© www.maassluis.nu - Reorganisatie Koningshof
Deze ingezonden brief van mevr. Anneke Reedijk is geschreven naar aanleiding van ons bericht over de discussie in de gemeenteraad over de problemen bij Theater Koningshof. In de gemeenteraad zijn kritische woorden gesproken over de communicatie van het bestuur en de onderbouwing van de geplande reorganisatie met aangekondigde ontslagen van 8 van de 15 personeelsleden. De voorzitter van het bestuur van Koningshof, de heer W. Smit, was het niet eens met de kritiek.
In alle eerlijkheid en openheid. Even snap ik het niet meer. We communiceren nu via de media, dus draag ik daar nu mijn steentje aan bij.
“Teruglopende bezoekersaantallen. Teruglopende inkomsten. Gestegen personeelslasten. Rapport Beerenschot, Rapport van der Ploeg”. U maakt het voor de leek aannemelijk. Maar nog steeds niet voor mij. Ik heb na 35 jaar werken in Koningshof, waarvan 25 in nauwe samenwerking met de besturen, wel een beetje kijk op het interne gebeuren. Er is altijd meer uitgegeven dan er in komt. Dat is voor alle besturen altijd de grootste zorg geweest. Het sprookje dat Koningshof zichzelf kan bedruipen gaat al sinds 35 jaar niet op. Wij waren als Koningshof, en nu als Theater Koningshof altijd al afhankelijk van de gemeentelijke bijdrage. De gestegen personeelslasten in 2014 zijn verklaarbaar.
Drie personeelsleden zijn vertrokken met uitbetaling van hun gewerkte meeruren en overuren. Door vertrek van een fulltime-manager zijn er administratief overuren gedraaid die tot op heden niet zijn uitbetaald. Het vaste personeel aan de bar draaide ook niet betaalde overuren, over genoeg werk hoort u niemand klagen. Ik zie wel eens zo’n afschuwelijk Amerikaans programma waar de baas incognito meeloopt om zijn bedrijf op de werkvloer te leren kennen. Nou geloof mij, sprekend voor mijzelf, het zijn keihard gewerkte uurtjes. Het personeel dat is gebleven grapte wel eens: “je kan beter weggaan, dan krijg je ze tenminste uitbetaald.” Het voelde nog meer als onrecht toen gebleken is wat er door het bestuur uit het bedrijf werd getrokken. Niet betaald worden voor geleverd werk is vernederend voor de mensen op “de werkvloer”.
Deze week is mij in ieder geval een ding duidelijk geworden. Dat niets duidelijk is. U kunt evenals de gemeente goochelen met de cijfers zoals u dat wilt.
U denkt met uw ontslagen een goed begin te maken voor een exploitatiedekkend draaiend Theater Koningshof. Dat is in 40 jaar alleen gelukt onder voorzitterschap van de heer Duimelaar. Lucky shot noemden we dat jaar. Een paar grote klappers laten dan opeens een heel ander beeld zien. Geloof van mij één ding. De bezuiniging op het personeel lijkt mij alleen maar schone schijn. Als er meer binnen moet komen moet er ook gewerkt worden. Dus wat er nu bezuinigd wordt op personeel wordt ook weer ongetwijfeld uitgegeven. Tegelijkertijd komt er een nieuw duur kassasysteem, prima want dan zijn de cijfers direct afleesbaar. Gaan we dan opnieuw mensen ontslaan, zodra er minder binnenkomt?
Ik herinner me creatievere oplossingen van oude besturen, die trots waren op hun personeel. Deze afgelopen twee weken hebben bij mij veel losgemaakt, meer dan me lief is, vandaar deze nachtelijke brief.
De ontslagen van Joop, onze handyman, en van Marlies, onze vaste barmedewerkster, hakken erin. Ik begrijp dat u op afstand wilt blijven anders sliep u ook misschien niet. Besturen op afstand is moeilijk, het wordt gemakkelijker als je je verstand met je hart laat werken! Ik ben nog een half jaar voor ons Koningshof aan het werk. Ik mag wel zeggen met een beschadigd hart en ziel.
Ik wens u veel creativiteit toe in uw bestuursfunctie en vraag u één ding: leg de cijfers nog eens op een rijtje en puzzel nog eens maar dan anders. Een groot mens kan ook wel eens terugkomen op een besluit!
Anneke Reedijk
1 Reactie
Hard En Hart,
Zijn Er Twee.
Maak ’n Start,
En Zeg Nee!!