MAASSLUIS | Op woensdagavond 13 december was er in Maassluis de jaarlijkse lichtjesavond. Het programma bestond uit een lezing, zang en gedichten over het thema ‘Licht op verlies’. In de aula van crematorium De Dijk waren verscheidene Sluizers bijeen. Burgemeester Edo Haan zei in het welkomstwoord onder andere:

“Als gemeente staan wij voor verbinding. Verbinden van mensen door onder andere gezamenlijke bijeenkomsten als deze. Op deze plek is dat extra bijzonder, omdat we mensen bij elkaar kunnen brengen die verlies van een dierbare hebben meegemaakt. Recent of niet, het zijn en blijven bijzondere ervaringen. Iedereen beleeft verliezen van dierbaren op zijn of haar manier. Verdriet uit zich in vele vormen en kent verschillende kanten. Hoe meer je daarover hoort, des te meer kan dit wellicht tot steun zijn. Dat is de reden voor ons thema van vanavond: ‘Licht op verlies’. ”

De muzikale onderdelen werden gevoelig gezongen door Maghen Hilgersum, begeleid op piano door Arjen Molenaar. Maghen is winnares van Una Voice Particolare 2010 en was onderdeel van team The Voice Borsata in 2013 (met de latere winnares Julia).

Stephanie Beijnes van Verlies & Verder was de verbindende schakel en hield een mooie lezing met het kompas als symbool dat altijd naar het Noorden wijst, de richting waarin jij in je leven gaat en waarbij Zuid staat voor de richting van waaruit je kwam in het leven, jouw verleden. In het Oosten vind je jouw innerlijk kracht en in het Westen is jouw omgeving die jou altijd steun biedt. In tijden van verlies balanceer je tussen Oost en West, zoekend naar de weg vooruit”.

Gedichten

De heer Maarten Prins las een gedicht van Jules Deelder en ook mevrouw Tiny van Bijsterveld las een mooi gedicht.

De Maassluise dichter Jelle Ravestein droeg op uitnodiging van de organisatie onderstaande twee gedichten voor:

Maassluis, crematorium De Dijk

Aan de Hooge Zeedijk is de Nieuwe Begraafplaats gelegen
in deze serene rust langs de Waterweg scheiden ieders wegen.
Men staat even stil zonder besef van plaats of tijd
in deze sfeervolle omgeving bij wéér een afscheid.

Wie op een dag zijn allerlaatste gang moet gaan
weet nu al dat er geen mooier rustplaats zal bestaan.
Vanuit de aula van het crematorium is het uitzicht magnifiek
want de Waterweg is onderdeel van mooie symboliek.

Zie het water dat eeuwig voorbij stroomt zonder remming
van hier naar daar met onbekende bestemming.
Terwijl de mens bij het leven van de overledene stil wil staan,
bewijst het prachtig panorama, dat alle dingen voorbijgaan.

Jelle Ravestein

Eindstation

De trein des levens dendert voort,
hij stopt soms tussentijds bij een station.
Wie uitstapt en wie blijft staat niet vast,
geen mens weet welk station zijn eindpunt is.

Soms stapt er onverwacht iemand uit,
waarvan je dacht ‘die reist nog met mij mee’.
en als de trein vertrekt, is er het verdriet:
je zwaait nog éénmaal en kijkt weemoedig om.

Vaarwel? Tot ziens? Wie zal het zeggen.
geen mens weet hoe die ander verder reist.
Zul je elkaar ooit nog zien? Begroeten?
Dát weet jij pas op jouw eindstation.

Jelle Ravestein

Hoofd Redactie

Hoofd Redactie

Hoofdredactie van Maassluis.Nu | Verzorgt berichtgeving die niet onder een specifiek redactieteam valt

2 Reacties

  1. Aad Rieken
    17 december 2017 at 00:28

    Plotseling uit het leven gerukt,
    wij waren ontsteld en zeer bedrukt.
    Hij was nog zo jong,
    toen iedereen zong,
    de mooiste roos wordt het eerst geplukt!

  2. Aad Rieken
    17 december 2017 at 00:05

    “Verkapte Sollicitatie Komende Stadsdichter!?”