Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
We drinken een glas, we doen een plas, en alles blijft zoals het was … Deze metafoor hoorde ik van iemand die zijn ongenoegen en frustratie deelde over een situatie.
Met elkaar veel praten, waarna werkelijke verandering op zich laat wachten …
Ik vind de metafoor zeer treffend. Herkenbaar en toepasselijk op vele situaties die zich voordoen.
Maar het kan toch anders … we kunnen beter.
Vanuit gesprekken ideeën uitwisselen is een noodzakelijke eerste stap. Actief denkend in de wereld staan waarbij ons geweten, intuïtie en inspiratie in ons aanwezig zijn om ons te begeleiden.
Deze dan ook de ruimte geven om zich te uiten … want oprecht denk ik dat we van binnen echt wel weten hoe iets hoort te zijn. Iedereen heeft een rechtvaardigheidsgevoel in zich besloten.
Rechtvaardigheid nastreven en realiseren vraagt om daadkracht … een vervolgstap op praatsessies. Daadkracht om tot werkelijke verandering te kunnen komen.
Ik vraag me af waarom daadkracht nog niet altijd op de voorgrond lijkt te treden.
Wanneer een situatie ons niet persoonlijk treft en keuzes en beslissingen gemaakt moeten worden voor anderen, lijken de motivatie en wilskracht makkelijker op te lossen in het niets.
En toch … wanneer het besef er zou zijn dat in iedere situatie — waar zich die ook voordoet— we allemaal een verantwoordelijkheid hebben en iets bij kunnen dragen aan de oplossing, dan zou daadkracht wellicht meer op de voorgrond staan.
Het geconfronteerd worden met onrecht maakt dat we niet meer kunnen zeggen ‘ik wist het niet’.
Het zien en weten dragen mijns inziens een verantwoordelijkheid met zich mee.
We zijn met zoveel mensen op de wereld, iedereen is in het bezit van een talent. En wanneer deze talenten de kans krijgen om ingezet te worden, zich bundelen en vanuit toewijding en volhardendheid tot een oplossing willen komen, dan hebben we denk ik alle ingrediënten verzameld om werkelijke veranderingen te realiseren.
En dan kunnen we zeggen:
We drinken een glas, we doen een plas, en komen in beweging tot de situatie niet meer is zoals het was.
Daar proost ik op …
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 346 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
3 Reacties
Gemis aan daadkracht
Dat is heel herkenbaar voor mij. Ik meen te zien dat de mensen de relatie met de medemensen niet meer (her) kennen. Onze samenleving is zo individualistiche geworden dat de gemeenschap niet of nauwelijks nog een rol speelt. Het eigen geluk staat voor velen voorop. Daar maken politici handig gebruik van en polariseert de smanleving , maar stimuleert ook onverschilligheid naar anderen.
Er lijkt m.i. maar één heldere oplossing en dat is het weer oog ontwikkelen voor de gemeenschap, de groep is belangrijk. Iedereen moet mee kunnnen doen en iedereen vervult een rol in het grotere geheel, niemand kan worden gemist. Dat vraagt om een ontwikkeling van een visie hierop. Dat is niet iets om even te doen en vraagt een grote investering en lange termijn adem en daadkracht om het te willen.
Lees vooral ook het opiniestuk van gisteren over armoede.
Communiceren en elkaar steunen om het beste naar buiten te brengen. Actieve solidariteit en bewustwording. Dank voor de herinnering Patricia 👍