Open dag op zaterdag 21 maart bij geriatrisch centrum ‘DrieMaasHave’. DrieMaasHave geeft onderdak aan cliënten uit diverse leeftijdsgroepen in divers cliëntgroepen variërend van jong dementerend tot psychogeriatrie. Ik ga op bezoek voor een reportage over NL Doet, maar beland ongepland in een privé rondleiding, wordt onderhanden genomen en mag onderstaande foto’s maken. Met dank aan de heer en mevrouw Verweij [*] die meededen aan de oefeningen.
Bij de receptie staan vriendelijke medewerkers om de gasten de weg te wijzen. De naastgelegen Brasserie is een mooie ruimte die haast huiselijk aan doet door de wijze van inrichten. In de gang richting de liften en in de shop zijn diverse medewerkers druk bezig met hun kraampjes waar zij bezoekers van meer informatie voorzien.
Op aangeven van Helen Hokke, vrijwilligerscoördinator, beland ik al spoedig op de eerste etage alwaar wethouder en burgemeester in het kader van NL Doet actief zullen zijn. Zij vormen mijn oorspronkelijke doel van deze ochtend: ik wil foto’s maken van hun bijdragen.
Ik maak wat foto’s en dan nodigt een van de medewerkers mij uit om een kijkje te nemen in de ruimte voor de fysiotherapie. Ik volg haar naar de andere ruimte en wordt vriendelijk te woord gestaan door een dame die mij vervolgens een uitleg geeft over de verschillende toestellen en oefeningen.
Een van de jongere cliënten oefent op dit moment op een fiets met simulator die een afwisselend landschap biedt. Het is een opgewekte veertiger die vrolijk erop lost trapt.
Dan wijst de dame mij op een pittige oefening en vraagt mij om het zelf ook eens te doen. We nemen tegenover elkaar plaats op een stoel. Ik heb aan beide polsen een gewicht van twee kilo omgebonden en vervolgens gooien wij elkaar 150 maal een grote vrij zware bal met een doorsnede van 40 centimeter toe.
De verwachte spierpijn blijft de volgende dag achterwege. Kennelijk is het beter met mij gesteld dan ik vreesde.
Ondertussen komen er twee 70-min bezoekers die aan een test [*] worden onderworpen: een looptraject met diverse evenwichtsoefeningen. Het gaat hen goed af. Na nog een kleine toelichting neem ik afscheid en loop door de gangen van de bewonersetage en zie dat de bewoners in een van een de ruimtes zit al waar inmiddels de appelflappen flink rijzen. Zij keuvelen ondertussen met voornoemde NL-doeners.
Ik zie ook de vitaliteitstuin waar mooie oefeningen kunnen worden gedaan, praat nog even met een aantal medewerkers en besef dan dat er veel vrijwillige handen zijn die dit werk uitvoerbaar houden.
Ik zou het niet kunnen, maar het is wel heel mooi dat er tweehonderd vrijwilligers zijn die hun bijdrage leven.
Ik kijk tot slot bij de rolstoeldans in de Brasserie. Twee vrijwilligers die de rolstoel op de maat voortbewegen. Een van de rolstoel-cliënten vraagt aan de instructrice waarom ze nu hier dansen in plaats van in de andere zaal. De instructrice legt uit dat het voor de open dag is en vraagt haar of ze nog verder wil met dansen.
Haar antwoord is goud waard: “Ja hoor, je gaat je gang maar, ik zit lekker in mijn rolstoel”.
Klik op foto voor grote weergave
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.