Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 105
Kerst is weer voorbij en we gaan langzaam naar het nieuwe jaar. Al mijn goede voornemens voor 2020 kunnen de prullenbak in. Niet dat ik nu opeens sportief wilde gaan doen ofzo. Dat dan ook weer niet.
Ik en sportief zijn nog nooit vriendjes geweest. Op school had ik er al een hekel aan en daar is nooit verandering in gekomen. Ik snap het simpelweg niet. Je gaat zweten, loopt rood aan, raakt buiten adem. Wat is daar leuk aan? En met een beetje pech voel je je de dag erna als een houten Klaas met overal spierpijn. Waarom? Toegegeven, mijn conditie zou het wel kunnen waarderen. Ik heb nu namelijk de conditie van een stacaravan. Daarom wilde ik wel iets gaan doen.
Ook afvallen stond niet op mijn lijstje. Nu is dat wel gebeurd, maar dat was zeker niet de bedoeling. Bij mij vlogen de corona kilo’s eraf. Zomaar. Of althans, niet helemaal zomaar. Ik moest een hele tijd actief voor lerares spelen en dat bracht best de nodige stress met zich mee. Het feit dat ik me om de haverklap verslik, helpt uiteraard ook niet mee.
Een actiever sociaal leven stond ook op mijn agenda. Maar met de lockdown / lockdown-light en alle mensen die door snotneuzen en dergelijke niet (meer) af konden spreken is daar ook weinig van terecht gekomen. Ik was namelijk wel heel voorzichtig. Zeker voor mijn ouders, die ik overigens wel gewoon ben blijven zien.
Dan nog het feit dat ik voor mijn ME alles langzaam wilde opbouwen. In de hoop dat ik weer een beetje van mijn oude energie terug zou krijgen. Ook dat is hopeloos mislukt. Zodra ik ook maar een beetje stabiel was en wilde gaan opbouwen kwam er weer een nieuwe maatregel die roet in het eten gooide. Meer dan eens ging ik dan weer achteruit in plaats van vooruit.
Dus ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat geen één van mijn doelen van vorig jaar behaald zijn. Toch ben ik ook dankbaar voor wat er allemaal is gebeurd. Zo heb ik door deze periode een hernieuwd respect voor leerkrachten. Ik ben blij en dankbaar dat zij elke dag weer voor de klas willen staan. Ik kan nu namelijk met grote zekerheid zeggen dat ik er niet aan moet denken. Ook heb ik de afgelopen periode heel intens van mijn dochter genoten. Op de dagen dat ik leerkracht moest spelen, heb ik haar regelmatig achter het behang willen plakken, maar de rest van de tijd was het gewoon genieten. We hebben samen heel wat tijd doorgebracht en daar ben ik dankbaar voor.
Ook ben ik een stuk makkelijker geworden. Schermtijd was hier voor Corona altijd redelijk strikt. Waarom weet ik inmiddels allang niet meer. Want met al het thuiszitten heb ik dat langzaam losgelaten. Soms kijkt ze een paar uur tv of is ze aan het gamen. En ik? Ik kon dan even mijn rust pakken. Daarbij scheelde het mij heel wat stress en strijd door simpelweg NIET elke keer die wekker te zetten. Langzaam heb ik dingen losgelaten en het is goed zo. Ik weet niet of dat zonder het hele Corona gebeuren ook was gebeurd.
Ik snap dat niet iedereen er zo over denkt. Mensen zijn dierbaren verloren. Zitten zonder werk of inkomen. Mensen zijn de restricties zat en willen weer het oude leven terug. Dat snap ik. Ook ik hoor daar (deels) bij. Dat neemt echter niet weg dat ik er ook een hoop positieve dingen uit heb gehaald.
Omdat ik niet weet hoe het gaat lopen volgend jaar heb ik geen voornemens voor volgend jaar. Ik ga wel zien hoe het allemaal loopt. Het enige wat ik ga doen is mij aan de maatregelen houden en zo mezelf en mijn dierbaren beschermen. En ik blijf dankbaar voor al het moois dat er gaat komen. En dat is mijn wens voor iedereen: Blijf negatief, maar wel met een positieve houding.
Fijne oud en nieuw iedereen en tot volgend jaar.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 160 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.