Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 26

Piet, mijn LAT vriend heeft drie geweldige maar zeer verschillende kinderen. Ze zijn me allemaal even lief op hun eigen manier. Deze column gaat over Peter, het oudste kind van Piet. Hij in 1983 geboren en is wat men noemt een klassieke autist. Wat dat betekent heeft voor het gezin hoor ik uit de verhalen en dat was niet makkelijk. Je kunt nooit iets onverwacht doen, weggaan zonder de boterhammen mee te nemen die hij gewend is te eten, niet uit eten, niet eerder thuiskomen uit je werk en nog zo een 1000 dingetjes die voor ons normaal zijn.

Nu heb ik al dik tien jaar met hem te maken. Een keer in de drie weken is Peter van vrijdagavond tot en met zondagavond bij Piet. Dus ik heb ondertussen wel een aardig beeld van Peter en ook wat autisme inhoudt. Peter woont in een woongroep en daar kom ik ook regelmatig en zie daar heel veel verschillende vormen van autisme. Meestal minder heftig. Nu zou je denken dat hoe erger je autisme is hoe moeilijker maar dat is niet helemaal waar. Peter is gelukkig omdat hij niet kan overzien wat hij mist. ‘Ik kan nooit autorijden he’, zegt hij, en vervolgt dan met: “omdat ik een autist ben” en dan is het afgedaan. Over het hebben van een relatie heeft hij het nooit. Maar mensen met een mildere vorm hebben daar wel moeite mee en kunnen dat soms moeilijk accepteren.

Peter zijn hoofd is vol, hij weet alles nog. We rijden langs een bowlingbaan, daar was ik in 1998 met die en die en toen ging de zon zo en zo laat onder. Ziet hij je voor het eerst vraagt hij: Hoe heet je? Wanneer ben je geboren? en als jij dan zegt zoveel juni in 1966 dan zegt hij; dat was op een dinsdag en dat klopt. En hij onthoudt dat, ook al was het een jongetje in de wc op een pretpark. Hij weet alle data van alle vakanties en tot de dag af hoelang hij in de woongroep woont. Hij heeft moeite met de zomertijd en zegt dat drie keer per dag. Hij luistert graag naar muziek en draait dan met een gekleurd touwtje. Zijn motoriek is niet geweldig maar hij kan kilometers schaatsen, lopen en fietsen. Ook zwemmen gaat goed.

Uiteraard is hij niet geïnteresseerd in zijn medemens maar op zijn eigen manier toch weer wel. Een van de groepsleiders is laatst overleden en hij vertrouwde me toe dat hij hem miste en dat hij zulke lekkere gehaktballen kon maken. Dat is dubbel raar want ten eerste is dat de eerste keer dat hij zoiets persoonlijks uitte maar ook de eerste keer dat hij uit zichzelf aangaf iets lekker te vinden. Als je het hem vraagt zegt hij wel dat iets lekker is maar nooit uit zichzelf. Voor het eerst na tien jaar vroeg hij aan mij wat ik aan het haken was en voor wie. Dat betekent dat hij groeit in positieve zin.

Zijn oma wordt in augustus 100 jaar, daar is hij erg mee bezig. Opeens vroeg hij aan mij: denk je dat je 78 jaar wordt? Ik denk het niet Peter. Waarom vraag je dat? Dan wordt Adriaan (de buurman) 100. Tja je kunt het maar alvast in je agenda hebben staan…

Met het songfestival waren we in een huisje in Zeeland en hij en Piet waren aan het dansen. Opeens was hij weg. Hij zat in de donkere slaapkamer want hij wilde weten hoe laat de straatlantarens aangingen. Een minuut later dan gisteren… dat weet hij over tien jaar nog.

Peter heeft zoveel in zijn hoofd dat veel triviale zaken misgaan, zijn hele leven is geregeld met vaste zaken, werken op de boerderij en in de werkplaats, sporten, de soos op vrijdag met andere gehandicapten. Corona zorgde voor veel onrust en onvrede al vonden wij dat hij het bijzonder goed oppakte. Maar nu nog steeds valt het niet altijd mee om met hem om te gaan. Piet gaat minimaal een keer per jaar met hem op vakantie. Soms naar iets wat Peter graag wil zoals naar de langste tunnel van Europa in Noorwegen of naar Zweden naar zijn zus. Er gebeurt altijd wel wat. Peter geeft bijvoorbeeld geen pijn aan. Dat valt buiten het gewone en dat negeert hij, zo is een blindedarmontsteking ontaard in een buikvliesontsteking. Daar moet je heel alert op zijn. Hoe vaak zijn fietssleutel, huissleutel, portemonnee al kwijt zijn geweest is niet te tellen. Dat zijn fiets kapot is, vertelt hij niet als hij aankomt, nee als we weggaan en we op tijd moeten zijn. Alles wordt voor hem geregeld. Hij staat erbij en kijkt heel ongelukkig, gaat fladderen en het wordt opgelost. Toch is het goed als je af en toe erg boos wordt, want je wordt er ook te makkelijk van als alles voor je geregeld wordt en je bent al een beetje lui van aard.

Een ander struikelblok is het feit dat hij voor de nieuwe dag op bed moet liggen behalve met oud en nieuw. Hij viert graag zijn eigen verjaardag of die van Piet maar om half tien wordt hij al zenuwachtig en informeert alvast of de gasten van plan zijn op tijd naar huis te gaan, heel ongemakkelijk! ‘Ik wil na twaalf uur geen geluiden meer horen’, zegt hij vaak. We moeten ook altijd vroeg weg uit Zeeland om voor twaalf uur thuis te zijn. Lukt het niet, is er blinde paniek.

Kleine boodschapjes kan hij alleen. Laatst moest hij speculaasjes halen en nog iets, Piet had hem vijf euro meegeven, maar hij had ook nog andere lekkere dingen gekocht, bij elkaar meer dan vijf euro. Toen wij vroegen hoe dat kon zei hij: die meneer achter me heeft voor mij betaald!

Ook was ik hem eens kwijt bij de AH, stond hij gehaktballetjes te eten die voor de verkoop bedoeld waren. De verkoopster stond met grote ogen toe te kijken. Ik zei: Peter dat mag niet zeg eens even sorry tegen die mevrouw!Sorry’ zei hij en ‘mag ik er nog een?’

Never a dull moment. Hij gaat graag naar theater maar hij begrijpt vaak niet waar het over gaat. Eens waren we bij een toneelstuk en de verteller zei: het is herfst en het is avond. Peter riep keihard door de zaal: dat is fout het is zomer! Hij was helemaal van streek.

Toch vind ik het altijd leuk als hij er is, maar langer dan drie dagen wordt al lastig. Dan ga ik me ergeren dat hij dwars door je heen loopt als hij ook door de deur moet, dat hij zo onverschillig de tafel dekt. Maar ik moet ook zo vaak om hem lachen en als hij vraagt ‘Carla vind je dit een goed nummer?’ Of weet jij hoe oud dit liedje is? Dan smelt ik.

De leukste dag van het jaar is als de Gerardus kalender uitkomt. Het is een dagkalender en hij gaat die dag voor dag na en haalt er fouten uit bij de zons-op-en ondergangen.

Het aller aller moeilijkste is om een cadeautje voor hem te kopen. Hij pakt het uit en legt het naast zich neer zonder te kijken, hij is er nooit blij mee. Erger nog, soms raakt hij in paniek en roept: ik ga dit niet meenemen naar de groep hoor! Geen cadeau geven is geen optie want dat hoort bij bepaalde gelegenheden. Ik heb al mijn kruit verschoten. Hij houdt van puzzelen en zijn familie. Ik had een familiefoto tot puzzel laten maken wat ik zelf erg slim vond maar ook dat was geen verrassing, voor iemand zoals ik is dat echt niet te doen….

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 445 lezers

Carla Brouwer

Carla Brouwer

CARLA BROUWER HELLEBRAND | Columnist 7/2019 - 1/2022 | Lezen, Koken | Natuur | fotografie | creatief | enthousiast oma | Vertelt graag te pas en te onpas hoe geweldig de natuur in elkaar steekt.

1 Reactie

  1. Sjaak Rijk
    25 juli 2021 at 22:08

    Wat een hartelijke columns kan je toch schrijven Carla, super!