MAASSLUIS| Hoewel er best weerstand was tegen de komst en er tegengestelde meningen zijn over het asielbeleid (extreem links vs extreem rechts), gaat het de gemiddelde Sluizer aan het hart dat er zo gesold wordt met de vluchtelingen. Crisisopvang van 72 uur is een mooie geste op landelijk niveau, maar op menselijk niveau is het toch gewoon bedroevend dat er op deze manier moet worden omgegaan met mensen die van huis en haard verdreven zijn.

Vandaag liep de termijn af.

“Sluizers moeten weer kunnen tafeltennissen, turnen, badmintonnen en gymnastieken. Dat is veel belangrijker dan een voorlopige vaste standplaats tot er meer zekerheid is.”

Natuurlijk is dat niet zo, maar het voelt wel als zodanig.

De reacties die op straat gehoord werden, maken duidelijk dat men het ervaart als ‘goeie sier maken’. Dat is niet het geval, maar het voelt gewoon onrechtvaardig.

Verdriet
Een uur voordat de laatste bus vertrok, ontvangt een van vluchtelingen een telefoontje van haar buren uit het thuisland:

Je buurjongen is vandaag op de vlucht verdronken.

Weer stort haar wereld in en in tranen zoekt ze troost bij een van de vrijwilligers. Even verderop vertelt een man over zijn goedlopende garagebedrijf: overgenomen door IS en hij moest maken dat hij wegkwam. Ondertussen spelen buiten onbezorgd een paar peuters, zich niet bewust van alle onheil.

Beschaamd
De laatste bus is een dubbeldekker met reclameopdruk die de Hollandse aanwezigen met schaamte vervult. Gelukkig kijken de vluchtelingen er niet naar. Zij zijn druk met het afscheid nemen van de vele vrijwilligers waarmee in die 3 dagen een goede band is geweest. De acht tolken – allen verbonden aan de Voedselbank – stuk voor stuk ook kanjers. Sommige vrijwilligers hebben er al weer een dag opzitten van meer dan 8 uur constant in touw. En ze moeten door want morgen is de voedselbank weer open en moet alles in gereedheid gemaakt worden voor de feestelijk opening.  Van verdriet naar vreugde.

Half vijf. Nog een laatste grapje met het kleine vrolijke mannetje. Nog even wat voedsel de bus inbrengen. Nog een keer… dan vertrekt de bus… leegte.

De striemende regen past bij het gevoel. De vrijwilligers keren terug achter de deuren, samen verwerken, wegwerken en doorwerken. Kanjers zonder weerga.

FOTOGALERIJ

 

Hoofd Redactie

Hoofd Redactie

Hoofdredactie van Maassluis.Nu | Verzorgt berichtgeving die niet onder een specifiek redactieteam valt

6 Reacties

  1. Rianne v.Galen
    26 september 2015 at 02:12

    Allemaal zielige verhalen over hoelang en wat voor barre omstandigheden de vluchtelingen hebben moeten meemaken. Zie je de foto’s en video beelden dan valt mij op dat deze mensen er allemaal in goede gezondheid uitzien. Ik verwacht dan uitgemergelde en vermoeide gezichten, maar niets daarvan.Van mensen die op Kos op vakantie waren gehoord dat er groepen vluchtelingen waren die beslist niet in een azc wilden zitten.Zij zaten met dik gevulde beurzen in een hotel. Inwoners van het plaatsje die kleding en voedsel kwamen brengen werden weggehoond. Zij gebruikten de openbare weg als toilet. Voor deze mensen zijn de westerse gewoonten totaal onbekend en aanpassen ho maar. Is opvang in land van herkomst dan niet veel beter?

  2. Piet van Dijk
    25 september 2015 at 21:55

    Dank voor de mooie woorden, Jelle.

  3. Aad Rieken
    25 september 2015 at 09:18

    ”WERELDLEIDERS!”
    (ookmetdelangeij)

    ”Van Syrie Tot Olympia-Hal(T)!”

  4. Aad Rieken
    25 september 2015 at 08:22

    ”VRIJWILLIG-GERS!”

  5. Aad Rieken
    25 september 2015 at 08:15

    ”I HOPE SO!”

  6. yvonne
    24 september 2015 at 22:39

    ik hoop dat het hierbij blijft!