Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 253
Het woord van de afgelopen weken was toch wel transparantie. Ineens was het er en ineens stond het bovenaan de agenda. De politieke agenda. En wat wordt er nou eigenlijk bedoeld met transparantie? Volgens mij betekent transparant dat je er doorheen kunt kijken, een transparante overheid of organisatie betekent echter meestal iets anders.
Op internet las ik deze definitie:
Openheid in wat de organisatie doet. Dat betekent ook open communiceren, als het goed gaat met de organisatie maar ook als het slecht gaat. Basisvoorwaarde voor transparantie is het openbaar maken van relevante informatie.
En daar ging het volgens mij de afgelopen weken fout. Openbaar maken van relevante informatie. Want er werd door een fotograaf een foto gemaakt, die werd uitvergroot en ineens werden er woorden zichtbaar. Of die woorden relevant waren voor de buitenwereld is maar de vraag. Als ik in familiekring iets bedenk, bespreek, opschrijf en de buurman ziet dit per ongeluk, is dat dan relevant of is het per ongeluk.
Natuurlijk is het ongelukkig, betrof het hier een zeer gewaardeerd kamerlid die samen met een ander kamerlid deed waarvoor Tweede Kamerleden zijn: controleren van de regering. Maar in dit geval werd de informatie vooral gebruikt om politiek gewin te verkrijgen. Wat je ook van de hoofdpersoon kunt zeggen, of zijn manier van besturen nu verstandig of open is, of dat het hier opnieuw ging om selectief geheugenverlies, de uitkomst was dat er vooral heel hard geroepen werd om politiek gewin te behalen. Alleen de partij van degene met selectief geheugenverlies hield zich stil, logisch, voor deze partij was er geen politiek gewin te behalen.
En toen werd de focus ineens verlegd van politiek gewin door het terecht aan de kaak stellen van selectief geheugenverlies naar een algemene term als transparantie. Alles en iedereen moest ineens transparant zijn. Jij en ik weten dat nooit alles en iedereen transparant is of kan zijn. Het is al net als met grijs, er zijn wel vijftig tinten grijs!
Maar ja, als je zo’n nieuwe term kan inzetten bij het profileren van jouw partij en jouw denkbeelden, opnieuw dus politiek gewin, dan ben je gek als je het niet doet. Maar of het er beter óf transparanter van wordt?
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 134 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.