Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Haal het volgende beeld even voor de geest. Er liggen koffiesporen op de trap. Iemand heeft geknoeid, zegt mijn vrouw dan, maar zij ruimt het op. Het komt bijna elke dag voor sinds ik thuiswerk. We zijn met zijn tweeën als je onze hondjes niet meerekent. Ik gok erop dat ik het dan wel zal zijn geweest, hoewel ik dat nooit met opzet doe, waarschijnlijk verkeer ik in gedachten over werkzaamheden terwijl ik de trap beklim of afdaal.
In de badkamer liggen regelmatig – zeg maar 2x per dag – waterdruppels op de wastafel en vaak ook op de vloer. Iemand heeft geknoeid, zegt mijn vrouw dan, maar zij ruimt het op. Ik gok erop dat ik het dan wel zal zijn geweest, hoewel ik dat nooit met opzet doe, waarschijnlijk verkeer ik in gedachten omdat ik mijn aankomende activiteiten overdenk.
Mijn vrouw zegt wel eens dat ze er een dagtaak aan heeft. Dat is enigszins overdreven maar ik snap de strekking. Tot zover niks aan de hand.
Toch heb ik een tegenwerping. Ik zeg de laatste jaren dat ik motorisch onvoorspelbaar ben. De dingen gaan onbewust tegendraads aan wat ik voor ogen had.
Zo ook elke ochtend als ik mij aankleed. De onderbroek gaat nog wel eens achterstevoren aan ondanks dat ik eerst keek naar wat de voorkant is. Onderhemd idem dito: ik kijk naar het labeltje en toch trek ik het hemd meestal achterstevoren aan.
Mijn vrouw gelooft graag dat het aan mijn leeftijd ligt, maar ik weet wel beter. Zelfs met typen (en ik type al een halve eeuw) gaat er veel fout. Ik moet altijd om de paar woorden controleren wat er staat. Ik blijk regelmatig letters om te wisselen.
Als we onderweg zijn met de auto dan wel lopend, hoor je mij zeggen: ”Hier linksaf”, terwijl ik naar rechts wijs.
Nu bedacht ik mij deze week dat het wellicht ligt aan de juffrouw uit de eerste klas die de voor mij legendarische woorden uitsprak tegen deze linkshandige jongen: “Ik kan het niet links voordoen op het schoolbord, dus jij móet rechts gaan schrijven”. Aldus geschiedde. Ik heb 6 jaar lang geworsteld met het aanleren van een goed leesbaar handschrift, maar het werd nooit mooi.
Het lijkt erop dat ik zodanig gedrild ben dat mijn hersens daardoor eigenwijs precies tegenovergesteld aansturen aan wat de bedoeling is.
Als dat nu maar niet betekent dat mijn beeld over de vertrekkende burgemeester diametraal staat tegenover de werkelijkheid. Zouden we dan toch een geweldige burgemeester laten vertrekken?
Jullie mogen dat laatste als lezers zelf bepalen.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 299 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.