column 26

Pijn/Verdriet en boosheid zijn vaak twee kanten van dezelfde medaille. Welke kant toont men?

En zo maakt een mens gedurende zijn leven vele keuzes, ook die hij achteraf bezien – misschien – beter niet had kunnen maken. Maar ja, je bent en blijft verantwoordelijk voor je daden en je keuzes. Dus spijt achteraf heeft ook geen zin. Alles heeft twee kanten. Ook bij besluiten die op het moment dat ze genomen zijn toentertijd het beste leken: er is altijd een andere keuze.

Maatschappelijke dilemma’s

Neem nu de dilemma’s waarmee de samenleving worstelt. Sleepwet, zou goed zijn, meer vrijheid voor overheid om criminelen en jihadisten af te luisteren, ter bescherming van u.

De andere kant: hoe zit het met de (wet) privacy en de persoonsgegevens? En hoe veilig is het als onze gegevens in verkeerde handen vallen? Als men u niet “lust”, dan is Big Brother gevaarlijk.

Democratisch?

Er is een journalist afgeluisterd. Eeen journalist hoort niet te schrijven wat iemand die hem betaalt, vertelt. Een journalist is een nieuwsgaarder, die niet afgeluisterd dient te worden of waarop aanslagen gepleegd kunnen worden zoals onlangs op De Telegraaf. Zij dienen ook niet gearresteerd te worden als ze de andere kant van de medaille (willen) laten zien. Persvrijheid is een groot goed. Vrije meningsuiting is een groot goed. Hoe democratisch zijn we nog?

Geven op eigen initiatief

Nog zo één: de Donor wet. Red een mens, wie wil dat niet en heel belangrijk voor mensen die op bv een nier wachten, maar het woord zegt het eigenlijk al: donor. Doneren = geven, daarvoor moet de eigenaar dus een besluit nemen. Dat kan dus ook NEE zijn.

Dat mensen hun registratie in Nee veranderd hebben kan ik goed plaatsen. Het wordt nu namelijk opgelegd. Ik denk aan mijn overleden echtgenoot, die was 27. Er was niets besproken of geregeld. Op die leeftijd ben je niet zo met sterven bezig. En aan mijn zwager, net getransplanteerd, die ondanks 2 transplantaties toch is overleden. Er zijn geen garanties op succes.

Nu hoorde ik laatst dat bij een ongeval gevraagd werd: is het een donor? Toen het antwoord nee was, zei men oké, dan pakken we de spullen voor de reanimatie. Voor mij is dat de omgekeerde wereld. Ik moet er niet aandenken dat men indertijd zo gereageerd zou hebben: overleden, geen nee, dus snijden maar. Ik kreeg het er helemaal koud van.

Kinderen van jihadisten

Nog een dilemma: kinderen van jihadisten terughalen, omdat hun ouders ook een Nederlands paspoort hebben? Wat doe je dan met die ouders, die hebben keuzes gemaakt en zijn verantwoordelijk voor hun kinderen. Daar kunnen die kinderen niets aan doen zult u zeggen. Dat is ook zo, maar wat is nu het beste voor die kinderen? Scheiden van die ouders en in pleeggezinnen opvoeden zodat ze de kans krijgen om wat van hun leven te maken? Maar ja je mag ze niet van hun ouders scheiden! Trump kreeg onlangs ervan langs, maar in Nederland brengen hulpverleners kinderen die uitgewezen moeten worden naar een onderduikadres, en moeder is alleen vertrokken, Weet u nog? Moeilijk hè. Die kinderen zouden beter af zijn hier… zonder ouders?

De groep die nu constant gilt dat degenen die de andere kant van de medaille onder de aandacht (willen) brengen racisten zijn, zouden eens in de spiegel moeten kijken.

Wat is nu neo kolonialisme?/racisme?/nazisme? Juist het constant roepen dat jij het weet, het zelfs beter weet. Dat jij bepaalt – hoe goed bedoeld ook – wat een ander kan en mag en bij voorkeur alles uit hun handen neemt… omdat jij vindt dat je in je recht staat.

Het gaat er niet om waarnaar je kijkt, maar wat je ziet

De ander vindt dat namelijk ook en met geweld opdringen, is het einde van onze rechtstaat. Ook lokaal gebeuren dit soort dingen. Er wordt bepaald voor de burger zonder overleg en vaak ook nog eens keuzes gemaakt totaal tegen de wil van de burgers in. Ik breng u in herinnering InBlik, De Vliet, Hoekse Lijn … waarbij manipulatie en zelfs misbruik van macht niet is geschuwd.

Het systeem als excuus

Mensen maken fouten, excuses en dan klaar? Het ligt aan het systeem, zo zijn de regels? Wat is dat toch gemakzucht? Na ons de zondvloed? Arrogantie? Gebrek aan verantwoordelijkheid? Ik ben geneigd het laatste van lieverlee te geloven.

Neem nu de zorg, we weten allemaal wat er niet goed gaat, wat DOEN we eraan? In zijn boek de Puinhopen van Paars schrijft Pim Fortuyn al dat het anders moet en hoe het kan. Een voorbeeld UMC Utrecht 1988 1065 bedden en 3000 personeelsleden. Nauwelijks wachtlijsten. 2002 zelfde ziekenhuis 875 bedden en 6000 personeelsleden. Wachtlijsten door te kort aan verpleegkundigen!

Advies: snijden in de overheadkosten, administratie en dure (al dan niet ingehuurde ) managers. We weten het! Een zak geld die grotendeels besteed wordt aan pr en managers in plaats van aan verplegend personeel en verzorgers helpt dan ook niet.

Is er gecontroleerd hoe die zak geld besteed is?

Ouderenzorg op de helling

Van 2010 tot 2012 was Ivo van Woerden HP/De Tijd-journalist en verpleegkundige, werkzaam in de regio Rijnmond, hij schreef een boek over zijn flexwerk. Een zeer leesbaar verhaal en tegelijk biedt het bruikbaar materiaal dat kan helpen stil te staan bij de vraag hoe we een ouderenzorg kunnen organiseren die menswaardig is voor de bewoners en voor de medewerkers.

We horen niets meer over het tehuis in Rotterdam van Max/Jan Slagter, gaat het te goed? Het is nu 2018 en er is niets veranderd helaas. Zoals u hier onlangs – ook van mijn hand – heeft kunnen lezen, worden er soms zeer pijnlijke fouten gemaakt. Men biedt excuses en zegt op de hoogte te zijn van de problemen, maar op de vraag welke acties ondernomen gaan worden om herhaling te voorkomen, krijg je geen antwoord.

Er worden opdrachten gegeven, prima, maar het gaat om verantwoordelijkheid nemen en dus zal men moeten controleren, want we hebben te maken met kwetsbare mensen. Hoe kan het dat na 16 jaar en het nodige geld er nog steeds een tekort is aan personeel? Hoger salaris zou kunnen helpen, nu worden ze weggelokt door o.a. de Golfstaten.

Leren en werken bij Argos, 1e stap, maar dan ook een baan aanbieden en niet een contract en dan eruit omdat stagiairs goedkoper zijn na 2 jaar.

Ik zeg het nog maar eens de Menselijke Maat moet terug. Waar een wil is, is een weg.

Progressieven in het nauw

Ik las een leuk staaltje vandaag van “ik weet het en jij moet je mond houden”. Al jaren stuurt Sarah Jeong (Koreaans/Amerikaanse redacteur NY Times) felle, gewelddadige anti-blanke tweets de wereld in (volgens FB blijkbaar geen racisme). De Canadese (zwarte) Owens kopieerde de tweet en verving wit door zwart! De censuur van Twitter sloeg op rood. Owens toonde aan hoe hypocriet in dit geval twitter is. Want het account werd op zwart gezet (haat zaaien). De “progressieven” voelen zich (blijkbaar) steeds meer in het nauw gedreven door het internet, een autoriteitloos anoniem technisch netwerk.

Mijn advies

Ik waarschuw u nog maar eens: veel is niet wat het lijkt. Er is veel mooi praat en newspeak. Wie zich klakkeloos een rad voor ogen laat draaien, moet niet gek opkijken als hij op een dag wakker wordt in een wereld die hij niet herkent.

Maar dan is het te laat.


 

Bea Scheurwater

Bea Scheurwater

Stelt vragen die tot nadenken | schrijft op VerenOfLood | Columnist 9-2016 t/m 9/2021

1 Reactie

  1. Ton van Arkelen
    9 augustus 2018 at 13:05

    Schreef Pim dit vanuit zijn villa in Rotterdam of vanuit zijn landhuis in Italie? Het is ozo makkelijk om te roepen dat alles verkeerd gaat als het een mindere tijd is terwijl je het zelf ozo goed hebt.
    Volgens mij is het in de zorg toch al wel een stuk verbeterd tov 2012?? Gelukkig word het wat minder warm en aangenamer weer, komende weken. Misschien toch nog iets plezierigs om komende tijd naar uit te kijken?