Ingezonden: Wolven in schaapskleren

MAASSLUIS | Je kunt er tijden mee worstelen, maar er komt een moment dat het je te veel wordt. Dan moet je het delen om te voorkomen dat jouw frustratie en emotie het kookpunt bereiken.

Onze Aad is als verhuurder in de aap gelogeerd met een huurder die op alle fronten dwarsligt. Een huurder die je niemand toewenst.

Met onderstaande gedicht geeft hij wat lucht aan zijn gemoed.

Hopelijk leest ook zijn huurder mee en komt tot inkeer

”Geachte Maassluis.Nu Lezers!”

Dit gaat over wolven in schaapskleren,
en dat je nooit te oud bent om te leren,
Het begon met een hosanna stemming,
maar eindigde in stremming en remming!

Hij had het mij nog zo beloofd,
zo snel als mogelijk was eruit te gaan,
na het moment van verkoop,
Maar op blauwe ogen, ongeoorloofd,
kan je helaas flink afgaan,
en zo raakte ik in een knoop.

Stress is wat ik niet gaarne meer zie,
wat lei(j)de naar een zware depressie!
De Prinsen op het zogenaamde witte paard,
hebben mij ten zeerste bezwaard,
en in het geheel niet gespaard.

Ik heb getekend in goed vertrouwen,
maar daar kun je helaas niet op bouwen.
Ze hebben mij letterlijk en figuurlijk,
financieel, lichamelijk en geestelijk,
uitgekleed tot een bijna levend lijk!

Huurder en zijn ‘A’ sociaal werker,
werkten voor mij niet als versterker.
Ik ben nu bezig met zijn huurschuld,
en heb met hem nog weinig geduld.
gaat hij niet voldoen,
laat ik met fatsoen,
hem uit huis zetten, met dikke bult!

Ik ben door velen teleurgesteld,
en sta er nu nog steeds van versteld,
Dat zij dit kunnen,
het mij niet gunnen,
mij de waarheid niet hebben verteld.
(Het Gaat Mij Niet Om Het Geld!)

Aad Rieken.