Duizenden mensen kregen ten onrechte een vergoeding als vermeend slachtoffer van de toeslagenaffaire. En niet zomaar een kleine vergoeding. Nee. Het ging om minimaal dertigduizend euro.
Het blijkt dat ongeveer achtduizend mensen die vergoeding ten onrechte hebben gekregen. Het gaat hier om mensen waarbij de toeslag inderdaad was stopgezet, maar die daarvoor een waarschuwingsbrief hebben ontvangen. Lange tijd waren die brieven onvindbaar. Tot nu.
Hoe zit dat dan?
Waarom zouden zij geen slachtoffer zijn van de toeslagenaffaire terwijl hun toeslag wel was stopgezet? Dat antwoord is simpel. De belastingdienst vraagt regelmatig bewijzen op aan de ontvangers van de toeslagen. In het verleden heb ik ook dergelijke brieven ontvangen.
Een simpel verzoek om alle bewijzen op te sturen. Urenstaatjes, jaaropgave, contracten met de opvanglocatie. Die moet je allemaal overleggen aan de belastingdienst. Doe je dat? Dan gebeurt er niets. Doe je het niet? Tja, dan krijg je een waarschuwingsbrief. Een laatste kans om alsnog de papieren aan te leveren. Daarna wordt het stopgezet en moet je terugbetalen.
Echte slachtoffers
Bij de echte slachtoffers van de toeslagenaffaire waren de aangeleverde bewijzen niet voldoende of zij werden alsnog als frauduleus aangemerkt. Met name op basis van achternaam werden zij eruit gefilterd. Dus ondanks dat zij alle benodigde bewijzen aanleverde, werden zij alsnog als fraudeur bestempeld. Zij moesten vervolgens alles terugbetalen met alle gevolgen van dien. Mensen konden niet meer werken omdat ze geen opvangtoeslag meer kregen. Huizen moesten verkocht worden om de schuld bij de belastingdienst terug te betalen. Schulden stapelde zich op. De armoede, schulden en financiële problemen zorgde er bij vele zelfs voor dat hun kinderen uit huis werden geplaatst. Een regelrecht drama.
Compensatie
Tot op de dag van vandaag zijn sommige gedupeerden van de toeslagenaffaire nog steeds bezig om een volledige schadevergoeding te krijgen. Tot op de dag van VANDAAG. Even ter herinnering, de toeslagenaffaire kwam in 2018 aan het licht. Er zijn nog steeds gedupeerden die wachten op hun eigen dossier van de belastingdienst. Rechtszaken lopen nog en de overheid probeert werkelijk elk dubbeltje te besparen. Bewijzen moeten in tienvoud ingediend worden en dan nog is het maar hopen dat het goedgekeurd wordt. De meeste hebben wel de Catshuiscompensatie ontvangen. Dat is de dertigduizend euro die men kreeg voor de terugbetaalde toeslag. Wat men echter lijkt te vergeten is dat dit sigaren uit eigen doos zijn geweest. Dit gaat immers gewoon om het geld waar ze recht op hadden. De toeslag die zij zelf terug hebben moeten betalen. Het compenseert nauwelijks iets van de gevolgen.
Onterecht
Maar nu blijkt dus dat er ook, naar schatting, achtduizend mensen ten onrechte die dertigduizend euro compensatie hebben ontvangen. Mensen die zeiden nooit een brief te hebben ontvangen. De drempel voor de Catshuisregeling was laag. De administratie bij de Belastingdienst een puinhoop. Daardoor hebben deze mensen “geluk” gehad. Al vind ik “geluk” niet helemaal een eerlijke bewoording voor mensen die bewust een slaatje hebben geslagen uit dit drama. Het ergste vind ik misschien nog wel dat nu naar buiten is gekomen dat deze mensen het geld mogen houden. Ze hoeven het niet terug te betalen. Achtduizend mensen zijn rijk geworden over de ruggen van de echte gedupeerden. Over de ruggen van de belastingbetaler. Ze worden beloond voor hun gedrag. Dit terwijl er dus nog steeds moeilijk wordt gedaan over elk dubbeltje voor de echte gedupeerden.
Nieuw schandaal
Een nieuw schandaal staat alweer klaar. Het UWV-schandaal. Waarbij er duizenden berekeningen en beoordelingen verkeerd gegaan zouden zijn. Op dit moment zijn ze bezig die te herstellen. Althans, deels. Want er is al besloten de herstelactie te beperken wegens capaciteitsproblemen. Ik kan alleen maar hopen dat men leert van de fouten uit het verleden. Dat nu wel de juiste mensen tijdig en voldoende gecompenseerd gaan worden. En mocht het alsnog fout gaan, dat de echte fraudeurs dat keihard in hun portemonnee gaan voelen. Want echte fraudeurs, die mogen ze van mij volledig uitkleden!
Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 225 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.