Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
De afgelopen week heb ik -opnieuw- met verbazing gekeken naar alle ophef over het Eurovisiesongfestival. Maar liefst drie avonden lang (met de nadruk op lang!) was een televisienet gevuld met dit ‘spektakel’. Tel daar alle talkshows, nieuwsshows en roddelrubrieken op televisie, radio en internet bij op en het lijkt wel of er niets anders meer bestond. Geen oorlog, geen klimaatcrisis, inflatie, toeslagenaffaire, niets van dat al, alleen maar zangers en zangeressen.
En zelfs dat laatste moet ik nuanceren. Zangers en zangeressen, ja daar is het destijds in 1956 mee begonnen. Serieuze zangers en zangeressen die konden zingen, waarbij het lied dat men zong begeleid werd door een orkest. Hoe anders is dat tegenwoordig. Exorbitante uitdossingen, geschreeuw en gekrijs dat door moet gaan voor zingen, politieke boodschappen en nationalistische gevoelens die worden versterkt en uitgedragen door landen, euregionale sentimenten die gevoed worden en vooral een onnavolgbare manier van televoting aangevuld met jurybeoordeling.
Ik gun iedereen zijn feestje en ik weet dat er volksstammen uitkijken naar deze vorm van georganiseerde gekte maar eerlijk gezegd vraag ik me waarom dan zo en waarom dan zoveel aandacht? Is het omdat we eindelijk iets hebben dat het Europese gevoel weergeeft? Dat lijkt me niet, gezien hetgeen ik in de alinea hiervoor heb opgeschreven. Is het een vorm van escapisme? Even jezelf onderdompelen in een vorm van totale infantiele gekte? Of zijn er nog steeds mensen die denken dat de tijden van weleer terug kunnen komen, dat er zangers en zangeressen met een goede stem en een mooi lied zorgen voor een kwaliteit en een oprechte beleving van muzikale kunst.
Hoe het ook zij, ik denk dat het er niet beter op wordt. Waarschijnlijk is het adagium hier, hoe groter en gekker hoe beter. Ik kijk er niet naar uit en zoals al gezegd, ik gun iedereen zijn plezier maar mag het iets minder alomtegenwoordig?
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 165 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
Wat beste Wouter vHeiningen hier eigenlijk mee wil zeggen…denk ik dan…, ontwijkt hij handig moet ik bekennen.
Nog eens goed zijn tekst goed doorlezen…..nee, niets en niet 1 woord wat ik graag zou willen lezen.
Erg jammer weer.