Laat ik de afgelopen week maar betitelen als de week van de gemengde gevoelens.
Beginnende bij afgelopen zaterdag toen mijn oudste dochter in België een gooi deed naar de Europese jeugdlimiet op de 3000 meter steeple chase (voor de vele niet-kenners: dit zijn ruim 7 rondjes op een atletiekbaan met een aantal obstakels waaronder een vrij diepe waterbak) en er na een indrukwekkend snelle laatste ronde slechts een halve seconde van verwijderd bleef (10.30,49). Dan kan je als coach of vader na afloop nog zo hard roepen dat ze fantastisch gelopen heeft, wat beklijft is die bittere halve seconde waardoor het reisje naar Zweden nog niet geboekt kan worden.
Gemengde gevoelens ook bij de wegwerkzaamheden aan de Laan 40-45. De wachttijden lopen er op het ogenblik in de spits ergerlijk hoog op en soms raak je als fietser letterlijk de weg kwijt, maar er komt uiteindelijk iets moois en ‘wachttijdbesparends’ voor terug in de vorm van brede fietspaden en rotondes. Dat zich onder het oude asfalt nog de klinkers van de vorige bestrating bevonden deed mijn nostalgische aard weer opbloeien; had ik die stenen ooit eerder zien liggen? Er zijn vast lezers die het jaartal van de asfaltering kunnen noemen.
Gemengd was ook het steekwoord dat paste bij het huwelijk dat ik donderdag bijwoonde in Assen. Het eerste kleinkind van mijn ouders zei er ‘ja’ tegen een jongen met Egyptische roots, vanzelfsprekend gadegeslagen door een gemêleerd gezelschap. Het leverde een bijzondere mix op van een typisch Nederlandse bruiloft met Arabische elementen in de vorm van een alcoholvrije muziek- en dansavond, waarop iedereen een enorme blijheid uitstraalde.
Dat gold ook voor het zichtbaar verliefde bruidspaar dat in alles aan het bekende gelukkige sprookje deed denken. Hier bereikte mijn gemengde gevoel deze week een maximum, beseffende dat ik 25 jaar geleden zo’n zelfde sprookjesstart maakte die lang heeft voortgeduurd maar uiteindelijk toch een ander vervolg krijgt de komende maanden.
Hopelijk zijn de gevoelens vanmiddag minder gemengd als ik in Weert bij mijn debuut voor Trifa zo hard mogelijk achter elkaar 1000 meter gezwommen, 40 km gefietst en 10 km hardgelopen heb. Want wat is mooier dan het uiterste van je lichaam vragen en na afloop na te genieten van je inspanning?
Zie op de vooravond alleen wat op tegen die eerste kilometer…
1 Reactie
”GEMEENDE GEVOELENS”
Ron,Zwem,Fiets,Loop en Bijt,
Zo Hard Mogelijk Van Je Af!