Column: Nog meer asielzoekers

Bijna een jaar geleden trad ik in dienst bij het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers, waarvan het landelijke hoofdkantoor is gehuisvest in Rijswijk. In die tijd was het thema asielzoekers al regelmatig nieuwswaardig genoeg voor de voorpagina van de landelijke dagbladen, maar dat mag niet in de schaduw staan van wat zich de laatste maanden allemaal afspeelt rond dit trieste onderwerp.

Uiteraard heeft dat ook zijn weerslag op de hoeveelheid werk in het hoofdkantoor, want die honderden asielzoekers die er per dag bijkomen moeten allemaal geregistreerd en (tijdelijk) geplaatst worden. De echte hectiek is echter terug te vinden op de bijna 100 asielzoekerscentra door het hele land en dan met name op die van Ter Apel (Oost-Groningen), wat het beginpunt is van iedereen die in Nederland asiel komt aanvragen.

Zelf heb ik het afgelopen jaar verschillende centra bezocht, variërend van oude kazernes (Nijmegen) tot vakantieparken (Luttelgeest) en ogenschijnlijk gewone woonwijken (Winterswijk). Wanneer je daar rondloopt is het moeilijk voor te stellen dat de bewoners levensgevaarlijke reizen achter de rug hebben en nog steeds in het ongewisse zijn aangaande hun toekomst.

Waarschijnlijk is het merendeel van hen ook in een overvolle boot de Middellandse Zee overgestoken en heeft het doodsangsten uitgestaan, voor, tijdens en na de overtocht. Schrijnende voorbeelden genoeg. Alleen al op zee zijn dit jaar duizenden slachtoffers gevallen, waarvan de driejarige Aylan Kurdi het meest recente voorbeeld is.

Hoe wanhopig de vluchtelingen zijn blijkt ook uit die 22-jarige Syriër die vanuit Calais naar Engeland probeerde te zwemmen en uiteindelijk aanspoelde op Texel. Of uit die 70 beklagenswaardigen die in een kleine laadruimte van een vrachtwagen kropen en in korte tijd het schaarse zuurstof verbruikten.

Van de week las ik op Teletekst een soort van geruststellend bericht dat hun doodsstrijd daardoor maar kort geduurd heeft. Dat die kort maar heftig is geweest blijkt weer uit een Volkskrantbericht:

“Er zijn aanwijzingen dat de slachtoffers wisten wat hun lot was. In de laadruimte is een meterslange scheur gevonden, die erop duidt dat ze zichzelf wilden bevrijden.”

Daar zijn geen schokkende beelden meer bij nodig lijkt me. Of toch?

Het verbaast me namelijk hoeveel heftige reacties er deze week loskwamen op de foto van Aylan aan het Turkse strand. Hoe is het mogelijk dat Diederik Samson als gevolg daarvan ineens slecht slaapt terwijl deze misselijkmakende taferelen zich elke dag al maanden voordoen?

Het zou prettig zijn als diegenen die zich op de sociale media ‘gelukkig prezen’ met de hierboven genoemde dodelijke slachtoffers door deze foto ook het schaamrood op hun kaken hebben gekregen, wat ik overigens ernstig betwijfel.

Het zal in ieder geval voorlopig nog erg roerig blijven in Ter Apel en binnenkort mogelijk ook in het tweede te openen aankomstcentrum in Noord-Brabant (Budel).
Om positief af te sluiten: de meeste Nederlanders vinden dat de ‘echte’ vluchtelingen gewoon onderdak moeten kunnen vinden in dit rijke land. Zoals het al jaren gaat.