Column: Sportweekje Limburg

Tot nog toe is sport onderbelicht gebleven in mijn columns, zeker wanneer het afgemeten wordt naar het aantal uren dat ik er per week actief aan besteed. Tel daarbij op de tijd die ik spendeer aan reizen naar en bekijken van hockey- en atletiekwedstrijden en -trainingen van 3 erg sportieve dochters, het beheer van de website van AV Waterweg en de wekelijkse Schakelberichten voor diezelfde vereniging en een fulltime werkweek is het resultaat. Vrijwel altijd een heel leuke werkweek trouwens.

Het heeft er alle schijn van dat het grootste deel van het lezerspubliek van maassluis.nu dit enthousiasme niet deelt want de (wekelijkse) sportberichten behoorden samen met kunst en cultuur gerelateerde onderwerpen tot de minst gelezen onderdelen van deze site. Rampspoed staat wat dat betreft fier aan de leiding, gevolgd door artikelen waar een zweem van seks omheen hangt  en nieuwtjes waarin een plaatselijke autoriteit als Koos Karssen genoemd wordt.

Toch vind ik dat deze zaterdag in aanmerking komt voor een sportgekleurde column. Al is het maar vanwege de eenentwintigste halve marathon van Maassluis die morgen om 13:00 uur van start zal gaan op de Jan Schoutenlaan en vervolgens een lange sliert van bijna 1000 hardlopers zal opleveren op de Westlandseweg en de Rozenlaan. Een jaarlijks sportief Maassluis hoogtepuntje.

Juist dit jaar zal ik er echter voor het eerst in twintig jaar niet bij zijn.

Tegelijkertijd vindt namelijk het NK cross plaats in Kerkrade. Niet dat ik enige ambitie koester voor een toppositie maar dochterlief speelt bij de B-junioren wel een rol van betekenis en zal zondag vanaf 11:50 uur haar beste beentje voorzetten. Ook de gehele voorafgaande week bevond ik me al in Zuid-Limburg wat verdacht veel is gaan lijken op een trainingskamp. Wat wil namelijk het geval? Sinds de geslaagde Westland Marathon is het heilige vuur voor het langeafstandslopen een beetje gedoofd en heb ik een nieuwe vlam gevonden in de triatlon (zwemmen, racefietsen en hardlopen).

Nog meer sporturen dus, maar zo gaat het meestal met verslavingen. Steeds meer, steeds verder.

Dus koerste ik op mijn nieuwe carbonracefiets in lange broek en warm craftshirt door het winderige en natte heuvellandschap en rende ik hijgend door de open polders rondom Born. Weinig nieuws onder de (verscholen) zon. Totdat het zwemonderdeel aan bod kwam. Voor iemand die altijd geroepen heeft dat schaatsen de enige leuke watersport is, heet dat een flinke uitdaging.

De enige slag die ik enigszins dacht te beheersen was de schoolslag maar tijdens de eerste en enige les die ik tot nog toe in het Dolfijn van een erkend zwemmer gekregen heb, bleef er weinig van die illusie overeind. Om het in kindertermen te vertalen: ik moet alle lintjes nog verdienen.

Groots voelde ik me dus op dondermiddag in het binnenzwembad van Geleen toen het me na bijna 2 uur oefenen lukte om een volledige baan schoolslag met uitademen onder water rustig te volbrengen. Daarvoor raakte ik na een paar slagen in ademnood en vervolgens in lichte paniek. Een zwemtalent zal ik nooit worden maar de eerste stappen op weg naar de hele triatlon van Almere in 2016 zijn gezet! Voor de niet-kenners: dat is 3,8 km zwemmen, 180 km racefietsen en 42,2 km hardlopen achter elkaar.

Gekkenwerk?

17/01/2014