Er is een spel. Veel mensen zijn er lyrisch over. Ze moedigen je aan mee te spelen, maar je twijfelt. De inzet is hoog. Maar de opbrengst nog hoger. Het risico nihil. Althans zo gaan de geruchten.
Je verdiept je in het spel. Door je in te lezen probeer je de regels te leren. Want als je mee gaat doen, dan moet je wel weten hoe je het moet spelen. Hoe meer je leest, hoe mooier het lijkt. Zelf de overheid probeert je te overtuigen. En als de overheid iets zegt, dan moet het wel waar zijn. Toch? Van alle kanten wordt het aantrekkelijk gemaakt. Subsidie zodat je een deel van jouw inzet terug kan krijgen. Beloftes vliegen je om de oren. Langzaam ebt de twijfel weg en je gaat overstag.
Mis
Maar dan gaat het mis. De inzet, waar jij hard voor gewerkt hebt, lijkt voor je neus de verdampen. De opbrengsten vallen tegen. Je voelt je genaaid. En dan niet op een leuke manier.
Dezelfde overheid, waar jij jouw vertrouwen aan hebt gegeven, besluit namelijk halverwege het spel de regels te veranderen. Regels waar jij je in verdiept hebt. Regels die ervoor gezorgd hebben dat je überhaupt mee ging doen. En als klap op de vuurpijl wordt er ook nog eens vals gespeeld. Wat begon als een ingecalculeerde zet van jouw kant, blijkt opeens een enorm risico te worden.
Zonnepanelen
Dat is wat er nu gebeurt met zonnepanelen. Mensen moesten verduurzamen. Zonnestroom was de toekomst. Hele daken zijn vol gelegd. Spaartegoeden verdwenen. Ingezet om mee te gaan in die zogenaamde transitie. Beloftes over gratis stroom. Want, laten we wel wezen, voor niets gaat de zon op. De panelen waren niet goedkoop maar je zou het er binnen enkele jaren uit hebben. Je wekte stroom op en wat je niet zelf gebruikte, dat kon je verkopen. Hierdoor zou de terugverdientijd ingekort worden. Het leek een uitgemaakt spel.
Overvol stroomnet
Maar het stroomnet raakte vol. Overbelast. De rekening kwam bij niet panelenbezitters te liggen. Oneerlijk vond men. Dus er moest ingegrepen worden. De oplossing was een terugleverboete. Geld wat je moest betalen voor het niet opmaken van jouw opgewekte stroom. Plotseling waren die extra panelen toch niet zo’n goed idee meer. Je stond voor het verdrongen feit dat het vele jaren langer zou duren voor je jouw investering terug zou verdienen. De melkkoe was aan het opdrogen. De regels van het spel werden halverwege aangepast en er was niets wat jij kon doen. Want eenmaal gestart, dan moet je door.
0,25 cent per KWh
En nu heeft de eerste leverancier zijn tarieven bekend gemaakt voor 2027. Zonnestroom blijkt dan geen cent meer waard te zijn. Letterlijk. Want waar de teruglever-boete verlaagd wordt, daalt eveneens de teruglever-vergoeding. Onder aan de streep blijft er voor panelenbezitters welgeteld 0,25 cent per KWh over. Nagenoeg waardeloos dus.
Met 12 panelen, een dak vol, levert de hypothetische 3200 KWH die jij terug zou leveren, welgeteld acht euro per jaar op. Een schril contrast met de 1.000 euro die je er nu nog voor kan krijgen. Alleen door de opgewekte stroom zelf te gebruiken op het moment dat het opgewekt wordt, kan de financiële schade beperken. Iets wat nu slechts 30% van de tijd gebeurt.
Eerste panelen
Mensen die al jaren hun panelen hebben liggen, hebben geluk. Zij hebben hun investering er al lang en breed uit. Wat niet wegneemt dat ook zij het zullen gaan voelen. Hun beloofde winstmarge loopt hard achteruit. Als die er überhaupt nog is straks. Daarbuiten zijn zij het hardst bedrogen. Want toen hun daken vol werden gelegd, waren er nog geen geruchten over veranderende regels. Zij zijn ingestapt met het idee dat ze er jarenlang aan zouden verdienen.
Onzeker
De veranderende regels hebben er wel voor gezorgd dat de markt langzaam aan het instorten is. Er wordt nog maar een derde van het aantal panelen geïnstalleerd ten opzichte van twee jaar geleden. Niet zo gek ook, want mensen willen graag vooraf weten waar ze aan beginnen. Je kunt geen spel spelen waarbij de regels continu veranderen. Maar wie denkt dat alle kaarten nu op tafel liggen, die hebben het alweer mis. Wanneer je kijkt naar de algemene voorwaarden van veel energieleveranciers dan staat daar dat, bij verandering in wet- en regelgeving, de tarieven mogen worden aangepast.
Dus nu de grote vraag: Speel je het spelletje nog mee? Of worden we gewoon keihard bespeeld?
Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 209 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Editor's Rating
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
Klopt helemaal Helga wat je schrijft. Het ontbreekt aan een meerjarenplan/masterplan energievoorziening in ons land en elke belanghebbende partij doet wat hun het beste uitkomt. Gevolg: een rommeltje en een gebrekkige en straks wellicht falende energievoorziening. En nu worden we weer aangemoedigd een thuisbatterij te nemen met fraaie beloftes en kortingen. Bewaar deze column, die kan je straks weer gebruiken – zoek en vervang alleen de “zonnepanelen” dan door “thuisbatterijen”.