Inkopen doen voor de feestdagen, Shoppen zoals vrouwen het omschrijven. Vanaf half november tot het einde van het jaar is er grote animositeit in alle winkels en proberen wij met zijn allen het nadelig saldo voor de middenstand in het tijdbestek van een maand om te buigen naar een batig saldo.

Persoonlijk gruwel ik van het schijnbaar doelloos struinen door winkels op zoek naar vaag gedefineerde zaken. Als man jaag ik bij voorkeur op een concreet onderwerp.

Ik heb een hekel aan bewegende doelen. Als ik dat zou willen was ik wel in de politiek gegaan. Of naar de kermis om op bewegende doelen te schieten. Ware het niet dat ik ook niets heb met schieten.

Ik heb het mijn hele leven al moeilijk met het fenomeen inkopen. Dat begon al in mijn vroege jeugd bij het doen van een dagelijkse boodschap bij de slager of bakker. Af en toe slaagde ik erin met het gevraagde product in de juiste hoeveelheid thuis te komen. Was het nou half-om-half gehakt en moest het nou een half pond of een half kilo zijn. Mijn moeder werd er niet vrolijk van. Ik kon er mijn kop niet bijhouden. Ik dacht dat het aan mijn leeftijd lag, maar in de loop der jaren is het niet verbeterd.

Je kunt mij dus beter niet om een boodschap sturen als het om inkopen gaat. Dat is best een rare uitdrukking, realiseer ik mij nu. Eigenlijk wordt daarmee bedoeld een “bericht overbrengen aan een ander”, maar goed u snapt wat ik bedoel.

Ik had nog hoop dat ik in het kader van een verjaardag of feestdag het leuk zou gaan vinden om een inkoop te doen. Een tv uitzoeken dat kan ik wel en ook een computer, maar voor de rest… ho maar. Een wensenlijst helpt bij het gericht zoeken, maar het probleem dat mij meestal treft is dat het beoogde òf buiten mijn budget valt òf dat ik geen flauw idee heb wat de juiste uitvoering is.

Ik heb het al moeilijk als mijn vrouw vraagt om een pak aardappelpuree uit het vak te pakken “van het merk dat we altijd hebben”. Een licht gevoel van paniek slaat toe, terwijl ik hoop het pak te herkennen. Dus mocht u ooit een wanhopig zoekende man in de supermarkt tegenkomen: that’s me!

Zo bekeken is december eerder een crisismaand dan een feestmaand. En dan hebben we het nog niet eens over de feestmaaltijden die ieder zich verplicht voelt te produceren, want tradities zijn nu eenmaal hardnekkig. Wat zullen we dit jaar eten? Het maakt mij niet uit. Mijn reactie is al jaren: Doe maar gewoon, als het maar smaakt en voedzaam is. We komen er tot nu toe echter niet mee weg.

Persoonlijk vind ik de inspanningen en het bedrag dat wordt besteed aan een copieuze maaltijd niet opwegen tegen het tempo waarmee iedereen het naar binnenwerkt. Daarmee zijn wij dus allang gestopt.

Heb ik dan een hekel aan de feestdagen? Nee, het toeleven naar de Sint, de serious request week, de Kerstdagen, de top2000-week en Oud & Nieuw vind ik heerlijk. Sterker: ik geniet tenvolle van het vooruitzicht. Helaas valt het daarna meestal tegen. De uitdrukking het bezit van het artikel is het einde van het vermaak lijkt bij mij ook hier van toepassing.

Ben ik dan iemand die niet gauw tevreden is? Dat zou men kunnen denken, maar ik hou het zelf bij de perceptie de weg er naartoe is minstens zo belangrijk als het doel zelf.

Kijk… nu besef ik ineens waarom ik dat shoppen toch weer wel leuk vind. Op pad in een van onze lokale winkelcentra geniet ik van het kijken naar de mensen en de entourage. In december geniet ik van de zorg die winkeliers besteden aan het creëren van een feestelijke sfeer. Mijn partner is ondertussen druk bezig met het verzamelen van de waren op haar inkooplijstje. Ik laat haar in de waan dat ik graag mee ga om boodschappen te doen.

Ik wens mijn mannenbroeders veel kijkplezier en mannen: keep the illusion alive.

PS

De trouwe lezer van mijn column zal begrijpen dat er dit jaar weinig van komt van shoppen. Ik ben dankbaar dat het met mijn vrouw sinds een paar dagen beter gaat, dat haar herstel doorzet. Wij zijn december met heel andere emotie ingegaan.

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

3 Reacties

  1. K@rin
    4 december 2013 at 14:57

    Misschien moet je dat dan eens omgaan vormen van bloedhekel naar vrolijkheid
    Het kan nog steeds je bent nog niet te oud 😉

  2. K@RIN
    4 december 2013 at 08:26

    Fijn en leuk te lezen dat zij weer thuis is.
    Dankbaarheid voor herstel zit niet in dure cadeaus!

    Maar zeker een goede reden juist om nu extra te gaan shoppen en feestelijk de dagen door te brengen door haar te vewennen met Sint en Kerstkadootjes.!
    Draai de knoop eens om van negatief naar positief wie weet ga je het nog leuk vinden ook? Zie het als een nieuw begin! Succes en beterschap voor je vrouw;-)

    • 4 december 2013 at 10:34

      Heb je mijn column wel gelezen? Ik heb een bloedhekel aan elke vorm van boodschappen doen 😉