MAASSLUIS | Het was een ware happening op zaterdag 13 januari jl. Museum Maassluis barstte bijna uit zijn voegen bij de opening van de tentoonstelling ‘Henk Valstar, Zoeken, hopen en vragen vormgeven’. Er waren vroegere buren van de kunstenaar, vrienden, kennissen, andere belangstellenden en vooral veel, heel veel familie, onder andere uit Groningen en Drenthe.
Hans Eijsackers, secretaris van het bestuur van het museum, memoreerde dat de expositie volledig was samengesteld door twee zoons van de schilder: Erik en Ronand. Hans toonde zich onder de indruk van het getoonde werk, met name de grote variëteit. De familie heeft heel veel zelf gedaan aan de inrichting van de expositie, maar werd op fenomenale wijze daarbij geholpen door enthousiaste vrijwilligers van het museum.
Hans had zich goed ingewerkt in de achtergrond van de kunstenaar, maar zei hij: ‘Ik ga u geen wetenschappelijk verantwoorde toelichting op of analyse van het werk van Henk Valstar geven. Dat kunnen anderen veel beter dan ik. Ik vind gewoon iets mooi, minder mooi, interessant of niet mooi en geef veel liever de indruk weer die ik krijg van wat ik aan de wanden van het museum zie hangen!’
Ronand sprak namens de familie Valstar. Hij gaf een interessante terugblik op het leven van de schilder, die zich overigens liever vormgever noemde.
Naast de vele lovende woorden had Ronand een gedicht geschreven over zijn vader, dat mooi weergeeft hoe zijn vader voor hem doorleeft:
Henk
Het woest en lege doek
bekneed met bouw en rots je
handen slank en vormend alsof
een andere wereld niet bestond.
Schurend werken langs de randen
van wat je verzinnen kon
wat altijd had bestaan maar
nog niet vormgegeven was.
En elke fase scheen een schone lei
te zijn.
Kleurloos licht gezeten op de
ezel, gordijnen dicht, gereutel uit
de tube
zelfs het mengen was te
horen de eerste aanzet
er was licht.
Met de kleur van alleen die ene avond
met nevel voor een vergezicht
zwaar gekleide aarde in blokken
opgericht.
En elke fase scheen een schone lei
te zijn.
In de tijd verschoven nog niet
afgedaald en bijna omgeslagen
vastgezet op linnen in
een vorm gegoten
opgehangen om gezien te zijn.
Langzaam zal het in de tijd
verdwijnen langs een trap een ladder
niet neer en niet omhoog
daar naar kijken is een fase om
te beginnen met een schone lei.
Ronand: ‘Dat laat Henk na en dat willen we graag nog een keer laten zien op deze expositie en met het boek dat we over zijn leven en werken hebben samengesteld.’
Voor informatie over het boek kunt u terecht bij het museum.
De zeer gevarieerde expositie blijft in het museum tot en met 21 april a.s.
Museum Maassluis, Zuiddijk 16, 3143 AS Maassluis, 010 – 5913813
info@museummaassluis.nl www.museummaassluis.nl Facebook.com – Museum MaassluisHet museum is geopend op dinsdag t/m zondag van 14.00 tot 17.00 uur.
————————-