Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Jelle valt deze keer last minute in voor Ko. Abusievelijk stonden aanvankelijk naam en foto van Ko nog boven deze column. Ko schrijft voor morgen [redactie]
De landelijke politiek is één grote poppenkast wat iedereen door heeft die een beetje zijn hersens gebruikt. Pluchezitters die hun status opvijzelen vanwege een BBB- baan elders (bestuurder, burgemeester of buschauffeur). Het is al vaak vertoond.
Zij die overstappen naar een bestuurdersbaan zijn de grote graaiers. Dan heb je nog de VVD-buschauffeur en dan is er tot slot de burgemeesterjob.
In het circus om een burgemeester te selecteren wordt een speciale selectiecommissie samengesteld. Nee niet de ‘commissie stiekem’, alhoewel…
In Maassluis heb ik na het plotse aftreden van Edo (met stille trom vertrokken als een dief in de nacht) niets vernomen over de zoektocht. Het kan zijn dat ik niet heb opgelet, in slaap gesukkeld ben, wat heel makkelijk gebeurt als je de raadsvergaderingen via internet volgt. Die club bazelt, voert schijndebatten en is een machteloze verzameling van zwijgende ja-knikkers (de coalitiepartijen) en stennisschoppende nee-blaters (de oppositiepartijen). Een poppenkast zonder weerga. Ze worden er nog voor betaald ook en meestal zijn ze alleen maar elkaar aan het afkatten, terwijl de echt belangrijke thema’s blijven liggen.
En die club zou dan nu een selectiecommissie moeten voortbrengen. Het ging de vorige keer al niet best: een profiel dat sprak over “een tweede Koos” en kijk met wie ze toen op de proppen kwamen.
Mij valt de laatste jaren op dat er in steeds meer steden tijdelijke semi-dummies zitten. Ze vertrekken vaak vroegtijdig uit de ene gemeente om vervolgens doodleuk in de andere als waarnemend burgemeester aan te treden. Een soort jobhoppende “tijdelijke invaller” die je zo weer door kunt schuiven. Ik kan er zo een aantal opsommen in de regio.
Ik blijf zitten met de vraag: “Functioneren die gasten niet goed?” Hoe het ook zit. Ik vind het maar een schertsvertoning. Het lijk nu net een baantjescaroussel -of is het een maatjescaroussel?- van lieden die elkaar aan een riant pensioen helpen.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 225 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
De dood van Pierlala.
In november vieren we het 175-jarige bestaan van onze Grondwet. Eigenlijk valt er weinig te vieren. Want ook al behoort volgens de Grondwet de gemeenteraad in een gemeente de baas te zijn, deze decentrale autonomie is onder de kabinetten Rutte vrijwel volledig teniet gedaan. Onder andere de democratisch niet verkozen stadsmetropool Rotterdam-Haaglanden anex machtig bedrijfsorganisatie Deltalinqs maakt nu dienst uit. De ‘dwangwet’, waarmee de overheid gemeenten tot asielopvang kan dwingen, voltooit deze sluipmoord op de lokale democratie. De gemeenteraad is inmiddels een groepje monddood gemaakte stropoppetjes. Een poppenkast.
Marcel Thomassen