‘Acceptatie is moeilijk, dat moet veranderen en daar wil ik aan meewerken’

MAASSLUIS | Aankomende woensdag gaat de allereerst Roze Viering in Maassluis van start om 19.30 uur in Theater Koningshof aan de Uiverlaan. Tijd om eens binnen de organisatie te kijken wat hen drijft. Een van de vrijwilligers is Ruben van den Heerik. Hij is 17 jaar oud, komt uit Hoek van Holland en is transgender.

Onderstaand een interview met Ruben


Waarom doe je mee aan de Roze Viering? LONGREAD

“Het is belangrijk dat mensen uit Maassluis en omgeving geaccepteerd worden. En ik wil daaraan meehelpen.”

Waarom is acceptatie zo belangrijk?

“Ik heb zelf meerdere malen meegemaakt dat het accepteren van transgenders of homoseksuelen heel moeilijk is voor de meeste mensen. Dat moet veranderen. En aan die verandering wil ik meewerken.”

ruben-vdheerikJe zegt dat acceptatie zo moeilijk is, heb je dat dan ook in je eigen omgeving meegemaakt?

“Nee, gelukkig niet zo zeer in de nabije omgeving. Wel met verre vrienden, maar ja, of je dat dan vrienden kunt noemen…“

Wat zeggen ze dan bijvoorbeeld?

“Ze accepteren het niet dat ik transgender ben. Dat uit zich in het niet zeggen van mijn nieuwe naam en soms treiterijen.”

Sinds wanneer weet je eigenlijk dat je eigenlijk vanbinnen een man bent?

“Ik heb het eigenlijk al vanaf mijn vierde jaar gevoeld, maar ik dacht dat ik de enige was. Totdat ik in de pubertijd kwam, ongesteld werd en het verdere traject van vrouw-zijn in ging. Toen dacht ik: ‘Dit wil ik echt niet’. Zodoende is het eigenlijk begonnen.”

Was je qua gedrag dan ook al anders?

“Niet qua omgang. Maar wel met speelgoed. Ik speelde nooit met poppen, maar wel met auto’s, een Playstation en dat soort dingen.“

Hoe vinden je ouders het eigenlijk, dat je transgender bent?

“Toen ik het mijn moeder vertelde, zei ze meteen dat ze het eigenlijk al wist. Mijn vader had er wel wat meer moeite mee, maar ook dat kwam al snel goed. De rest van mijn familieleden hadden het er ook wel moeilijk mee, maar ook die zijn allemaal bijgedraaid. Ze accepteren het.”

En je vrienden?

“Eigenlijk viel het bij mijn vrienden wel gelijk op zijn plaats. Het was een bevestiging van iets wat onduidelijk was. Het puzzelstukje viel gewoon op zijn plaats. Dat was een mooie gebeurtenis.”

Sinds wanneer gebruik je eigenlijk je nieuwe naam?

“Officieel op papier sinds december vorig jaar. Maar in principe doe ik het al twee jaar. Dat moment dat ik het echt ging gebruiken, dat gaf wel een kick!”

Jij kon je naam zelf kiezen, de meeste mensen moeten het gewoon doen met de naam die ze krijgen. Hoe koos jij je naam uit?

“Dat ging in overleg met mijn ouders om zo ook te bekijken wat voor hen makkelijk was. Voor mij was de eerste keuze Ruben, de tweede naam is Max, zo had ik geheten als ik gelijk een jongen was geweest. En mijn derde naam is Doe, de afkorting van Doede, een Friese familienaam.”

Je hebt ook onlangs in een ziekenhuis gelegen, waarvoor eigenlijk?

“Ik heb een borst-verwijderende operatie gehad. Dat is heel heftig geweest. Maar wel eindelijk wat ik graag wil. Ik durf mijn lichaam nu eindelijk te tonen. Zelfs met al die heftige littekens. Dat voelt wel als een bevrijding.”

Als je nu in de spiegel kijkt, zie je dan heel iemand anders?

“Ja, heel iemand anders. Ik heb een heel ander silhouet nu natuurlijk. Dit is echt wat ik graag wil. Hiervoor droeg ik overdag binders, van die hele strakke hemdjes om mijn borsten letterlijk te pletten. Maar dat is eigenlijk heel slecht, want je kunt er een klaplong door krijgen. Maar ja het was wel fijn, want dan kon ik zo wel verbergen wat er zat. Maar daar ben ik nu gelukkig van af!”

Je moet nog wel een paar weken een operatiehesje dragen, wat ga je doen als je die uit mag?

“Het is dan half november, maar ik ga gewoon in mijn blote bast lopen. Dat komt wel goed.”

Uiteindelijk is de aanleiding van de Roze Dienst de opening van het regenboogzebrapad. Het pad wordt geopend op Coming Outdag. Wat zou je aan andere LHBT’ers (Lesbiennes, Homoseksuelen, Biseksuelen en Transgenders) willen meegeven als ze bijvoorbeeld uit de kast willen komen?

“Vooral openstaan, hoe moeilijk het ook is. En als je het moeilijk vindt, kun je het ook op papier zetten. Uiteindelijk is face-to-face toch gewoon de makkelijkste manier. Maar doe het vooral op je eigen manier. Dat heb ik ook gedaan”

Oh ja, hoe dan?

“Bij mij gebeurde het tijdens een televisieprogramma over transgenders van Arie Boomsma, Hij is een Zij. Ik vertelde dat ik ook zo ben. Dan gaat er ineens een heel gesprek over. En voor je het weet heb je het al verteld.”

Je had dus een soort van voorbeeld?

“Ja, dat is wel fijn. Je staat er niet blanco voor dan. En het is makkelijker om het er op deze manier over te hebben.”

Ruben probeert er zelf woensdag ook bij te zijn. Misschien heb je wel de behoefte om met hem te praten. Kom dan sowieso naar de Roze Viering in Theater Koningshof aanstaande woensdag om 19.30 uur aan de Uiverlaan in Maassluis.

Hoofd Redactie

Hoofd Redactie

Hoofdredactie van Maassluis.Nu | Verzorgt berichtgeving die niet onder een specifiek redactieteam valt

1 Reactie

  1. 10 oktober 2016 at 11:00

    Op naar R E S P E CT van & voor iedereen