Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

What the * duck! * Ducking hell! *Duck. Het vliegt je tegenwoordig overal om de oren. Uiteraard in iets andere bewoording, maar zelfs zo op papier schaam ik mij een soort van om het op te schrijven. En schelden is tijdloos. Dat deden wij vroeger ook. Al was in mijn tijd: Trut of klootzak erg populair. Tegenwoordig zijn de scheldwoorden schijnbaar in het Engels. Dat bekt lekkerder ofzo. Ook bij mijn dochter vliegt het regelmatig uit haar mond. Vooral *duck en het uitgebreide: What de *duck zijn hier populair.

Schelden is in sommige gevallen toegestaan. Althans bij ons thuis. Zo hoor je mij echt niets zeggen wanneer er bijvoorbeeld een teen keihard gestoten wordt met wat gevloek tot gevolg. Dat begrijp ik volledig. Ik zou in dat geval ook niet zeggen: “Oh hemeltjelief wat naar.” Ook zie ik het door de vingers als er alternatieven geroepen worden. Zo wordt hier met enige regelmaat ook echt: “What the duck”, geroepen. De intentie is hetzelfde als de “F” versie, maar het klinkt wat vriendelijker. Maar buiten de uitzonderingen om, blijf ik hameren op het taalgebruik. Het is onnodig. Ik erger me eraan.

Kanker
Waar ik geen uitzondering voor maak en wat hier gelijk staat aan een enkeltje kamer, is het gebruik van het woord kanker. Mijn dochter weet dat. Ik heb genoeg mensen verloren aan die nare ziekte en schelden met ziektes is niet oké. Geen enkele ziekte overigens. Er zijn genoeg andere scheldwoorden. Waarom zou je dan met ziektes in het rond willen strooien? Ik ergerde me dan ook dood toen er afgelopen week bezorgers van de BCC een vaatwasser en wasmachine hier in de straat af kwamen leveren. “Dat kankerding is echt kanker zwaar man”. Het werd niet eens als scheldwoord gebruikt, maar meer als een soort toevoeging. In een tijdsbestek van enkele minuten vlogen de kankers zo vaak in de rondte dat ik de tel kwijtraakte. Ik stond echt met mijn oren te klapperen.

Je mond opentrekken
Op dat moment wilde ik mijn mond opentrekken. Er wat van zeggen. Aangeven dat dit niet oké is. Maar ik deed het niet. Ik hield mijn mond. Niet omdat ik het niet erg vond, maar omdat ik niet wist hoe er gereageerd ging worden. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik een grote bek zou krijgen omdat ik iemand ergens op aanspreek. Ik heb er zelfs nog over nagedacht om een berichtje naar de BCC te sturen. Maar ik wil ook niemand in de “problemen” brengen. Stel je voor dat er dan, door mij, iemand zijn baan verliest. Dat is ook zeker niet wat ik wil. Door het gemak waarmee de kankers bleven komen kon ik wel opmaken dat het voor hen alle betekenis verloren had. Het was een bijwoordje. Meer niet. Terwijl het voor mij een veel grotere betekenis heeft. Voor mij staat het voor een oneerlijke strijd. Aftakeling. Pijn. Verlies.

Campagne
Kunnen we niet weer die campagne afspelen dat een ziekte geen scheldwoord is. En laten we er dan ook bijvoegen dat het zeker geen toegevoegde waarde heeft wanneer je het lukraak roept? Weer even heel duidelijk maken dat het niet oké is. En voor degene die het blijven gebruiken: In mijn optiek ben jij een FUCKING-loser! Zo, daar zei ik het toch. Want schelden met kanker? Daar kan geen *duck tegenop.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 196 lezers


Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!

1 Reactie

  1. M.de J0ng
    5 juni 2023 at 08:07

    Je kan toch een klacht bij BCC indienen zonder kenteken van de bus, bezorgadres, straat, datum etc?
    Voor een verkeershufter van BCC die mensenlevens in gevaar brengt zou ik wel al deze informatie verstrekken.