Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 52
Niet zolang geleden schreef ik een column over wat woorden doen. Woorden hebben vaak meerdere betekenissen. En ook de klank is belangrijk. Het is de toon die de muziek maakt.
Dat vind ik zo lastig aan sociale media. Soms wordt er iets geschreven wat op meerdere manieren uitgelegd kan worden. Maar omdat je de toon niet hoort, kan het wel eens helemaal verkeerd begrepen worden.
Door de situatie waarin wij ons op dit ogenblik in bevinden wil ik alleen maar op een positieve manier schrijven en een positieve boodschap uitdragen. Maar dat is niet gemakkelijk. En het lukt ook niet altijd. Het is vaak zoeken naar de goede woorden. Dat is tegelijkertijd een uitdaging. Er wordt al zoveel geklaagd en soms ook gescholden.
Ik weeg heel veel tegen elkaar af. Dan vraag ik me af of er echt staat wat ik bedoel. Of het de essentie raakt waar ik over wil schrijven.
De laatste weken heb ik met heel veel vraagtekens in mijn hoofd rondgelopen. Er kwam een column voorbij met de titel: Kom over en help, van Klarie Oosterman. Volgens mij een prima verhaal. Over het idee dat je verder moet kijken dan het leed wat er onder je eigen neus plaats vindt. En dat je dankbaar mag zijn met wat je zelf hebt.
Ik moest denken aan een twaalfjarige jongeman in Assen. Hij loopt de hele winter al in een korte broek omdat kinderen in de Oekraïne niet eens een lange broek hebben. Maar op Facebook gingen de commentaren een richting uit die ik helemaal niet begreep. En het ging niet eens over een woord dat verkeerd geïnterpreteerd werd.
Er werd voorbijgegaan aan de essentie van de hele column. Op zich ook heel knap! De kerk en godsdienst werden er bij gehaald. Hoezo? Daar ging die column helemaal niet over.
Klarie werd uitgedaagd om daar een volgende keer iets over te schrijven. Ze kreeg er gelijk een paar suggesties bij waar het over zou kunnen gaan.
Ik weet heus wel dat ik Klarie niet hoef te verdedigen. Dat zal ze zelf veel beter kunnen dan ik. Maar het heeft me wel heel erg beziggehouden. En wat is nu de essentie van deze column die u nu leest?
► Dat begrijpend lezen ook een vak is. Én dat je niet je eigen frustraties moet gaan verweven met wat er feitelijk geschreven staat.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 258 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
“Marijke Ten(n)-ant-woord:
………’Instrumen-t-aal’……..,
Een Taal Zonder Woorden,
….Met Juiste Akkoorden!…
#toontjehoger