De vele media-activiteiten betreffende anti discriminatie ten spijt, zal iedereen die zich in de openbare ruimte begeeft zijn medemens automatisch indelen in een bepaalde categorie. Huidskleur is wellicht de meest bekende en aansprekende, maar minstens zo relevant zijn geslacht, leeftijd, kleding en lichaamsfiguur.

Op de eerste drie kan je geen invloed uitoefenen al hebben respectievelijk Michael Jackson, Kelly en Conny Breukhoven met wisselend succes pogingen gedaan om het tegendeel te bewijzen. Met de laatste twee categorieën heb je echter een scala aan mogelijkheden om onderscheidend te zijn. Mooi voorbeeld zijn de exotische huidschilderingen en kapsels die de laatste weken vanuit Brazilië live op de breedbeeldschermen te bewonderen zijn. Die zijn zelfs zo populair geworden dat paradoxaal genoeg voetballers zonder excessieve uiterlijke kenmerken het meest bij de kijker gaan opvallen. Trek je de categorie kleding wat breder dan zijn alledaagse voorbeelden snel gemaakt.

Zo is het bestuurde vervoermiddel sterk discriminatiebevorderend,  zeker wanneer het aantal wielen niet overeenkomt. Ik doe daar zelf ongewild aan mee door als automobilist makkelijk in de traditionele rol van afkeer tegen racefietsers te vervallen, zelfs in de wetenschap dat het daarbij, ware het mogelijk geweest, tot een onheuse woordenwisseling zou kunnen komen tussen Ron de automobilist en Ron de racefietser.

Andere situatie waarin ik altijd te maken krijg met dat duidelijke onderscheid in categorieën treedt op wanneer ik een hardlooptraining afwerk in het recent gekortwiekte Sterretjesbos tussen spoor en Waterweg. De ‘tegenpartij’ is in dit geval de hondenbezitter die zijn geliefde huisdier(en) hier de vrije ruimte geeft. Natuurlijk kan ik me goed voorstellen dat een uitgelaten hond het fijn vindt om even lekker mee te rennen en helemaal geen boodschap heeft aan de langzaam wegstervende vermanende woorden van het achterblijvende baasje. Vervelender is het wanneer het beest tegen je opspringt of zijn tanden in een kledingstuk of lichaamsdeel zet. De reacties na zulke voorvallen zijn stereotiep:

  • ‘Dat doet ie anders nooit!’  (nummer 1)
  • ‘Ik had niet gezien dat je er aan kwam’ (misschien moet ik voortaan een fietsbel meenemen?)
  • ‘Het is nog een puppy, daarom is ie zo speels’ (kort nadat het jonkie me letterlijk had omgesprongen)
  • ‘Ze mogen hier vrij loslopen hoor!’ (na een serieuze hap in mijn heup)

Ik ken lopers die na een aantal bijtincidenten uit angst dit soort uitlaatgebieden is gaan mijden, maar dat drijft de twee groepen alleen maar verder uit elkaar. De discussies op diverse loopforums over dit onderwerp geven ook weinig aanknopingspunten voor een aanstaande verbroedering. Ik zie eigenlijk maar 1 oplossing voor een structureel betere verstandhouding: laat je hond voortaan hardlopend uit!

/ 05-07-2014 /

Ron v/d Berg

Ron v/d Berg

Zaterdagcolumnist (per 2016: 1x per 2 weken | ICT Beheerder | AVW atleet en vader van 3 dochters. Zie ook www.ronb1965.nl.

7 Reacties

  1. Leo van der Molen
    17 juli 2014 at 11:26

    Heel leuk stuk. Dit probleem heb je vaker als individuele loper. Tijdens onze groepstraining zijn de bazen meestal alerter en de honden toch meer geimponeerd. Ik ben ooit een keer gebeten door een Duitse herder en toen zei de baas ‘Je moet hem ook niet laten schrikken !’.

  2. Jaap v B
    10 juli 2014 at 11:56

    Dus……..Zelf ook een hond nemen Ron.

  3. Ruud
    6 juli 2014 at 10:47

    Dat dit zeker werkt kan ik bevesigen, Ron. Ik heb natuurlijk maar een klein hondje maar die gaat graag mee hardlopen en heeft dan totaal geen oog voor andere zaken, lopers honden of wat dan ook. Die hond denkt maar aan 1 ding: oeps meegaan en voor hem blijven anders denkt dit baas straks nog dat die sneller kan lopen dan ik….

  4. Louwrens
    5 juli 2014 at 13:00

    Uitgebreide reacties op deze column te vinden op https://www.facebook.com/omroepmaassluis?fref=nf

  5. Johan Voorberg
    5 juli 2014 at 10:28

    Leuk verhaal Ron. Die fietsbel is een goed idee, dan kunnen we haar op tijd loslaten :-).

  6. Marjan
    5 juli 2014 at 10:07

    Petra vertelde al dat je “leuk” kon schrijven…..
    Echt heel leuk stukje!

  7. leny muchall
    5 juli 2014 at 09:21

    Leuk geschreven 🙂