Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Ik refereer eigenlijk nooit aan een andere column maar deze column van mede-columnist Jelle van gisteren raakte mij. Waarschijnlijk omdat ik zelf chronisch ziek ben en je inderdaad voor vol aangezien wilt worden, mee wilt draaien in de maatschappij, in je gezin en familie.
Je steentje wilt bijdragen aan het geheel. Voor mij betekent dat, dat ik de beperkingen en de pijn op de koop toe neem en op dit moment kan dat ook. De medicatie die ik nu gebruik stelt mij daartoe in staat, maar ik weet dat er weer een moment gaat komen dat ook deze zullen uitwerken en dan is het maar weer afwachten wat er volgt.
De perioden dat het goed gaat, zoals nu, loop ik soms te hard, wil ik te veel omdat het nu eenmaal even kan en dan wil ik dubbel zo hard lopen. De kunst blijft natuurlijk om in evenwicht te blijven. Dat blijft wel een uitdaging kan ik u vertellen. Ik weet het allemaal wel, “op tijd je rust nemen, niet te veel hooi op je vork nemen, hulp durven vragen”. Ja, ja ik weet het allemaal maar oh wat is dat toch moeilijk. Bijna net zo moeilijk als leven met pijn en beperkingen.
Het oog van mensen is vaak ook troebel en een oordeel is snel geveld want daar zijn we als mens goed in: “oordelen vellen”. We denken te kunnen bepalen voor een ander wat diegene kan en niet kan of in ieder geval zou moeten kunnen. Een kwalijke gedachte want niemand kan voelen en denken als de ander. Laten we vooral elkaar blijven bevragen, bevragen uit liefde en interesse in de ander, misschien kunnen we dan een heel klein beetje de ander leren kennen. Verwonderen over iets opent -denk ik- de deur naar het weten of niet-weten, het begint bij je af te vragen naar het waarom. Het raakvlak van wetenschap en godsdienst.
Ik heb het me vaak afgevraagd: “Waarom werd ik ziek?”
De wetenschap kan er geen antwoord op geven. Er zijn factoren die mee kunnen spelen zoals overgewicht, roken e.d. In sommige families komt reuma vaker voor maar dat gaat weer niet zover dat men durft te zeggen dat reuma erfelijk is. Dat laatste zou fijn zijn want dan kon ik gewoon zeggen dat ik een erfelijke ziekte heb.
Vanuit godsdienst en /of bepaalde levensovertuigingen zijn er hele andere invalshoeken op “ziek zijn”. In sommige levensovertuigingen wordt het krijgen van een ziekte gezien als een test. Hoe ga je om met deze hindernis, als een leerproces. Of je hebt deze ziekte gekregen als straf voor iets wat je hebt gedaan. Ook in deze gedachten vind ik voor mezelf niet echt antwoorden, ik geloof namelijk niet dat ik bij mijn geboorte al belast werd met allerlei zonden waar ik part nog deel aan had.
Vanuit de spirituele gedachte heeft reuma te maken met innerlijke, vastgehouden boosheid. Niet gevoelde, emotionele pijn die lang geen aandacht heeft gehad gaat zich uiten in lichamelijke klachten. Het lichaam dwingt zichzelf uiteindelijk om tot stilstand te komen om ervoor te zorgen dat er aandacht komt voor die emoties die we negeren en niet durven voelen. De mens bestaat tenslotte uit verschillende delen die tezamen een eenheid vormen op fysiek, emotioneel, mentaal, psychisch en spiritueel niveau. Dit alles maakt ons tot mens. Voor mij zitten hier wel herkenningspunten in: “Altijd maar doorgaan, slecht bij mijn gevoel komen en daar ruimte aan geven”. Ik probeer dat nu wel steeds vaker te doen, aandacht te geven aan wie ik ben, waar ik voor sta, leren dat ik van mezelf mag houden. Niet altijd maar streng voor mezelf te zijn maar in liefde naar mezelf kunnen kijken, naar alle positieve en negatieve kanten.
Is dat de reden dat ik reuma heb gekregen? Nee dat geloof ik niet, ik denk namelijk dat, zoals bij zoveel zaken, er geen directe reden is. Het is een beetje van alles, het zit bij ons in de familie, langdurig overgewicht en voeding die vol zit met chemische zaken, jarenlang weinig aandacht voor mijn emotionele kanten gehad en gewoon een beetje pech. Ik geniet van het leven en probeer in balans te blijven zodat ik nog een poosje mee kan draaien. Ik heb wel geleerd dat het leven zo maar opeens anders kan zijn en wat je tot dan toe normaal vond ineens niet meer normaal is. Dus leef in het nu beste mensen en geniet van alles wat op uw pad komt want wat de dag van morgen brengt weet niemand.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 192 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.