Breng hen thuis

Het beeld van verstild verdriet staat op ieders netvlies gebrand.

Op de dag van nationale rouw waren velen betrokken en via de televisie getuige van de plechtige ontvangst van de eerste kisten met de overblijfselen van de passagiers van vlucht MH17 van donderdag j.l.. Zij die zo plotseling en wreed door oorlogstuig van het leven werden beroofd. Er is geen begrip voor de daders, het leidde tot veel woede, maar daarmee werd niets bereikt. Er is veel compassie, medeleven getoond door heel veel Nederlanders.

Dat verdriet en verlies verbindt en tegenstellingen naar de achtergrond drukt is een gegeven. De televisie-uitzending van de herdenkingsdienst in Amersfoort droeg niet voor niets de naam “verbonden in verdriet”. In onbekommerde tijden kunnen we elkaar af en toe niet uitstaan, maar als de grond onder de voeten wordt weggeslagen – zoals dat in heel het land en in Maassluis deze week wordt beleefd – dan zoeken Nederlanders elkaar op voor troost en medeleven. Daar schuilt de unieke kracht van ons land.

De slachtoffers krijgen we er niet mee terug, maar Nederland wil wel dat de transportvluchten tussen Oekraïne en Nederland veilig verlopen, opdat de overblijfselen hier daadwerkelijk aankomen.

© Jelle Ravestein