Column (289) Betaalbaar wonen

Dat we een woningtekort hebben, dat is niets nieuws. Dat dat tekort steeds meer oploopt? Dat is eveneens geen verrassing meer. Want ondanks dat er vorig jaar ruim 88.000 woningen bijkwamen, is het tekort opgelopen tot over de 400.000. En gezien het stikstof dossier, het overvolle stroomnet, de hoge rentes en de steeds groeiende bevolking, zal dat tekort niet heel snel gaan dalen.

Hugo’s betaalbare huur
Hugo de Jonge wisselde in het vorige kabinet zijn post op Volksgezondheid in voor die van Volkshuisvesting. Politici hoeven blijkbaar geen verstand te hebben van het dossier dat ze beheren. Dat blijkt wel want er was veel kritiek op zijn plannen om de huur te reguleren. De Wet betaalbare huur. De Raad van State waarschuwde dat zijn plannen de investeringsbereidheid onder druk zou zetten. CBRE waarschuwde dat het beleid zou leiden tot minder betaalbare huurwoningen. Verder werd er gewaarschuwd dat de wet betaalbare huur, de verhuur in het middensegment zou afremmen. Dat het minder aantrekkelijk wordt om huurwoningen te bouwen en dat de wet daarmee het tegenovergestelde effect zou hebben. We hebben dus meer huizen nodig en dat gaan we doen door investeerders te ontmoedigen?

Wet versterking regie volkshuisvesting
Dan hebben we nog de Wet versterking regie volkshuisvesting. Deze wet ligt nu in de Tweede Kamer. Eveneens uit de hoge hoed van Hugo de Jonge. Kort gezegd houdt die wet in dat voor elke gemeente, er een minimum van 30% sociale huurwoningen wordt nagestreefd. Om die 30% te halen, zullen gemeentes duizenden woningen bij moeten bouwen. Waarbij sommige gemeentes zelfs drie keer zo groot zouden moeten worden om het streven te kunnen halen. Om die reden heeft Hugo de Jonge aangegeven dat, voor gemeentes die onder het landelijk gemiddelde zitten, bij nieuwe woningen minimaal 30% moeten reserveren voor sociale huur. Voor gemeentes die erboven zitten geldt een ander minimum. Zij moeten juist weer zorgen dat 40% van de nieuwbouw naar woningen voor middeninkomens gaat.

Tegenovergesteld resultaat
In de praktijk komt het erop neer dat gemeentes die hoger dan het landelijk gemiddelde zitten, minder sociale huurwoningen zullen bouwen. Zij moeten zich immers gaan richten op de middeninkomens. De andere gemeentes zullen, om het streven te halen, landelijk 250.0000 sociale huurwoningen moeten bouwen. Dat komt neer op 35.000 woningen per jaar. Het dubbele van wat ze tot nu toe gedaan hebben. Maar woningcorporaties hebben helemaal niet de middelen om zoveel sociale huurwoningen te laten bouwen. Om nog maar te zwijgen over de woningen die gesloopt of verkocht gaan worden, welke eveneens gecompenseerd moeten worden. Een onhaalbaar doel dus.

Maassluis
Waar staat Maassluis in dit hele verhaal? Volgens Allecijfers.nl, telt Maassluis bijna 36.000 inwoners. 35.832 om precies te zijn. Verdeeld over 16.055 woningen. 54% van die woningen zijn koop en 40% van de woningen zijn in handen van de huurcorporaties. Hiermee zitten wij boven het landelijk gemiddelde en zouden wij ons, volgens de Wet versterking regie volkshuisvesting, dus moeten richten op betaalbare woningen voor middeninkomens. Volgens de NOS, die onderzoekt bij verschillende gemeentes, moet je in Maassluis gemiddeld 5 jaar en 3 maanden wachten op een sociale huurwoningen. Dit zal dus oplopen wanneer we de landelijke richtlijnen zullen gaan volgen. Maar we hebben dan wel meer woningen voor het middensegment. Toch?

Ware het niet dat door de Wet betaalbare huur, de investeerders niet staan te springen voor dat segment. Deze wet geldt namelijk voor de “middenhuur” woningen. Woningen in het hogere segment vallen erbuiten. In Maassluis zullen de twee verschillende wetten elkaar dus tegen gaan werken met alle gevolgen van dien voor betaalbare woningen!