Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

column nr: 39

Waarom schrijf ik een column? Dat is een vraag die me bezig houdt. Een tijd geleden heb ik een cursus autobiografisch schrijven gevolgd aan de HOVO (hoger onderwijs voor ouderen). Behalve scripties voor studies had ik nog nooit iets geschreven. Wat bleek? Ik was aardig goed in het schrijven van columns. Wat ik zelf erg grappig vond, was dat ik niet wist hoe je het woord column moest schrijven. Zo ben ik bij Maassluis.nu terechtgekomen Ik heb gevoel dat ik een weg afgelegd heb, om te ontdekken welke stijl, welke vorm het beste bij mij past.

De laatste tijd is er zoveel negativiteit. Het lijkt wel of er niets meer goed gaat. Er hoeft maar iets dwars te zitten of er wordt geprotesteerd en gemopperd. Er zijn overal demonstraties die ergens tegen zijn. Tegelijkertijd zijn er demonstraties die daar weer tegen zijn. Een rapper die op tv uit zijn dak gaat. Standbeelden die omvergehaald worden.

Als kind was ik zwarte piet. Dat was leuk. Ik had echt geen seconde het idee dat ik aan het discrimineren was. Nog zoiets: ik wandelde met mijn vader door Rotterdam Delfshaven. Daar staat het beeld van Piet Hein. Mijn vader kon fantastische verhalen vertellen. Ik heb daar zulke fijne herinneringen aan. Maar nu staat Piet Hein op een twijfelachtig voetstuk.

Als je dat standbeeld omverhaalt, of als je ergens tegen bent, heb je dan bijgedragen aan een oplossing? Is er dan geen discriminatie meer? Als je alsmaar tegen elkaar gaat schreeuwen wordt de situatie alleen maar vervelender. De ene grote mond wil de andere grote mond overtreffen.

Ik heb lang in de hulpverlening gewerkt. Een manier om met problemen om te gaan is dat je kijkt naar de positieve en negatieve kanten van een probleem. Vervolgens ga je aan de slag met de positieve aspecten. Je gaat proberen die uit te breiden en groter te maken. Onder het motto “als sneeuw voor de zon” verdwijnen de negatieve aspecten. Bovendien kost het veel minder energie. Dat lukt niet altijd, maar door het vergroten van de positieve kanten wordt je sterker en kun je problemen beter aan.

Ik heb ook wel eens commentaar gekregen op een column die ik had geschreven. Een van de opmerkingen was: – Dat had anders geschreven moeten worden.- O ja? Hoe dan? Het is makkelijk om zo iets te zeggen, maar geef dan een voorbeeld hoe anders het had gekund. Terwijl ik op deze manier in mijn hoofd bezig ben, plaatst Therry, mijn zoon een post op Facebook. Terwijl de politie in de stad nog bezig is oproerkraaiers te arresteren, komen er duizenden skaters de heuvel afrollen.

 

Sammy Davis jr: – Ik ben zwart, klein, lelijk, joods, heb een glazen oog en ik ben wereldbekend.

Henk Fraser, voetbaltrainer van Sparta: – Gedraag je niet als slachtoffer. In plaats van begrip kweken ze ergernis!

Rutger Bregman, auteur van De meeste mensen deugen.Een hoopvolle boodschap, die ik tot in het diepst van mijn vezels voel: “… dat de meeste mensen deugen, dat je hierop mag vertrouwen, en dat dit inzicht, wanneer het zich verspreidt, tot een mooiere en liefdevollere wereld zal leiden.” [recensie tekst ]

Daarover wil ik het hebben

Daarom schrijf ik columns.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 381 lezers

Marijke Tennant

Marijke Tennant

Marijke Tennant | | Echtgenote, moeder, oma | Gepensioneerd hulpverlener | Bevlogen koorlid [ 2018-2021 ]

1 Reactie

  1. Jan van der Maarel
    19 juli 2020 at 09:50

    Mooie column