Wanneer je ernstig ziek wordt, staat jouw wereld op zijn kop. Een lichaam dat niet langer te vertrouwen is. De constante dreiging van de dood. Wetend dat die om een hoekje staat te wachten om je te halen.
Je begint het gevecht van je leven. Letterlijk. En bij dat gevecht kun je alle hulp gebruiken die er is. Je hebt een eigen leger nodig die samen met jou de strijd aangaan. Artsen die jou bewapenen. Familie die jou rugdekking geven. Medicijnen die gericht schieten en je daarmee extra tijd kunnen geven. Zelfs wanneer je weet dat het een verloren strijd probeer je zo lang mogelijk te (over)leven. Maar dan komt jouw zorgverzekeraar om de hoek kijken. Die schat in wat jouw leger gaat kosten. Maakt een beraming over kosten en baten en besluit dat de scherpschutter in jouw leger te veel kost. Dat die vervangen moet worden voor een kornet. Want zo stellen ze, wellicht huist er wel een sluipschutter in die kornet. Jouw leger wordt verzwakt en er is niets wat jij daaraan kunt doen.
Borstkanker
Dat is wat er op dit moment gebeurd met vrouwen die uitgezaaide borstkanker hebben. Sinds dit jaar worden twee van de drie medicijnen die de ziekte remmen, niet meer vergoed. Vrouwen worden verplicht hun mankrachten te wisselen. Een enkeling heeft geluk. Bij hen schuilt er inderdaad een scherpschutter in de kornet, die alsnog zijn doel treft. Al gaat dat vaak wel gepaard met een leercurve in de vorm van extra bijwerkingen. Voor anderen is het een doodsvonnis. Die worden vooraan het slagveld geplaatst, wachtend op die kogel van de andere kant. Al zeggen de zorgverzekeraars wel dat, wanneer het medisch noodzakelijk is, de sluitschutter beschikbaar blijft. Al is het dan alleen wel de vraag of je al geraakt bent door die kogel of niet.
Waarde
Dat er überhaupt een keus gemaakt moet worden tussen kosten en baten, is natuurlijk verschrikkelijk. Hoe kun je een prijskaartje aan een leven hangen? Maar de kosten in de zorg lopen steeds meer op waardoor er wel degelijk keuzes gemaakt moeten worden. Anders is de zorg straks voor niemand meer betaalbaar. Waar ligt de grens? Wat is een mensenleven waard? Hoeveel zou jij overhebben voor een extra maand of jaar en wanneer is het genoeg? Al doet het er niet toe wat jij ervoor over zou hebben. Alleen zorgverzekeraars hebben de macht om die vragen te beantwoorden. Zij bepalen welke medicijnen artsen voorschrijven. Zij beslissen wat het beste voor jou is. Het enige wat jij kunt doen is het accepteren.
Kwaliteit
Ik denk ook niet dat er één antwoord is op de vraag wat een jaar extra waard is. Vraag het aan iemand die ziek is en het bedrag zal vele malen hoger liggen dan wanneer de zorgverzekeraar die vraag moet beantwoorden. Het is een ethisch dilemma waarbij gevoel en ratio lijnrecht tegenover elkaar staan. Voor mij zou vooral de kwaliteit van die extra tijd ertoe doen. Wat heb ik aan een extra jaar wanneer dat gepaard gaat met pijn en ellende. Ik zou de strijd aangaan wat, wat mij betreft, alles mag kosten maar niet ten koste van alles mag gaan. In bovenstaande situatie zou ik er dan ook eerder voor kiezen om vooraan mijn strijdkrachten te gaan staan, wachtend op de verlossing dan te liggen kronkelen achter die kornet in de hoop dat de strijd wordt verlengd. Dat neemt echter niet weg dat ik wel hoop dat er te allen tijde een scherpschutter beschikbaar is. Want vechten, dat zou ik zeker!
Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 198 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.