Column(152): Wat is de waarde van leed?

Dit kwam in mij op nadat ik de jongste discussie tegenkwam over de crisis op de huizenmarkt. De gemeente Maassluis blijkt koploper te zijn in het huisvesten van asielzoekers, in 26 sociale huurwoningen hebben 82 asielzoekers onderdak gevonden. De gemeente was, volgens de regels, verplicht om aan 76 asielzoekers onderdak te bieden.

Daarnaast doet de gemeente Maassluis ook nog eens aan noodopvang, de u wel bekende opvang op de boot Lady Ann, daar verblijven nog eens 70 vluchtelingen. Her en der worden er meer noodoplossingen bedacht om vluchtelingen te kunnen opvangen, in Rotterdam werd er een compleet cruiseschip gehuurd voor opvang.

Ook voor de Oekraïense vluchtelingen wordt van alles bedacht. Er zijn zelfs complete dorpen aangeleverd voor hen. Onze buurgemeente, de gemeente Vlaardingen, heeft de wijk Mrija uit de grond gestampt waar 1000 Oekraïense vluchtelingen kunnen samenwonen.

De gemeente Maassluis had tot voor kort opvang voor de Oekraïense vluchtelingen gerealiseerd in het oude seniorencomplex de Vliet. Inmiddels zijn deze vluchtelingen verhuisd naar 25 flexwoningen bij Lely. Wethouder Sjoerd Kuiper vertelde toendertijd aan de WOS dat “Lely daarin heel mooi heeft bijgedragen en een stuk grond beschikbaar heeft gesteld dat zij de komende jaren niet nodig hebben. Er is een samenwerking ontstaan dat heeft geresulteerd in deze woningen”. Iedereen was zo blij met deze samenwerking dat men zelfs gezamenlijk langsging bij de vluchtelingen met bloemen om hen te verwelkomen. Hartverwarmend!

Het leed van al deze mensen is blijkbaar groot, gevlucht en/of verjaagd van huis en haard is verschrikkelijk en op de meetlat van “ervaren leed” scoort dit leed erg hoog. Het scoort zo hoog dat we blijkbaar bereid zijn om daar veel geld aan te besteden en mensen voorrang te verlenen bij allerlei voorzieningen. Voorzieningen die opgebouwd zijn door de bewoners van dit land, dezelfde bewoners die nu dus aan de kant worden geschoven om plaats te maken voor mensen die het nu “harder” nodig hebben.

Ik heb bijna dagelijks te maken met mensen die dakloos zijn geworden, inmiddels zelfs ook in mijn privé en geloof mij, iedereen kan door onvoorziene omstandigheden opeens dakloos raken! Dus denk niet “Oh, dat is een ver van mijn bed show”. Mensen die geen huis en haard meer hebben, wel of niet met kinderen. Mensen die in een auto slapen, mensen die in de nachttrein door Nederland reizen zodat ze ieder geval warm en droog zitten, mensen die bij anderen op de bank slapen, hele gezinnen die bij andere gezinnen in moeten trekken omdat ze anders onder de wel bekende brug moeten slapen, mensen die huiselijk geweld meemaken maar niet weggaan omdat ze niet weten waar ze dan naar toe moeten want alles zit vol. Mensen gaan hier kapot aan!

Maar het leed van deze mensen scoort blijkbaar lager op de meetlat van “ervaren leed” want zij krijgen geen flexwoning, er is voor hen geen opvangboot of cruiseschip waar ze naar toe mogen, zij krijgen geeneens urgentie. Hun leed scoort blijkbaar erg laag terwijl het probleem toch eigenlijk hetzelfde is, ze hebben geen huis en haard om te verblijven.

Kan je stellen dat het leed van de één zwaarder is dan het leed van de ander? Want dat is wat hier eigenlijk gebeurt! Jij bent niet erg genoeg want voor jou is er geen opvang, geen cruiseschip, geen Lady Ann, geen Mrija en geen flexwoning bij Lely! Waarom kon er geen samenwerking tussen de gemeente Maassluis en Lely tot stand komen voor al die andere daklozen?

Wie bepaalt nou eigenlijk welk leed waar staat op die meetlat?

Heeft uiteindelijk niet ieder mens recht op een dak boven zijn of haar hoofd en als we het daarover eens kunnen zijn en er is een wachtlijst voor dat dak is het dan niet eerlijk dat iedereen gewoon net zolang moet wachten op dat dak? Ik ben niet tegen vluchtelingenhulp, en nee, ik ben niet racistisch! Ik ben wel voor een eerlijke verdeling en eerlijke kansen, vluchteling of geen vluchteling.