Met zoetjes: Hans Eijsackers

www.maassluis.nu - Stoorzender

Drie koffie op De Schans

Vrijdagochtend 10.00 uur een date met Hans Eijsackers, de belangrijkste man ooit voor ons. Lang, heel lang geleden, dat wel. De rector op de Koningin Juliana School. Op déze school met déze directeur hebben wij elkaar als brugpieper leren kennen. Ook dit keer waren we een beetje huiverig (zou hij ons nog herinneren? Wij wel zíjn directiekamer namelijk) We weten dat deze oud-rector Gilles de la Tourette heeft. Tics, maar gelukkig geen schelden, grommen, kuchen en snuiven. Niet saai dus. Maar wat schuilt er nog meer achter deze stoorzender?

Allereerst willen we natuurlijk weten hoe Hans zijn koffie drinkt. Hans drinkt zwarte koffie met suiker en deze maakt hij zelf. We hebben dus te maken met een zelfstandige man. En een gastvrije man want ook voor ons maakt hij heel zorgvuldig een espresso klaar. Ook staan twee Luikse wafels klaar op tafel (een verantwoord ontbijt slaan we nooit af). Maar we willen natuurlijk meer weten.

Waar kom je je bed voor uit?
Als de telefoon gaat (en zo is het Hans) of voor een ijsje van de Hema.

Waar kan je geen dag zonder?
Koffie (met zoetjes?)

Was was je meest gênante moment?
Als rector ooit met een Turkse moeder in mijn kamer gezeten. De deur mocht niet dicht vanwege haar culturele achtergrond. De deur moest openblijven als gevolg dat de hele aula vol met leerlingen kon meegenieten van een nógal persoonlijk gesprek. Ik kon dit niet snel vergeten, dankzij mijn collega’s.

En wat zijn de mooie herinneringen als rector op de Koningin Juliana School?
Zoveel jaren met mooie maar ook verdrietige herinneringen. Ik denk dan aan de Faro ramp in ’92 waarbij twee leerlingen zijn omgekomen. Zoveel verdriet en de herdenkingsdienst werd op school gehouden, heel indrukwekkend. Maar ook veel mooie herinneringen. Nee ik doel niet op de Playboy-tweeling alhoewel ik ook ergens een exemplaar heb liggen. Het was geen saaie periode met twee keer een fusie én ik heb het atheneum erbij gevochten. Na 20 jaar helaas moeten stoppen omdat het niet meer samen ging met mijn ziekte Gilles de la Tourette.

Werd toen pas Gilles de la Tourette gediagnostiseerd?
Lange tijd was het onduidelijk wat er aan de hand was. Op de lagere school viel het wél op dat ik raar gedrag vertoonde en last had van ‘zwakke zenuwen’. Een verantwoordelijke baan zat er niet in volgens de leraren toen. Na ruim 40 jaar leven met onverklaarbare tics werd na een aflevering van het programma ‘Sonja’ van Sonja Barend eind jaren ’80 één en ander duidelijk. Voor mij en mijn gezin eindelijk  duidelijkheid en mijn psychiater direct op mij gepromoveerd.

Hoe is dat om hiermee te leven?
Het heeft natuurlijk nadelen. Ik heb niet alleen Tourette maar ook een beetje ADHD, autisme en veel OCD. Als ik koffie maak voor jullie dan moét de inhoud gelijk zijn. (aha, vandaar dat lange wachten). Maar het kan ook voordelen opleveren. Volgens mijn leraren op de lagere school, kon ik wel fluiten naar een verantwoordelijke baan. Onmogelijk door mijn tics maar ik móést het tegendeel bewijzen. Ik heb gestudeerd en dankzij mijn scherpe visie werd ik luchtmachtofficier. Verder heb ik een boek geschreven en ben ik te gast geweest bij “Hart en Ziel” bij Koos Postema om het publiek te laten zien wat wel kan met Gilles de la Tourette.

(Wow, we zitten hier met een bekende touretter!)

Zoveel al gedaan maar staat er nog wat op je bucketlist?
Toeren door heel Europa met camper en  naar de Inca ruïnes  in Zuid-Amerika. Maar het mooiste ga ik binnenkort al doen. Van mijn kinderen een fantastisch verjaardagcadeau gekregen. Kaartjes voor de beroemde Semper opera in Dresden.

In één zin Maassluis?
In 1977 ben ik naar Maassluis verhuisd vanaf Zeeland (Goes). Iedereen dacht dat ik op een dag terug zou gaan. Dus in één zin: “Maassluis heeft me Zeeland doen vergeten”.

Met wie zou je een dag door willen brengen?
Met Maarten ’t Hart. Ik neem hem graag mee een keer voor een stadswandeling om zíjn verhalen over Maassluis te horen. (lijkt ons ook een geschikte stadsgids)

En dat is wat Hans Eijsackers óók nog doet, vicevoorzitter bij de Historische Vereniging Maassluis. Het is echt een man die alles kan. Van luchtmachtofficier, rector, auteur, voorzitter patiëntenvereniging naar stadsgids. En ook nog eens een gezellige man waar je nooit mee uitgekletst raakt. We hebben ons totaal niet gestoord aan deze zender en we zijn spontaan vergeten hoe die beklemmende directiekamer er uit zag.