Ingezonden: Wat Zei Baudet? (2)

MAASSLUIS | Afgelopen week plaatsten we als ingezonden stuk de link naar de vertaling van het Engelstalig essay van Baudet. Vandaag het vervolg op dat stuk.

Lees hier Wat zei Baudet?

Maassluizers,

Zoals was te verwachten kwamen op facebook reacties als “svp geen politiek op Maassluis.nu”.  Mijn weerwoord daarop is: 19,42%  van de Sluise stemmers heeft in maart j.l. op FvD – de partij van Baudet – gestemd. Dat is een lokaal draagvlak dat geen andere partij heeft.

Wie geen ingezonden stukken wil lezen, moet dat vooral ook niet doen. Niemand vraagt om door te klikken naar de inhoud. Maar politiek raakt per definitie iedereen en dan is het aan te raden zich te oriënteren op welke denkbeelden of ideologieën de partij van uw keuze koerst. Doet een mens dat niet dan is deze feitelijk een slecht geïnformeerde deelnemer aan een petitie, een referendum, misschien kun men zich dan beter onthouden van stemmen…

Jelle Ravestein

Oppervlakkig beschouwd

Ik heb het essay gelezen met een open geest: wat schrijft hij en wat kan ik tussen de regels door lezen. Het is bij oppervlakkig eerste lezing een interessante beschouwing over een boek dat een treurig beeld geeft van de toekomst voor de Europeaan.

Een goede recensent geeft mijns inziens niet alleen een beschouwing van een boek, maar voegt er ook een persoonlijke visie op het verhaal en de onderliggende boodschap. Ik vind dat Baudet daar voor een deel in is geslaagd. Baudet’s denkfout (of slecht verborgen tactiek… ) is dat geen enkele lezer het los ziet van zijn dagelijkse reilen en zeilen binnen de maatschappij waarvan hij onderdeel uitmaakt. Niet los te beschouwen van de statements die hij regelmatig debiteert (zoals hij dat zelf in zijn elitaire taal zou zeggen) en die onweerlegbaar polariserend zijn.

Wat kunnen we dan leren van dat essay?

Het verhaal in droge cijfers is helemaal niet nieuw. In 1988 las ik een demografisch artikel over de groei van de wereldbevolking en hoe daardoor de verhoudingen tussen oude wereld, nieuwe wereld en derde wereld sterk zou gaan veranderen. Men wist in 1988 niets over de toen nog toekomstige doden in oorlogen sindsdien, de impact van aids, de invloed van welvaartprogramma’s, de slachtoffers van natuurrampen, van migraties. Toch werd toen al gesteld dat Europa in 2018 een krimpend werelddeel zal zijn, waar geen enkel land via reproductie (nageslacht) op niveau zal zijn, op één uitzondering na: Malta zou groeien qua inwoners…

De aankomende realiteit van 2050 is dat rond die tijd heel veel babyboomers (geboren in periode 1945-1965) zullen zijn uitgestorven. Vanaf 1980 daalt het geboortecijfer al en als het sterftecijfer de prognose volgt, zal het aantal inwoners significant afnemen.

Door deze gegevens in een visie binnen de context van een review (recensie) van een boek te interpreteren, ontstaat een opinie of in dit geval zelfs een onderliggende boodschap. Niet gek dat het dan  tot grote reuring leidt.

Kritische kanttekening

Ik signaleer dat Baudet verwacht dat iedereen zoals hij een strikte scheiding van zaken in het hoofd kan toepassen. In die zin faalt hij volledig. Dat is te weinigen gegeven. Daarmee schoffeert hij feitelijk – net als met zijn overwinningsspeech in maart j.l. – zijn pas verworven aanhang. Er zijn in de politiek meer personen die met holle of met exotische politieke retoriek tijdelijk succes hadden. De geschiedenis leert ook dat zodra een verborgen agenda aan het licht komt, veel tegenwind en tegengas ontstaat waardoor kiezers zich afwenden van de ‘grote leider’.

Een echte misser in dit essay is een kritische stellingname ten opzichte van de denkbeelden van Houellebecq. Baudet kan niet verhullen dat hij in feite diens denkbeelden waardeert. En dat roept de vraag op: is dat een ontwikkeling die  Europa, Nederland, Maassluis wil?

Vraag nu dit jezelf af

1. In welke mate boeit dit jou nu helemaal?
2. In hoeverre verschilt de visie in het essay van het gedachtegoed van ideologieën uit de achter ons liggende tijd die sindsdien als verwerpelijk zijn bestempeld?
3. Probeert Baudet op deze manier zijn denkbeelden homeopathisch verdund toe te dienen aan de Nederlandse maatschappij?
4. En … vanuit een authentieke, kritische zelfanalyse: is de denkrichting van u als lezer hetzelfde?

Tot slot een overdenker

Wat u ook vindt: een wereld zoals in het boek 1984 van George Orwell lijkt niet het ideaal waar we op wachten. Zorg dat niet alleen de overheid nadenkt.

een peinzende 

Jelle Ravestein