Column(23): Lopen voor ‘je bent niet alleen’

column nr: 23

Ik ben op weg naar mijn werk. Vanavond gaan we met een groep mensen meelopen met de lichtjestocht georganiseerd door de EO. Een mooi initiatief om mensen die zich eenzaam voelen een hart onder de riem steken: “jebentnietalleen”.

Ik vraag me af wat deze mooie impuls – waarmee de eenzame mensen onder de aandacht gebracht wordt – in beweging zal brengen. Ik heb er zin in! Aangekomen in ons buurtcentrum zit de sfeer er goed in. Na een kopje koffie met wat lekkers genuttigd te hebben, gaan we op weg naar het douanehuisje. De mensen zien er geweldig uit! Sommigen hebben zichzelf versierd met lichtjes. Ook de rolstoel en bewoner daarvan schittert aan alle kanten. We zijn er klaar voor om de mensen die eenzaam zijn een hart onder de riem te steken.

Eenmaal aangekomen melden we ons aan en krijgen een witte verlichte bol die we tijdens de wandeling bij ons moeten dragen. Ondanks de kou is de sfeer gezellig. De organisatie deelt warme chocomelk uit en mijn vriendin voegde hier rijkelijk slagroom aan toe. Dit had ze meegenomen in haar tasje om het voor de mensen extra lekker te maken.Het lijkt een kleinigheidje maar het symboliseert zo wie ze is, altijd aan anderen denken. Door haar vrolijkheid, interesse en betrokkenheid tovert ze bij velen in moeilijke tijden een glimlach op hun gezicht. Ze is een zeer geliefd persoon. Ik realiseer me dat ze een mooi voorbeeld is en zo laat zien dat iedereen met weinig middelen een waardevolle bijdrage kan leveren om iemand het gevoel te geven dat hij ertoe doet.

Onze burgemeester houdt nog een mooie toespraak, hij geeft aan trots te zijn op dit evenement en dat Maassluis al bewezen heeft een betrokken gemeente te zijn. Om 8 uur is het zover, na wat aanwijzingen vanuit de omroep EO kunnen we gaan lopen.

Toch krijgen mijn hoopvolle verwachtingen al snel een andere wending. De technische en misschien ook commerciële kant van dit evenement lijkt de essentie van ons doel naar de achtergrond te drukken. Onderweg zouden een aantal mensen hun verhaal voor de camera vertellen. Mensen die te maken hebben met eenzaamheid of zich inzetten tegen eenzaamheid. Geweldig initiatief maar geen goeie timing, het brengt een enorme vertraging in onze wandeling teweeg. Het gevolg is dat we geen stap verder kwamen. Een stukje waar je normaal 4 minuten over zou lopen doen we nu 70 minuten over.

Het continue stilstaan in de kou, in combinatie met de hardwerkende crew aan de zijlijn die druk in de weer is om te kijken of we lopen en ons gedragen op een manier die een mooi beeld oplevert voor de camera, gaat mijn inziens ten koste van de essentie en de sfeer. De één stimuleert ons om aan te sluiten waarna de ander weer aangeeft juist afstand te nemen, de bol met licht moest links vastgehouden worden en dan weer rechts, gekleurde versieringen moesten worden verwijderd enzovoort. Het gevolg…mensen worden onrustig en sommigen haken af.

Ik wil het gebeuren niet afkraken maar het lijkt een gemiste kans om daadwerkelijk met elkaar een sfeer op te bouwen wat ook op de uitzending via de tv zijn uitwerking zou kunnen hebben. Een intentie waar vele mensen voor mee lopen.

Ik realiseer me wel dat dit maar een klein onderdeel is van het gehele kerstevenement. Misschien komt in andere activiteiten de essentie wel tot zijn recht. Mijn ervaring breng ik onder de aandacht omdat ik denk dat we van elkaar kunnen leren, zodat het gewenste doel waarin de eenzame mens centraal staat gerealiseerd kan worden. De intentie is er en dat is mijn inziens de belangrijkste eerste stap.

Een paar dagen later blijkt dat er wel degelijk iets in beweging is gebracht. Zoals onze burgemeester aangaf “Maassluis een betrokken gemeente”. Het binnenhalen van dit project en de bewustwording die daarmee samengaat is een stap in de goede richting. Op Facebook zie ik dat mensen spontaan iets willen ondernemen. De eenzamen worden zichtbaar en bespreekbaar gemaakt. Deze impuls stimuleert ons tot verandering.

Op mijn werk ontdekken we eenzaamheid door goed te luisteren. Alleen dan herken je de signalen want eenzaamheid komt niet makkelijk uit de kast, daar is aandacht, betrokkenheid en ondersteuning bij nodig. Met elkaar maken we de verandering, ieder individu speelt hier een belangrijke rol in. Leer je buren kennen, maak een praatje op school of in de supermarkt. Oprechte belangstelling in iemand tonen en oprecht luisteren maakt de eenzame zichtbaar. Kerstmis is een feest van vrede! Een bijzondere kansrijke periode waarin ieder voor zichzelf bewust een keuze kan maken om hieraan mee te werken.

Ik nodig jullie uit om naar het buurtcentrum de Hooftzaak te komen om samen te kijken hoe we deze impuls verder vorm kunnen geven.