Column(563): Valentijnsdag! Tijd voor…

Valentijnsdag. Dat klinkt bijna als Ravesteinsdag. Gelukkig is die dag er niet. Ik moet er niet aandenken dat ik in de algehele belangstelling zou staan en dat er allemaal geheime aanbidsters mij iets zouden toezenden.

Dat laatste is best een interessante gedachte. Ik heb overigens geen illusies … en geen enkel idee of er ook maar iemand dat ooit heeft overwogen. Mocht iemand nu ineens een aanvechting hebben: een Like op facebook bij de column is een mooie verborgen boodschap. Die heimelijke boodschap zal altijd onbeantwoord blijven. Dat is het mooie vanuit de oorspronkelijke gedacht van Valentijnsdag.

Wat is het verhaal achter Valentijn? Een jonge Romein die werd gemarteld maar weigerde om zijn christendom op te geven. Hij stierf op 14 februari 269 na Christus. De legende zegt dat Valentijn de dag voor zijn executie een afscheidsbriefje achterliet voor de dochter van een medegevangene waarop hij verliefd was geworden.

Hmm. Ik word niet gemarteld en al mijn heimelijke verliefdheden – als die er al waren door de jaren heen – zijn niet gedeeld, vonden hoogstens hun weg naar een gedicht. Bedenk dus dat verliefdheid altijd van voorbijgaande aard is. En bedenk ook dat ‘houden van’ wat daarvoor in de plaats kán komen vooral een werkwoord is. Meestal in de tegenwoordige tijd, maar volgens onderzoekers bij 25% van de langdurige relaties toch overgaand naar de verleden tijd. En na een scheiding: voltooid verleden tijd. Dus bezint eer ge begint, want hartzeer ligt op de loer.

Ik heb je lief

Toen ik jonger was
had ik het niet in de gaten
Jij was er altijd ongemerkt
Een gegeven zondermeer

Naarmate de tijd verstrijkt
werd ik er bewuster van
Ik kan – ik wil- niet zonder jou
Blijf je heel lang bij mij?

Ik besef heus wel
hoe kostbaar jij bent
Ik zeg daarom hardop:
ik heb je alle dagen lief

Het grootste geschenk
dat een mens kan krijgen
kreeg ik jaren geleden
LEVEN, ik heb jou lief

© 7-2-2023 Jelle Ravestein

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia