Column(107): Invallen zodat niet alles instort

Beste lezers, U treft hier niet de gebruikelijke scherpe pen van de columnist (v) van dienst, de dame uit de politiek. Nee, vandaag moet u het doen met mij, Ko, gepensioneerd zakenman en invalkracht van dienst. En dat is ook wel eens verfrissend, al zeg ik het zelf. Ik zal het kort houden – of nou ja, in ieder geval niet langer dan nodig.

Klarie, die u volgens het jaarschema normaliter op deze plek zou treffen, heeft het namelijk veel te druk. Ze is gemeenteraadslid, en niet zomaar een, maar een eenmansfractie. En dat, beste mensen, is een slopende bezigheid. Want politiek is geen deeltijdbaan en al helemaal niet als je in je eentje een hele partij moet vertegenwoordigen. Ik weet dat er steunraadsleden zijn, dus helemaal alleen staat zij er niet voor. Veel moet ze toch echt zelf doen: de dossiers lezen, de vergaderingen voorbereiden, de debatten voeren, de telefoontjes plegen, de stukken schrijven, de kiezers te woord staan. En dat allemaal voor een vergoeding waar je als zelfstandig ondernemer niet eens je koffie van kunt betalen.

Moet je per se altijd meedoen, altijd je mening ventileren, altijd in de schijnwerpers staan? Ik betwijfel het.

Nu hoor ik u denken: ‘Maar Ko, jij hebt toch ook een mening over alles?’ Dat klopt. En ik deel die mening ook graag, anders zou ik deze column niet schrijven. Maar het verschil is: ik kies mijn momenten. Ik hoef niets meer te bewijzen. Ik heb mijn strepen verdiend in het bedrijfsleven en weet wanneer het zin heeft om je stem te laten horen en wanneer je beter even kunt zwijgen.

Politici daarentegen – vooral die in de gemeenteraad – hebben de neiging om altijd maar te moeten presteren. Alsof ze bang zijn dat hun kiezers ze vergeten als ze een keer hun mond houden. Ik kan u verzekeren: dat gebeurt niet. Soms is even pas op de plaats maken juist een teken van kracht. Even reflecteren, even uitzoomen, even ademhalen. Je hoeft niet in elk debat het hoogste woord te voeren om relevant te zijn.

Als ik naar mijn eigen leven kijk, dan had ik in mijn jonge jaren ook die drang om altijd maar mee te doen. Ik runde mijn eigen bedrijf en dacht dat alles op mijn schouders rustte. Elk telefoontje nam ik op, elke kans greep ik aan, elke vergadering zat ik vooraan. En natuurlijk, dat bracht me veel. Maar het putte me ook uit. Pas later leerde ik dat strategisch zwijgen soms effectiever is dan altijd maar je stempel willen drukken.

Daarom, waarde volksvertegenwoordigers, een vriendelijk advies van deze oude rot: laat af en toe een beurt voorbijgaan. De wereld vergaat niet als u een keer niet aan het woord bent. Uw achterban zal u er niet minder om waarderen. Sterker nog, misschien winnen uw woorden juist aan kracht als u ze met mate gebruikt.

En met die wijsheid trek ik mij weer terug uit deze columnistenstoel. Wie weet ben ik er de volgende keer weer, als mijn voorganger wederom geen tijd heeft. En zo niet, dan laat ik die beurt met alle plezier voorbijgaan.

Tot ziens en wees wijs,

Ko

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia