Divosa is er voor gemeentelijke directeuren in het sociaal domein 

DEN HAAG | Een jaar geleden verscheen een rapport op divosa.nl over armoede en schulden in Nederland. De conclusies waren niet hoopgevend. In een aldaar geciteerd rapport van Panteia staat een belangwekkend rapport over de materie rond armoede en schulden die in 2015 is onderkend. We zijn drie jaar verder, maar in het domein van de overheid zijn nog diverse verbeteringen nodig om in ons land de vele onzichtbare schuldenaren zichtbaar en op de rit te krijgen. 

Huishoudens in de rode cijfers 2015

In de inleiding staat:

Wie schulden heeft, kan zich wenden tot de gemeente. Gemeenten hebben een wettelijke taak om schuldhulpverlening te bieden aan huishoudens met schulden. Via de schuldhulpverlening hebben gemeenten dan ook doorgaans een beeld van de problemen en kenmerken van deze huishoudens. Maar hoe zit dat bij huishoudens die zich ondanks hun schulden niet melden bij de gemeente? Wat voor een huishoudens zijn dat? Waarom wenden zij zich niet tot de gemeente? En hoe lossen zij hun financiële problemen op? Over deze huishoudens gaat dit rapport. We noemen hen de onzichtbare schuldenaren

In 2015 hadden tussen de 1 en 1,5 miljoen huishoudens risicovolle of problematische schulden, schrijft het Sociaal Cultureel Planbureau.

De schuld van mensen in de schuldhulpverlening is gemiddeld ongeveer 40.000 euro.

1,2 miljoen huishoudens behoren tot de onzichtbare schuldenaren: zij maken geen gebruik van formele schuldhulpverlening. Het Rijk ziet voor het oplossen en voorkomen van schulden als een gemeentelijke taak, maar dat is slechts gedeeltelijk waar. De (rijks)overheid is namelijk de grootste schuldeiser.

De schulden aan de Belastingdienst, CJIB en DUO zijn sterk toegenomen en beslaan een steeds groter deel van de problematische schulden.

 

© divosa

© divosa

Hoofd Redactie

Hoofd Redactie

Hoofdredactie van Maassluis.Nu | Verzorgt berichtgeving die niet onder een specifiek redactieteam valt

1 Reactie

  1. Ton
    28 december 2018 at 08:37

    In schril contrast met de overvolle kerstdissen van afgelopen dagen, waar wij trouwens niet aan mee willen doen. Kerst was, ja was….ooit een verhaal over eenvoud en armoede. Nu blijkt het de laatste tijd er uit te bestaan om te kunnen pochen over de volste tafels, de meeste en grootste cadeaus. En als je dan bovenstaand artikel weer leest… schrijnend.

    En ja…wij genieten ook wel van ons leven….relatieveren heet dat toch?