MAASSLUIS | In de  week voor kerst spreken columnisten op ‘hun’ dag van de week hun wens uit naar de lezers. Vandaag de columnisten van de woensdag

 

DE ANDER ZIEN

ijn wens voor het nieuwe jaar,
Is vriendelijker zijn voor elkaar.
De ander zien,
En niet van ‘horen zeggen’.

Een netwerk om eenzame mensen leggen.
Zodat ook zij,
aan het eind van het komende jaar,
Deze wens kunnen voortzetten.
En wanneer we deze wens,
Met zijn allen na zullen streven,
Dan zul je zien dat het beter zal gaan
vanuit je eigen kracht te leven.

Miranda Blom


VIND HET KIND IN JEZELF


k had het voorrecht om mee te werken aan kerst op een basisschool
. Vier vieringen van vijfenveertig minuten achter elkaar. Veel kinderen deden gedichten, Bijbelverhalen en gebeden. Ze speelden met één vinger keyboard of tokkelden een eenvoudig kerstlied op hun gitaar. Aangemoedigd door leerkrachten die elke dag het beste in hen boven proberen te halen. Ze oogstten allemaal waarderend applaus van hun klasgenoten.

Ik speelde Jozef en droomde vooruit over wat Jezus als mens onder mensen allemaal teweeg zou gaan brengen. Over hoe hij brood deelde en er geen einde aan leek te komen. “Wie vindt delen moeilijk? En wie vindt het makkelijk?” Ik stelde steeds die vraag. In de jongste groepen gingen de meeste vingers omhoog bij makkelijk. Ik ben zo naïef dat ik die vingers eerlijk acht. In de laatste twee groepen sloeg het om. En ze waren eerlijk: “Ik vind het best moeilijk om te delen. Soms wil ik dingen gewoon graag zelf houden.”

Ik wens iedereen toe dat hij het kleine kind dat nog makkelijk deelt niet verliest. Of als het verloren ging, dat hij het terugvindt. Ik wens ons allemaal het vermogen toe van Jezus: deze aarde en dit leven eindeloos delen met elkaar totdat iedereen genoeg heeft.

Vrolijk kerstfeest en een deelbaar 2019 gewenst!

Gerrit van Dijk


DOORSTAAN EN VIEREN

a hoor, weer zo’n grandioos idee. Of wij, weledele columnisten, zo’n pracht van een kerstwens of nieuwjaarsgroet willen overbrengen. Geen druk, maar het moet wel uiterlijk dit weekend ingeleverd zijn. Het is vandaag maandag. 🙂 Ik ben dus rijkelijk te laat. Vanwege writersblock. Want tja, een nieuwjaarswens is verheffend. Ontroerend. En taalkundig subliem. U als lezer dient na de eerste zin te hebben gelezen, de waterlanders met moeite terugdringen. Spontaan ontschieten mij alle mooie woorden. Toch maar even een kop thee alvorens al die bewogen woorden te zoeken.

Het afgelopen jaar, hoe was dat voor u? Ik heb geworsteld. Vooral privé. Potdikkeme, het viel niet altijd mee. Geeft niet, want daar leert men het meeste van. Gelukkig waren er elke dag weer de kindersnuitjes met alle grappen, grollen en enkele zorg van dien. Dat was de reden om me toch weer elke dag huppelend naar de auto te haasten. Tja, ik ben geen ochtendmens. De boodschap van 2018 was voor mij: Ik mag iets verwachten van mensen om me heen. Je behandelt mij en mijn familie netjes, in ruil voor hetzelfde. Ik doe geen concessies meer. Ik liet de grens nog weleens zakken. ‘Netjes’ lijkt me een prima ondergrens. Wat neemt u mee het nieuwe jaar in?

In het komende jaar gaan we alle ups en downs weer gewoon doorstaan, net als alle vorige jaren. Ik wens u niet te diepe dalen en ín die dalen genoeg steun van de geliefden om u heen. Dat maakt álles draaglijk. De obstakels die u zult treffen, zullen hopelijk leerzaam zijn en overwonnen worden. De ups gaan we vieren! Want wat er ook gebeurt, we gaan weer door! We houden de moed erin! Ik wens u dagelijks minstens één glimlach en zo, laten we zeggen, gemiddeld eens per week een schaterlach of een spontaan huppeltje middenin de Koningshoek. Pas daarbij wel op voor de gladde tegels …

Dank voor uw reacties bij elke column, het is heerlijk om te lezen. Ik hoor u graag. Op een mooi 2019!

Cindy van der Houven

Hoofd Redactie

Hoofd Redactie

Hoofdredactie van Maassluis.Nu | Verzorgt berichtgeving die niet onder een specifiek redactieteam valt