Column: Eénkindpolitiek

Deze week werd bekend dat China de in 1979 ingevoerde éénkindpolitiek los zal gaan laten.

Reden voor de invoering destijds was om de bevolkingsexplosie van na de Tweede Wereldoorlog in te dammen. Op het krijgen van een tweede kind werd een flinke boete gezet wat in het relatief arme land een zeer effectief middel bleek te zijn.

Ondanks deze rigoureuze maatregel bleef de Chinese bevolking als gevolg van het toenemen van de gemiddelde leeftijd toch in een vertraagd tempo doorgroeien en lopen er heden ten dage zo’n 1,4 miljard Chinezen rond.

Zonder de invoering zou hun aantal echter wel eens de 2 miljard bereikt kunnen hebben, wat onder meer blijkt uit de 336 miljoen (!) abortussen, de 196 miljoen gesteriliseerde mannen en de 403 miljoen ingebrachte spiraaltjes, die sinds 1970 zijn geregistreerd.

De abortussen zijn vooral gepleegd op meisjes, waarvan de ouders immers geacht worden de bruidsschat te betalen en die minder in staat worden geacht om een goedbetaalde baan te vinden. Gevolg daarvan is dat het medici tegenwoordig niet meer is toegestaan om vooraf het geslacht van de baby aan de ouders bekend te maken.

De komende 20 jaar is er echter onvermijdelijk een mannenoverschot in het Aziatische land en zullen veel Chinese mannen geen vrouwelijke partner kunnen vinden. Wat weer zal leiden tot psychische problemen zoals agressie en depressiviteit. Ander nadeel van de éénkindpolitiek lijkt me het achterblijven van de sociale vaardigheden, want spelen, ravotten en etteren met zussen en broers is er nooit van gekomen.

Maar wegen bovengenoemde nadelen op tegen het grote voordeel dat er zich minder mensen op deze aardkloot bevinden?
Op het ogenblik kloppen er op aarde ruim 7 miljard mensenharten die allemaal gevoed en onderhouden moeten worden. En ze fokken ook vrolijk voort: elke acht seconden wordt er een kindje geboren tegenover een sterfgeval per 12 seconden. Het betekent dat de wereldbevolking nog in rap tempo toeneemt en volgens bepaalde onderzoeken wel eens kan gaan pieken tot 12 miljard aan het einde van deze eeuw. Als dat maar goed gaat…

Het duizelt me bij zulke grote getallen en ik probeer dan ook altijd een vergelijking te trekken met andere eenheden. Wat betekent het om 1 van de 7 miljard (een 7 met 9 nullen) te zijn?

Dat is bijvoorbeeld dezelfde verhouding als 1 seconde in 222 jaar.
Of in een andere context: wanneer 7 miljard lichamen van 1.70 m zich achter elkaar neerleggen op de grond maken ze 300 volledige rondes om de aardbol.
In een kubieke meter zand daarentegen (toch redelijk te overzien) bevinden zich al liefst zo’n 100 miljard zandkorrels. En om dat nog eens te extrapoleren: een klontje suiker bevat al gauw zo’n tienduizend keer een miljard keer een miljard (een 1 met 22 nullen dus) moleculen sucrose.

Alles is relatief zo blijkt maar weer en het is fijn als de mensheid zich dat ook blijft realiseren :-).