Column (6): Personen met verward gedrag

column nr: 6

Eind september kwam het schakelteam voor personen met verward gedrag met haar eindrapportage over hoe gemeenten omgaan met personen met verward gedrag. Binnenkort zal ook in Maassluis worden gediscussieerd over hoe wij hier omgaan met verwarde personen.

Voordat je echter gaat praten over personen met verward gedrag moet je eerst wel weten wie dat zijn. Wie het nieuws volgt komt ze regelmatig tegen en dan gaat het altijd over verwarde personen die voor ‘gedoe’ hebben gezorgd. De politie is ingeschakeld om ze uit huis te halen. Zij worden op straat opgepikt omdat ze dreigden andere mensen iets aan te doen. Of de buurt begint het hinderlijk te vinden dat ze op een balkon of op straat hun geesten staan aan te roepen en vraagt de politie daar iets aan te doen. Vaak worden die berichten begeleid met foto’s waarbij de politie op volle sterkte wordt ingezet. Soms komt er de ME er aan te pas en wanneer de verwarde persoon in zijn verwardheid de verkeerde geest aanroept wordt niet geschroomd om een zwaarbewapend arrestatieteam in te zetten. De politie meldde begin dit jaar dat het aantal meldingen van overlast door verwarde personen, de zogenaamde E33 meldingen, van bijna 52.000 in 2013 was gestegen naar ruim 83.500 in 2017. Het lijkt dus dat we een probleem hebben in Nederland met personen met verward gedrag.

Maar is dat wel zo en wat is verward gedrag?

Verward gedrag vertonen we allemaal wel eens. Je bent je sleutels kwijt, je vergeet wat, komt niet op het juiste woord of je weet niet meer waar je je auto op de parkeerplaats hebt gezet. Maar zolang dat geen ‘gedoe’ oplevert is er niets aan de hand. Maar ga je bijvoorbeeld, omdat je zo kwaad bent op jezelf, op die parkeerplaats lopen raaskallen en wordt dat hinderlijk voor de omstanders dat zij de politie erbij halen, dan is dat een E33 melding en behoor je tot die 83.500. Andere voorbeelden zijn mensen die door het plotselinge verlies van één van hun dierbare uit hun dak gaan, een demente bejaarde die ’s nachts in zijn pyjama over straat loopt en bij iedereen aanbelt of de diabeet die een hypo krijgt en wartaal uitslaat. Wanneer daar dan de politie bij wordt gehaald melden zij dat in hun systeem als E33. Ik weet dat het beeld dat wij hebben niet strookt met deze voorbeelden, maar zij maken wel degelijk onderdeel uit van het probleem dat rond ‘verwarde personen’ wordt neergezet.

Valt het dan allemaal mee en hoeven we niets te doen?

Wat mij betreft ligt de problematiek van personen met verward gedrag veel dieper dan dat ‘gedoe’ waar de media zich opricht. Veel mensen met een psychiatrische bagage, die ook wel eens ‘gedoe’ opleveren, maar zeker niet de meerderheid van die meldingen vormen, kampen met het probleem dat wij ze niet als ‘normaal’ beschouwen. Zij hebben moeite om de hectiek van onze maatschappij te volgen, snappen de nieuwste technologische ontwikkelingen (nog) niet en vereenzamen omdat zij de buitenwereld niet begrijpen en hun thuis als veilige haven zien. Aandacht daarvoor en begrip door ons als ‘normale mensen’ zou hen helpen. Zij krijgen dan in ieder geval weer een stuk eigen waarde terug en hebben ook een plek in de maatschappij die we met ons allen vormen.

Tot slot nog even terug naar dat ‘gedoe’. Zelf heb ik, als diabeet, ooit een dusdanige hypo gehad dat ik een aantal uren kwijt was en pas weer in het ziekenhuis bij mijn positieven kwam. Die hypo kreeg ik echter thuis en mijn echtgenote wist wat te doen. Zij belde 112 en liet een ambulance komen. Van haar kreeg ik later te horen dat ik niet met de ambulance mee wilde en mij daar tegen verzette. Zou mij dat op straat zijn overkomen, zonder dat iemand wist hoe te handelen, dan laat het zich raden wat er was gebeurd. Waarschijnlijk was ik ergens in een politiecel terecht gekomen wegens ‘gedoe’ in de openbare ruimte en was er misschien wel een kop in de krant gekomen van “verward steunraadslid maakt stennis”.

 

Volgende week de column door een steunraadslid van de ChristenUnie

Jaarschema columns

© M.Nu