MAASSLUIS | Het gonst al een tijdje in de wandelgangen en de geluiden over de grimmige sfeer op sommige momenten zorgen ervoor dat De Vloot in bekend staat als De Seniorenhel. Wellicht wordt het tijd dan Jack de Vries zich ermee gaat bemoeien, want senioren waren de schouders waarop de huidige volwassenen stonden en verder konden reiken.
In haar recente column doet Trudie Pasterkamp een poging om een boekje open te doen over de vreemde capriolen. Zij doet dat in bedekte termen. Gelukkig is er iemand die van binnenuit een echt boekje open doet over de misstanden. SeniorenWelzijn heeft al geen goede naam in Maassluis door dit gedoe en nu lijkt de maat vol.
De Heer van der Hoeven schrijft het volgende:
In reactie op publicatie over de Vloot van Trudie Pasterkamp en de reacties daarop wilde ik een stukje over de praktijk schrijven van de afgelopen tijd.
Het waren en zijn roerige tijden in de Vloot, ik kom inmiddels kleine 15 jaar in de Vloot en vanaf september vorig jaar als barvrijwilliger en als organisator van activiteiten.
Na de reeds beschreven toezichthouder en betutteling kwam er een nieuwe directrice, die de Vloot tot het beste ontmoetingscentrum van Nederland zou maken.
Ik vond dat ik mijn steentje daaraan moest bijdragen en heb gezorgd dat er een team van barvrijwilligers werd geformeerd.
Waaronder ik dus, de saamhorigheid was groot onder hen op dat moment.
Totdat er in november een ouderenwerkster, aangesteld door SWZ kwam die de botte bijl hanteerde en communicatief geen vaardigheden had.
De onderlinge sfeer verslechterde daardoor.
Op talloze verzoeken mijnerzijds om de koppen bij elkaar te steken doormiddel van vergaderingen te beleggen werd genegeerd door de ouderenwerkster.
De barvrijwilligers hielden in die moeilijke tijd de Vloot overeind want in hun vaandel staat wij willen er voor de ouderen zijn, meer en meer ontstond de indruk dat SWZ een andere toekomst visie had.
Barvrijwilligers mochten ineens niet meer afsluiten, konden niet bij de voorraden als die op waren, etc. Dat leidde tot frustraties.
Die frustraties werden nooit bespreekbaar gemaakt, er werden dictaten opgelegd.
Plotsklaps was er enkele maanden geleden wel een Algemene Vrijwilligers Vergadering.
De ouderenwerkster was niet bij machte om deze vergadering goed te leiden en aan het einde escaleerde het.
Op mijn vraag vertrouw je ons wel was haar antwoord: “Soms wel maar soms ook niet.”
Op mijn (te felle) reactie “leg dat de vergadering uit” werd niet gereageerd.
Het soms niet betrouwbaar gevonden te worden was voor mij en twee anderen reden om “voorlopig” geen bardiensten te draaien.
Drie anderen barvrijwilligers waren solidair met ons.
Ik had gehoopt dat we in vervolggesprekken tot een oplossing konden komen, niets is minder waar.
SWZ kan geen duidelijkheid of wil dat niet geven over de in mijn ogen grensoverschrijdende opmerking dat wij soms niet betrouwbaar zijn.
Er is geen weg terug werd verteld door degene die het nu bij SWZ voor het zeggen heeft.
De directie is ontslagen of heeft ontslag genomen.
De ouderenwerkster die zoveel chaos heeft gebracht is in functie achter uit gezet.
Degene die nu tijdelijk is gepositioneerd als ouderenwerkster is benaderbaar en toegankelijk, maar mag of kan niet handelen in bepaalde zaken.
Onder de zes barvrijwilligers die geen dienst meer mogen draaien is iemand die dat 18 jaar heeft gedaan. Hoe triest dat er nooit is gevraagd naar het waarom!?
Wat mezelf betreft, voel me in kwaad daglicht gesteld en zal niet rusten voor de onderste steen boven is.
Conclusie:
De betutteling viert hoogtij op alle fronten
Het is een chaos bij SWZ.
Het welzijn van de ouderen wordt vergeten.
De goedwillende wellicht te mondige vrijwilligers de mond gesnoerd.
Gr, Herman van der Hoeven
Chaos in De Vloot
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
1 Reactie
Voor de goede orde, de redactie heeft voor de titel senioren hel in de Vloot gekozen.
Inhoudelijk eens dat de gemeente moet ingrijpen om het juiste pad te bewandelen en SWZ eigenlijk Stoed er op te wijzen dat er op deze manier geen vrijwilliger overblijft.
Gr, Herman van der Hoeven