Het kabinet doet aan Tweedeling

Vrijdag j.l. werd bekend gemaakt dat Oekraïners die bij een gastgezin worden ondergebracht wekelijks €135 leefgeld krijgen voor zichzelf. Een Oekraïense vrouw met twee kinderen krijgt daarbovenop voor het eerste kind €25 voor het tweede en derde kind ieder €12.50. Een moeder met 3 kinderen krijgt totaal €185 per week leefgeld. 

Om het even op z’n Rotterdams te zeggen viel mijn bek bij het horen van deze bedragen open van verbazing.

Het lijkt erop dat dit kabinet niet in de gaten heeft hoeveel leefgeld een gemiddeld Nederlands gezin in de bijstand, of met een klein inkomen, heeft in dit land.

Voor een gezin met twee kinderen is dit over het algemeen nog geen €100. Het programma Steenrijk Straatarm laat wekelijks zien dat het leefgeld voor een gezin met twee kinderen ook €80 per week kan zijn.

Wat maakt dan dat je aan mensen die je onderdak biedt ineens een relatief veel hoger bedrag aan leefgeld biedt?  Laat ik duidelijk zijn ik heb NIETS tegen de opvang van Oekraïense vluchtelingen. Ik heb wel vragen en snap niet goed waarmee we bezig zijn in dit land. Ik snap niet waarop de berekening van het leefgeld is gebaseerd.

Het valt op.

Waarin zijn we in dit land toch beland met z’n allen? Wat maakt dat deze regering zo erg de realiteit uit het oog verloren heeft, dat zij kennelijk niet meer weten van hoeveel – of beter hoe weinig- leefgeld mensen in dit land al jaren rond moeten komen.

Ik ken mensen die op dit moment van €35 leefgeld per week rond moeten komen, maar als een vergelijkbaar gezin uit de Oekraïne komt, krijgt deze €60 per volwassenen plus voor maximaal drie kinderen totaal €50 en nog €75 als zij bij een gastgezin onderdak hebben gekregen.

► Met deze verschillen zet het Kabinet mensen tegen elkaar op en schept het ongelijkheid tussen burgers.

Daarbij opgeteld dat Oekraïners ook direct een werkvergunning krijgen en krijgen toegang tot alles. Ze kunnen direct met duizenden aan het werk, zonder de taal te kennen, zonder enigszins ingeburgerd te zijn, zonder aan de voor ons bekende regels te hoeven voldoen.

Ze hebben per direct toegang tot het onderwijs. Anderen, ook gevlucht, wachten al jaren op toegang, op redelijke opvang, op een stabiel bestaan.

Lees ook dit opinieartikel in Trouw, geschreven door een vluchteling uit een ander onveilig land.

We hebben in dit land vele duizenden daklozen, vele tienduizenden die van de voedselbank leven, steeds meer mensen die geen bestaanszekerheid hebben. Vele kinderen die we opsluiten in instellingen terwijl ze niets misdaan hebben, waar heel de wereld schande van spreekt. We hebben een afwikkeling van een toeslagenaffaire die tot nu toe faalt, waarbij velen hun bestaanszekerheid door een falende overheid langdurig zijn verloren.

We hebben 15.000 kinderen die thuiszitten omdat het onderwijs faalt, en niet te vergeten een falende jeugdzorg waar we geen oplossing voor hebben en … we treden iedere dag opnieuw met voeten internationale verdragen; bijvoorbeeld het Internationaal Verdrag voor Rechten van het Kind.

Wie kan mij deze acute voorkeursbehandeling uitleggen? Waar gaat dit toe leiden in een samenleving waar we enorme maatschappelijke problemen kennen en waar de individuele burger nauwelijks meer een rechtspositie heeft?

Wie legt mij dit uit?

Met vriendelijke groet,

Desiree van Doremalen