaan staan ondanks dat de rest van de wereld tegen hen ingaat.

In mijn werk kom ik af en toe ook weleens eigenwijze mensen tegen, die tegen beter weten in het toch op hun manier willen doen. Een manier die vaak niet past in hoe de samenleving tegenwoordig in elkaar steekt. Vaak zijn deze mensen ook al niet zo betrokken bij de samenleving, bij hun buurt. Ze leven een afgezonderd leven en doen de dingen op hun manier zonder daarbij rekening te houden met een ander of zich iets aan te trekken van een ander. Ze komen pas in beeld als het mis gaat en meestal gaat het dan ook goed mis. Vaak heb je dan een trukendoos nodig om het contact te leggen en vast te kunnen houden. Mijn trukendoos heeft zich door de loop der jaren aardig gevuld met verschillende soorten gereedschap maar de belangrijkste is toch nog steeds wel “een beetje aardig doen”, “oprechte belangstelling” en een beetje “begrip” tonen voor iemand. Dat werkt veel beter dan met een vragenlijst voor de deur staan en vraag na vraag af te vuren op iemand. Negen van de tien keer krijg je dan toch de deur in je gezicht.

Mensen die zich al jaren hebben afgezonderd van anderen vinden het vaak moeilijk om weer iemand toe te laten in hun woning en in hun leven. Als je iemand al zover krijgt dat ie de deur opendoet moet je wel een leuke binnenkomer hebben. Zo was mijn ingang ooit een keer een lekkere tompouce van een echte bakker. Deze oude meneer wist niet hoe die het had en was zo overdonderd door dit gebaar dat we meteen door mochten lopen naar boven waar hij vervolgens direct begon te smikkelen. De woning was zwaar vervuild en een muizenfamilie had haar verblijf in een oude bank genomen. Ik kwam hier uiteraard pas achter toen ik al op de bank zat. Tja, blijf dan maar eens rustig zitten met een blik alsof alles de normaalste zaak van de wereld is. Het is me gelukt maar vraag niet hoe.

Om de woning schoon te kunnen maken moest meneer tijdelijk elders vertoeven maar dat ging niet zonder slag of stoot. Hij gaf aan dat het enige moment dat hij de woning wenste te verlaten het moment was dat hij tussen “zes plankies” lag. Hemel en aarde hebben we moeten bewegen om hem zover te krijgen, uiteindelijk lukte het met behulp van de brandweer die met barse stem zei: “U gaat nu naar een verpleeghuis want anders gaan we de woning sluiten wegens brandgevaar!” Al mopperend ging hij akkoord.

Nu heb ik wederom een eigenwijze meneer, een vervuilde, overvolle woning en hij was inmiddels opgenomen in het ziekenhuis. Via via werd de huisarts bij deze meneer geroepen en zij was erg geschrokken van de situatie. De voet van meneer had wonden en de kleur van de voet gaf eigenlijk aan dat rottingsproces zijn intrede al had gedaan. Meneer was naar het ziekenhuis gebracht maar heeft zichzelf plotseling ontslagen en is weer naar huis gegaan. De huisarts zit met haar handen in het haar en maakt zich enorm zorgen. Dit soort telefoontjes komen ook altijd op vrijdagmiddag. We hebben in goed overleg besloten dat zij vandaag nog even contact legt met meneer en dat ik er maandag op af ga.

Nu moet ik enkel nog een manier bedenken hoe ik die deur open ga houden …


Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 162 lezers

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp | Zaterdagcolumnist per 9-2017 | Coach Rouwverwerking & Verlies | Praktijk ELBE | Forum voor Maassluis■ Steunraadslid 2022-2026 ■