Column(51): Vergeten we de jongeren niet?

Column nr: 51

Jongeren hebben het nu zwaarder als hun voorgangers. Dat komt deels door de corona maatregelen maar zeker ook door het gevoerde beleid vanuit de kabinetten afgelopen jaren.

Zo is de studiebeurs een leenstelsel geworden. Dit maakt zeker voor jongeren uit arme gezinnen de drempel groter om te gaan studeren. Veel studenten werken dan ook naast hun studie. Het loon dat studenten verdienen ligt vaak erg laag. Bovendien gebeurt het te vaak dat overuren niet uitbetaald worden of dat jongeren alleen kunnen werken als het de werkgever uitkomt. Studenten kunnen daardoor in de problemen komen met hun studie.

Flexcontracten zijn bijna altijd in het voordeel van de werkgever en in het nadeel van de werknemer. In de praktijk is het namelijk zo dat jongeren vrij vaak gewoon moeten werken als het druk is op werk, terwijl de werkgever wel kosteloos kan afbellen als er weinig werk is.

Studenten die veel tijd kwijt zijn aan hun studie, moeten kiezen: ga ik voor die extra euro’s of voor goede resultaten van mijn studie. Die keuze lijkt vrij simpel maar de vaste lasten voor jongeren zijn in verhouding met hun inkomsten wel erg hoog. Wat hun situatie extra vervelend maakt, is dat huizen op dit moment zeer schaars zijn. Als jongeren al een kamer/woonruimte vinden betalen zij rustig 400 à 500 euro per maand voor een paar vierkante meter. Meer werken is dus niet altijd een echte vrije keuze. De studiekosten lopen immers ook gewoon door.

Een klein lichtpuntje voor jongeren is wel dat de arbeidsmarkt vergrijst en er dus schaarste ontstaat op de arbeidsmarkt. De voorwaarden en de salarissen worden langzaam beter omdat bedrijven nu meer personeel willen vasthouden. Toch moeten jongeren zich vaak nog steeds flink in de schulden steken willen zij kunnen rondkomen.

Jongeren willen ook wel eens ontspannen. De coronacrisis heeft er flink ingehakt. Studeren ging alleen nog maar online en fysiek afspreken met vrienden was haast niet mogelijk. De meeste jongeren hielden zich aan de geldende regels. Dat vind ik op zichzelf al een prestatie omdat jongeren het minst last hebben van corona en het meest behoefte hebben aan contacten met anderen. Zij hielden zich aan de geldende regels puur uit solidariteit. In de lockdown periode waren er geen festivals, kroegen, theaters en discotheken open. Veel studenten probeerden er daarom thuis of online maar wat gezelligs van te maken. En dat werd ze niet altijd in dank afgenomen door hun omgeving. Onverantwoord, knettergek, egoïstisch en bezopen. Zomaar wat woorden die regelmatig voorbijkwamen na berichten dat de politie een huisfeestje had beëindigd waarin alleen huisgenoten aanwezig waren.

Nu jongeren weer bij elkaar mogen zijn, zoeken zij elkaar weer op. Dit doen zij thuis maar ook vaak buiten. Festivals en discotheken zijn nog steeds gesloten. Even helemaal uit hun plaat gaan, gaat dus niet op die manier. Dit wordt door veel jongeren als een groot gemis omschreven.

De overlast door jongeren is sinds het begin van de corona crisis toegenomen. Jongeren worden bij klachten vaak weg gestuurd en gaan dan op een andere plek “hangen”. Door het tekort aan woningen wonen jongeren langer thuis. Ook stromen de jongeren die wel op zichzelf wonen minder snel door. Thuis afspreken is voor veel jongeren dan ook geen optie. Bovendien voelen veel jongeren zich niet gewenst als zij elkaar nergens kunnen ontmoeten zonder weggestuurd te worden.

Hoe kunnen wij ons steentje bijdragen voor jongeren in Maassluis?

Het coronabeleid kunnen we niet veranderen. Dit zijn landelijke regels en dat kan de gemeente niet aanpassen. Maar de gemeente kan wel andere belangrijke zaken regelen. Om te beginnen studentenwoningen realiseren, het liefste bij de metrostations in de buurt. Ook moeten er in Maasluis meer woningen komen voor alleenstaande en starters zowel in de koop als de huur sectoren. Deze doelgroepen hebben nu veruit het minste keuze in Maassluis!

Jongeren hebben zeker ook iets aan deze keuze. Steeds meer jongeren kiezen ervoor alleen te gaan wonen. Doorstroming is wederom belangrijk daarom moeten we ook zorgen voor voldoende huisvesting voor ouderen. Hier heeft de hele stad baat bij, omdat ouderen nu vaak in grote eengezinswoningen wonen. Aardig wat ouderen uit eengezinswoningen willen gelijkvloers wonen. Voor hen is er nu geen passend en betaalbaar aanbod. Dat moet anders zodat de doorstroming beter op gang komt!

Na voldoende geschikte woonruimte moeten we zorgen dat de stad meer gaat bruisen! Dit kunnen we doen door het aantrekkelijk te maken voor organisatoren om hier activiteiten te organiseren zoals bijvoorbeeld festivals. De horecatijden moeten zodra de corona regels verdwijnen, verruimd worden zodat mensen niet meer naar Rotterdam hoeven om uit te gaan. De metro moet ook in de nacht gaan rijden zodat Maassluis ook in de nacht bereikbaar is.

Er moet voldoende groen in de stad zijn zodat het prettig verblijven is in de buitenruimte. Plekken waar jongeren elkaar kunnen ontmoeten zijn cruciaal. Dat geeft jongeren niet het gevoel dat ze iedere keer afgewezen worden maar dat er ook plek is voor hen. Deze plekken kunnen in buurthuizen zijn maar ook gewoon in de buitenruimte waar men altijd elkaar kan ontmoeten. De gemeente moet hierbij samen optrekken met de jongeren en ze ook verantwoordelijkheid geven voor deze ontmoetingsplekken. Bij een eigen chill plek hoort immers ook verantwoordelijkheid. Jongerenwerk is cruciaal voor jongeren: zij kunnen belangrijke signalen oppikken en doorgeven. Ook kunnen zij op een positieve manier gedrag bijsturen en zo nodig perspectief bieden. Dat voorkomt incidenten.
Kortom, jongeren worden nu te vaak vergeten of onterecht weggezet als onverantwoordelijk.

Als wij een generatie willen die verantwoordelijkheid neemt en op een leuke manier met elkaar omgaat en samen leeft, dan moeten we de jongeren op dit moment niet vergeten en/of afwijzen. We moeten ze waar nodig helpen en zorgen dat zij zich ook thuis voelen in de stad!