Stichting Cuypersgenootschap wil Immanuëlkerk en Maranathakerk als gemeentelijk monument

MAASSLUIS | De Stichting Cuypersgenootschap verzoekt de gemeente Maassluis tot aanwijzing van de gereformeerde Immanuëlkerk en Maranathakerk als gemeentelijk monument. Zij verzoeken u ingevolge artikel 3 van de Erfgoedverordening Maassluis 2015 de daartoe benodigde procedure op te starten.

© jelle ravestein

Immanuëlkerk, Lange Boonestraat 5, 3142 CC Maassluis

De gereformeerde Immanuëlkerk werd gebouwd in 1953-1954 ter vervanging van de tijdens de Tweede Wereldoorlog verwoeste Nieuwe of Noorderkerk uit 1892, die op min of meer dezelfde  Locatie stond. Het ontwerp is afkomstig van de bekende architect Berend Tobia Boeyinga (1886-1969) i.s.m. A. Warnaar (1905-1969). Op 1 september 1954 is het nieuwe kerkgebouw in gebruik genomen. Het kerkgebouw is een markant laat werk in het oeuvre van architect Boeyinga. Nu maakt het deel uit van de Wijkgemeente Iona, onderdeel van de Protestantse Kerk Nederland (PKN).

De Immanuëlkerk te Maassluis is monumentwaardig om de volgende redenen:

• Architectuurhistorisch gezien vanwege het belang van het kerkgebouw in het late oeuvre van de architect Boeyinga die voor de gereformeerde kerkbouw van landelijke betekenis was en als  belangwekkend voorbeeld van gereformeerde kerkbouw uit de wederopbouwperiode, ontleend aan de centraalbouw uit de vroege calvinistische periode.
• Stedenbouwkundig gezien vanwege het beeldbepalende belang van het kerkgebouw aan de rand van de historische binnenstad van Maassluis.
• Cultuurhistorisch vanwege de betekenis van het gebouw voor de ontwikkeling van de gereformeerde zuil van Maassluis in de naoorlogse jaren, ter vervanging van het in de oorlog verwoeste kerkgebouw uit 1892.
• Kunsthistorisch vanwege het monumentale reeks gebrandschilderde vensters uit de bouwtijd, voorzien van bijbelse voorstellingen, hetgeen kenmerkend is voor de naoorlogse bloei van kerkelijke kunst onder de gereformeerden.

Maranathakerk, G.A. Brederolaan 49, 3141 CC Maassluis

© jelle ravestein

De gereformeerde Maranathakerk ligt op het perceel G.A. Brederolaan 49 in de oostelijke naoorlogse uitbreidingswijk Sluispolder van Maassluis. Het kerkgebouw is in 1962 in gebruik genomen. De reden voor de bouw was de groeiende gereformeerde bevolking in de naoorlogse uitbreiding, waardoor de Immanuëlkerk in de binnenstad te klein was geworden. De architecten waren A. Warnaar (1905-1969) en J.H. Steenkist. Inmiddels is het gebouw in gebruik bij de evangelische gemeente Maranatha.

De Maranathakerk te Maassluis is monumentwaardig om de volgende redenen:

• Architectuurhistorisch gezien als belangwekkend voorbeeld van naoorlogse gereformeerde kerkgebouw in Maassluis, gebaseerd op de duidelijke functiescheiding tussen kerkzaal en nevenruimten, waarbij in toenemende mate behoefte was aan niet-zondagse neven- en buurtactiviteiten. De enigszins sculpturale vormgeving van de architectuur was kenmerkend voor die periode.
• Stedenbouwkundig vanwege het beeldbepalende belang van het complex aan de vijver langs de G.A. Brederolaan in de uitbreidingswijk Sluispolder.
• Cultuurhistorisch vanwege de betekenis van het complex voor de groei van de gereformeerde bevolking in Maassluis gedurende de naoorlogse jaren.

zie overige details in de originele BRIEF

Het Cuypersgenootschap is een vereniging en stichting en zet zich in voor het behoud van bouwkundig erfgoed uit de negentiende en twintigste eeuw. Het zwaartepunt ligt nu op de bescherming van erfgoed uit de periode van na 1940. Zij streven ernaar zo veel mogelijk samen te werken met andere erfgoedorganisaties.