Column (177): Wat een mens doet voor zijn horloge hè… Arie?

Gesprek aan de eettafel met ons gezelschap ging over je “teint” en dan specifiek over de ‘teint” waar je kunt zien dat je “teint” hebt, de plek van je horlogebandje.

Arie en ik deden ook mee en lieten onze “teint” zien door ons horloge af te doen. Tja en dat alleen maar van buiten lopen of zijn. Languit liggen in de zon doen we nooit meer, warmte valt ook niet meer zo goed en daarbij slecht voor je huid. Dus pikken we het zonnetje op door gewoon buiten te zijn. We deden ons horloge weer om.

We hebben beiden zo’n horloge geval waar je van alles mee kan en moet, maar moeten niet per se, zeker moi niet. Arie heeft natuurlijk zo’n sophisticated geval om zijn pols, net een wandelende informatie zuil, waarmee van alles wordt aangegeven wat maar mogelijk is. Gelukkig zegt dat ding nog net niet: Gré… koffie voor Arie.

Voor mij is dat ding praktisch, hoe laat is het en hoeveel stappen heb ik gelopen, klaar. Maar ook ik doe redelijk mee met dat nerveuze getik op mijn horloge. Gelukkig niet om mijn email te lezen want dan zouden ze mij denk ik op willen laten nemen zoveel zou ik aan het tikken zijn op dat ding. Eerlijkheiddalve moet ik zeggen dat ik nog nooit een horloge heb gehad, tot een paar jaar terug. Ik hoefde maar naar de zon te kijken en ik wist op een 15 minuten na wat de tijd was. Die vaardigheid pas is soms nog wel eens toe maar ik merk dat niet oefenen geen kunst meer baart.

Maar afijn de hele ploeg weg, afruimen en opruimen, koffie/thee en blik op oneindig dus serie kijken. Arie haakt vroeg af en besluit eerder naar bed te gaan maar zet nog even de grijze bak buiten.

Als ik besluit naar bed te gaan en het hele avondbedritueel heeft plaatsgevonden mis ik plots mijn horloge. Alhoewel het een gedrocht is mis ik het toch, dat nerveuze getik op dat ding. Dan zoek je het hele huis af van boven naar beneden, ga je al je stappen na vanaf het moment dat je het gedrocht af hebt gedaan. Gevonden…nee dus. Tja Arie slaapt…zal ik? Dus voorzichtig wakker maken om te vragen waar dat ding is resulteert in gebrom… ik meen een “geen idee” brom te horen. Mm…en nu?

Ondertussen is het middernacht geworden. Plots bedenk ik mij dat ik afval heb weggegooid en met mijn linkerhand nog iets erin geduwd hebt. Zal toch niet…

Dus weer aankleden, naar de voordeur, van slot halen en naar buiten. Schichtig kijk ik om mij heen want ja, ijzig stil, donker dus eng zegt een stemmetje in mijn hoofd. Ik loop naar buiten om mijn grijze bak te halen en probeer zo stil mogelijk dat kreng naar de voortuin te verplaatsen. ‘Jozus dieplood die bak’… lang leve straks 3 bakken voor een totaal achterhaald geldverslindend plan.

Ik begin staand met het leeghalen van de bak en onderzoek ondertussen of ik mijn zwarte horloge kan vinden. Zou fijn zijn als dat dat gedrocht zou kunnen reageren op mijn stem: “Hier Gré… hier ben ik… red mij…help… ik wil niet naar de oven!”.

In mijn ooghoek zie ik mensen struinen tussen het grofvuil dat mogen opgehaald wordt, dus midden in de nacht. Kastjes worden weer in elkaar gezet, maar toch niet meegenomen. Dozen opengemaakt. Ik voel me een gelijkgezinde…maar een ongemakkelijke.

Tja 1.63 klein dan houdt het een keer op hè… dat leeghalen, dus kantel ik de bak en moet erin kruipen om de bak leeg te halen. Get-ver-derrie…maar ja voor je horloge doe je blijkbaar alles. Gelukkig is er niemand op straat anders zou je het toch uitgegierd hebben.

Resultaat…nop niks naks nada.

Mopperend alles er weer in gegooid en de bak zachtjes weer terug gezet. Op naar de douche en dan maar slapen, alhoewel ik weet hoe ik ben, mijn bovenkamer zal nog wel even doormalen waar ik dat gedrocht dan zou hebben gelaten.

Als ik in bed stap voel ik plots iets hard bij mijn hoofd…ja hoor mijn horloge. Zo blij als een kind doe ik hem weer om en tik gelijk even…kwart voor 1…en val heerlijk in slaap. Blij ei zeg maar.

Bij het ochtendgloren is het eerste dat ik aan Arie vraag: “heb jij mijn horloge gisteravond op mijn kussen gelegd?”

Tja…de rest laat zich raden en mogen jullie invullen😊

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia