Dinsdagavond betrapte ik mijzelf op een gevoel waarvan ik niet gedacht had dat ik dat in mij had. Nu hoor je weleens – of anders lees je het het wel in de bladen bij de kapper – dat met het klimmen der jaren de hersenfunctie, die de sentimentele gevoelens aanstuurt, actiever wordt. Ik ben blijkbaar op een punt aangekomen in mijn life-cycle waarbij ik bij een zielige film een traantje moet wegpinken of met wat extra slikken de emotie verborgen kan houden voor mijn omgeving. Nu was het dinsdagavond niet zo erg dat er waterlanders vloeiden of dat de adamsappel overuren maakte maar toch had ik met hem te doen: Huub Eitjes.

Huub werd aan de tand gevoeld door zijn vrienden van de VVD, zijn iets mindere vrienden van het CDA en zijn kennissen van de VSP. Allen waren zij geschokt door de informatieavond over windmolens die op maandag in het stadhuis had plaats gevonden. Een clubje particuliere ondernemers, de gemeente Rotterdam, de Provincie, de Stadregio en mijn oude home town Hoek van Holland gaan windmolens bouwen. Daar kan niemand iets tegen hebben. Toch…? Allemaal willen we duurzaam door het leven gaan en een van de zaken die daar naadloos in past is alternatieve energie.

Ik zie Kees Pleijsier, als wethouder, nog in een elektrische wagen op de markt aankondigen dat wij in Maassluis ergens in deze eeuw een CO2 neutrale gemeente willen zijn. Andere gemeenten met wethouders in elektrische wagens willen dat ook natuurlijk. Het probleem is ongeveer als volgt. “iedereen wil goed openbaar vervoer maar niemand wil een bushalte voor de deur”. Zo gaat dat ook met windmolens, die willen wij ook niet in de achtertuin. Maar staan ze in onze achtertuin?

Acht windturbines worden langs de waterweg gebouw in een rij langs de Oranjeplassen tussen de stormvloedkering en de Maassluise grens. Dit alles op grondgebied van Rotterdam. Huub kende dit plan al sinds begin dit jaar en juist daarover werd hij aangevallen door zijn vrienden. Had hij hier eerder over moeten communiceren.

Huub vertelde over zijn gesprekken met collega Klaas de Koning uit Hoek van Holland en deze had Huub het gevoel gegeven dat de molens veel verder van Maassluis zouden komen waardoor bezwaren als horizonvervuiling, geluidhinder en het door de CDA voorgerekende slagschaduweffect [ lengte schaduw = hoogte molen / tan(α) ] in augustus niet zou voorkomen voor de Maassluizers.

De financieel specialist van de VSP wist zelfs te vertellen dat de particulieren die een aandeel in dit project kopen de beloofde 5% rendement nooit zouden krijgen, ze worden erin geluisd. Klaas de Koning bleek een onbetrouwbare partner, want Huub werd deze week ook verrast door de huidige plannen. Een onbetrouwbare Hoekenees, dat deed ergens heel diep pijn in mijn ziel.

Huub heeft gestreden als een leeuw maar wordt in de media als een soort Don Quichot weggezet. Huub kan niet in beroep, die mogelijkheid heeft de gemeente niet.

De bewoners van Maassluis, die denken last te hebben van deze windmolens, kunnen wel beroep aantekenen. Of dat kans van slagen heeft is de vraag. De wetgeving rondom dit fenomeen is door de partijen die nu bezwaar aantekenen in Den Haag vastgesteld. Deze wetgeving qua geluid en afstanden zal ongetwijfeld meegenomen zijn in dit project.

Eitjes heeft gestreden maar niet als een moderne Don Quichot, deze problemen zijn echt. De strijd moet nu door anderen worden gevoerd. Ik ga met veel belangstelling volgen hoe dat af gaat lopen. Vooralsnog schat ik in dat vanaf 2015 er 63000 ton CO2 bespaard gaat worden langs de Waterweg.

Aad Solleveld

Aad Solleveld

Columnist 2014-2016 | Gemeenteraadslid voor Maassluis Belang | Speaker bij Excelsior Maassluis | gastcolumnist 2018- 2022