Een boer(in) in Hoek van Holland - Verhalen vers van het land
Even ten westen van Maassluis en ten zuiden van Maasdijk op het grondgebied van Hoek van Holland bevindt zich de boerderij  van Peter en Coriza Hoogendonk. Diverse Sluizers hebben hun weg al gevonden naar dit adres om daar hun groente, aardappelen en meer vers van het land te kopen.  Coriza schrijft - bijna wekelijks - een bericht.

Hallo fietsers en andere levensgenieters,

Zondag… zennndag. Ik kijk naar buiten, de straat is nat, bewolking in de lucht. De temperatuur is sinds gisteren al gedaald. Maar wat was het warm hè. Over het algemeen een prima temperatuurtje om te fietsen. In de ochtend was dat goed te merken in onze verkoopschuur.

Hoe blij zijn we met die klandizie afgelopen dagen. ’s Middags gingen bij mij de oortjes slap hangen, en ‘de gang’ ging eruit. Daarom ’s morgens extra vroeg begonnen. Regelmatig stond ik om 6 uur op het land, en was boer Pait al een stief kwartiertje bezig. Waar hij alle energie vandaan haalt is mij een raadsel. Dagen van 12 tot 14 uur werken zijn hem niet vreemd. Ook als het zo warm is, of beter gezegd, juist als het zo warm is. Het poten, onderhouden én oogsten van de gewassen vergen veel tijd. Op de warmere dagen loop ik minder hard, en soms bijna achteruit. Boer Pait niet, hij gaat door. Klaagt niet. Wordt bijna niet eens kribbig. Maar wel moe, ook al laat hij daar op de boerderij weinig van zien. Eenmaal thuis haalt hij regelmatig het journaal niet. Ikzelf red het soms niet eens de ogen open te houden in onze middagpauze en thuis ook niet, ondanks dat ik wel klaag en loop te sloffen. Ik probeer op allerlei manieren de kantjes er vanaf te lopen om m’n energie te verdelen.

De drogere dagen zijn bij uitstek geschikt om het on(gewenste)kruid tussen de gewassen weg te schoffelen. Dat is me daar saaaaai werk, zeg! Ik ben daar ook niet zo kundig in, ben ik wel achter. Ik maai namelijk ook net zo makkelijk de plant mee die wel moet blijven staan. Daar komt de boer dan achter als hij moet oogsten.

Regelmatig assisteer ik de boer in de ijsbergsla. Niet dat ik gezellig op de knietjes naast hem ga zitten, maar om de volle kisten op de wagen te zetten. Na een kist of 30 begint mijn eerste vertragingstechniek, ehhh sorry… het verdelen-van-mijn-energie-moment bedoel ik natuurlijk. Even wat drinken… en dan even wat eten… dan even weer wat drinken. Weer tig kisten op de wagen zetten.

Tja… met al dat drinken gaat de uitgang ook een signaal geven. ‘Ik moet plassen Pait’. De boer kijkt me aan een zegt. ‘Je gaat maar tussen de wagen en trekker in het trekkerspoor zitten, daar komen toch geen gewassen te staan.’ Sjips… dus geen rustige wandeling richting de wurft dit keer. Zo gezegd zo gedaan. Even naar de windrichting kijken, want anders lopen de gympen vol. Maar ja, geen wc papier hè. Dus maar een beetje schudden met de bips en voorbips, al hurkend. Een stille getuige (Moppiedepoppie) zat voor me, volgens mij vol verbazing, het tafereel te volgen. Wat zou ze denken? Ik ben zooo blij dat ze niet kan mensen-praten!

Afgelopen week heb ik ook weer in de kroten en de rode bosui gewerkt. Dit keer een lange broek aangetrokken want op dat stuk zijn veel brandnetels. Dat had ik al eerder ondervonden. Dus geen capri broek, maar een lange werkbroek met van die zakken aan de zijkant. U weet wel, zo’n unisex broek waar het niet uitmaakt of je man of vrouw bent, want je ziet er dan allemaal hetzelfde uit. Ik vind het een vrouwonvriendelijk kledingstuk, maarrrr die skibroek in de winter is nog onflatteuzer.

De reden dat er op dat stuk veel ongewenste plantgroei staat is dat het voorjaar zo nat was, en het schoffelen dan geen zin heeft omdat het direct achter de bips weer aangroeit en omdat wij het liefst geen onkruidverdelger gebruiken. Sommige gewassen groeien wel door ondanks de onuitgenodigde wildgroei. Dus ook de kroten. Eigenlijk is de makkelijkste manier van kroot oogsten op de knietjes. Maar aan-me-nooit-niet dat ik op de knieën gaat. M’n bovenbeenspieren zijn gewoon te kort voor zo’n actie. Ik sta en buk elke keer. Weet ik ook weer waar mijn rug zit, toch? Die laat dan van zich horen.

zomerkrootjes

In mijn lange broek in de kroot. Ik kwam goed voorbereid voor m’n strijd tegen de brandnetels. DAT DACHT IK DUS JA. Maar dan moet je dus eigenlijk ook niet bukken hè. Diverse keren heb ik met de harsens tegen de brandnetels aan gezeten. Waarom had ik dat de vorige keer niet? Omdat ik die brandnetels verwijderde als ze in aanraking kwamen met m’n benen nog voordat ik bukte. Ach…eens een nepboerin, altijd een nepboerin…

Het is voor mij ook de week van de tuinbonen geweest. Ook dat gaat bukkende, maar de boer doet dat ook bukkende dus dan zal dat wel ook zo moeten. In de tuinbonen gaat bij mij standaard spotify aan, gewoon… omdat ik dat gezellig vind en dat ik dan een dubbeldoel mens ben. Ik pluk bonen en jaag de vogels weg met mijn zangtechniek. Ik kan dan prima multitasken. Waar de tuinbonen staan, staan ook hele grote ongewenste planten, die ook soms groter zijn dan de tuinboonplant. Deze worden tijdens de bonenpluksessie direct verwijderd zodat bij de volgende sessie het pad meer begaanbaar is. Wij plukken meestal 2 à 3 keer dezelfde plant voordat deze leeggeplukt is.

Als ik alleen in de tuinbonen werk, ben ik ook goed in het verdelen van mijn energie. Fotootjes maken van de gewassen en de selfie stand gaat aan. Staand selfies, hurkend selfies, op de bips selfies… en dan selecteren welke het beste gelukt is… ach daar gaat een hoop tijd inzitten hoor. 23 selfies en 2 kisten tuinbonen geplukt… ach … ik neem m’n werk van het social media beheer erg serieus als het mij zo uitkomt…

Dat er veel handwerk is bij ons, is over het algemeen wel bekend als u vaker mijn schrijfseltjes gelezen hebt. Dit kan omdat wij kleinschalig telen. Zo dus ook de aardappelen. Wel met een kleine machine opgerooid maar daarna handmatig geraapt. Ze worden behandeld als eieren. Voorzichtig in de kist dus, anders beschadig je het in het begin kwetsbare velletje. De kleintjes apart, die verkopen we als krieltjes in de schuur, omdat weggooien zonde is. Zoveel mogelijk alles benutten van het land is ons motto. En gelukkig vind ook onze kriel gretig aftrek.

spitskool

Zo hebben wij ook regelmatig kleinere bolletjes ijsbergsla en B-kwaliteit bloemkool naast onze door de boer goedgekeurde kooltjes. Allemaal prima geschikt om te consumeren. We zijn dankbaar voor wat het land ons geeft. Niet alles hoeft er perfect uit te zien, ook al is dat wat onze maatschappij wel heeft gecreëerd. Wij proberen kleinschalig een tegengeluid te geven. Of dit de toekomst is en vol te houden is? De tijd zal het leren, en u, als consument, heeft daar een grote bijdrage in!

Zo ook bij onze afdeling recycle. Eigen zakjes, of gebruikmaken van de door andere klanten aangeleverde verpakkingsmaterialen, mogen bij ons een tweede, derde of vierde leven krijgen. Waarom weggooien en de afvalberg vergroten als je het nogmaals kan gebruiken?

Doet u mee? Dat zou goud zijn! Pas als de recycle zakjes op zijn, pakken we de nieuwe zakjes.

Zooooo…nu toch aan het einde gekomen van m’n schrijfseltje. Bent u er nog? Dan volgt hier de gebruikelijke afsluiting.

Komt u gezellig shoppen voor uw eten?

Wij hopen van wel! Graag tot ziens @ Polderhaakweg 29 Hoek van Holland achter Maasdijk. Onze openingstijden zijn van maandag tm vrijdag van 10-12 en 13-16 uur en zaterdags van 9-14.30 uur. Doordeweeks eten wij onze boterham tussen 12 en 13 uur

Coriza Hoogendonk

Coriza Hoogendonk

Coriza Hoogendonk | "Nepboerin" in weer en wind | Runt samen met man Peter de landwinkel " Boer Pait" | Schrijft en werkt zich de blaren als het nodig is.

1 Reactie

  1. Wil Roodkerk
    21 juni 2021 at 09:00

    Geweldig hoe jij alles verwoord ,
    We zijn super trots op jullie.